เพื่อนรักต่างสายพันธุ์

เพื่อนรักต่างสายพันธุ์ 

         -ในโลกใบนี้เป็นโลกมีปริศนาที่รอให้แก้ไขทั่วทุกดินแดน มีสิ่งมีชีวิตและต้นไม้แปลกๆมากมายหลายชนิด จนเราแทบไม่สามารถจำพวกมันได้หมด  และ ดินแดนก็มีลักษณะภูมิประเทศที่ต่างกันมาก เช่น ป่าบึงน้ำใส เป็นป่าที่มีต้นไม้สูง แต่ลำต้นเล็ก มีรากที่ชี้ขึ้นเหนือดิน  มหาสมุทรโพโซดอน เป็นมหาสมุทรที่มีคลื่นขนาดใหญและมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่เยอะกว่า มหาสมุทรอื่นอย่างมาก ทำให้ผู้คนต่างหวาดกลัวและไม่กล้าออกไปที่บริเวณแห่งนี้ เพราะในตำนานที่เล่าต่อกันมานานว่า ในมหาสมุทรที่กว้างใหญ่แห่งนี้ มีสัตว์น้ำขนาดใหญ่ ลำคอยาวดั่งไดโนเสาร์ที่อาศัยอยู่ในมหาสมุทรอย่าง Plesiosaurs (เพลสิโอซอร์) มีคลีบสั้นลักษณะเหมือนคลีบของปลาฉลาม มีฟันที่แหลมคมดั่งดาบที่ถูกลับมาอย่างดี เขาเรียกมันว่า สัตว์ประหลาดอียู

          -ต่อมาในปีพ.ศ. 2440 ณ หมู่บ้าน ดรูอิด ชาวบ้านอยู่กันอย่างมีความสุขในเกาะยูเลียเอล หรือ เกาะแห่งน้ำหอม เพราะมีดอกไม้ที่ชื่อว่า ดอกคาร์โก ซึ่งมีกลิ่นที่หอม ที่ชื่อดอกคาร์โกเพราะคนค้นพบมีชื่อว่า คาร์โก มาร์ค (Carko Mark) เป็นคนที่ชอบสำรวจดินแดนต่างๆไปเรื่อยๆเพื่อไขปริศนาต่างๆที่เกี่ยวกับโลกใบนี้ มาร์คได้เอาเรื่องที่เขาเจอดอกไม้ชนิดใหม่ไปพูดกับคนในหมู่บ้านนั้น จนผู้คนสามารถคิดค้น น้ำหอมจากดอกคาร์โกได้จนสำเร็จ ทำให้ผู้คนในหมู่บ้านมีรายได้จากการส่งออก น้ำหอมจากดอกคาร์โกทำให้มาร์คมีชื่อเสียง ต่อมาเขากลับต้องมาเสียชีวิตเพราะ เรือล่มจากสัตว์ประหลาดอียูเป็นสาเหตุให้คนไม่กล้าออกไปที่มหาสมุทรอีกเลย แต่ชื่อเสียงของเขาก็ยังไม่หายไปจากหมู่บ้านแห่งนี้  ในปีพ.ศ. 2510 ทางตอนล่างของหมู่บ้าน ดรูอิด มีเด็กหนุ่มประหลาดอยู่คนหนึ่งกำลัง

นั่งคุยกับสัตว์เลี้ยงของเขาอยู่ เด็กหนุ่มประหลาดคนนั้นมีชื่อว่า มาเรียโน  เดรย์ (Mariano Drey) เป็นเด็กที่มีความสามารถในการสื่อสารกับสัตว์ต่างๆได้อย่าง

ช่ำชอง เดรย์อยู่กับคุณปู่ และ คุณย่า เขามีความสามารถที่เเปลกกว่าคนอื่นจึงถูกมองว่าเป็นตัวประหลาด แต่ในสายตาของคุณปู่ และคุณย่าของเดรย์แล้ว เขาเป็นเด็กที่ดีคนหนึ่งเลย เพราะเขามีความเมตตาต่อสัตว์และทุกคนที่ยากลำบาก ในเวลาที่เขาจะทำอะไรก็จะนึกถึงคนอื่นเสมอ

             -มีอยู่วันนึงที่เดรย์ต้องมาบอกลาคุณป่าและคุณย่าเพราะคุณปู่และคุณย่าต้องเดินทางออกไปส่งน้ำหอมจากดอกคาร์โก ''กลับมาเร็วๆนะครับคุณปู่ คุณย่า'' เดรย์พูดออกมาพร้อมความเป็นห่วง จากนั้นไม่นานเรือที่คุณปู่ คุณย่าก็ล่มต่อหน้าต่อตาของเดรย์ เสียงคำรามที่ดังลั่นไปทั่วพื้นที่ และปรากฏร่างสัตว์ในตำนาน ขนาดใหญ่กำลังโจมตีเรือที่คุณปู่และคุณย่าอยู่ จนเรือของคุณปู่ คุณย่าและชาวบ้านล่ม ผู้คนต่างพยายามตะเกียกตะกายขึ้นมาบนผิวน้ำอย่างทุลักทุเล ส่วนเดรย์ในตอนนี้เขากำลังพยายามจะเข้าไปช่วยคุณปู่และคุณย่าของเขาอยู่ก็ถูกห้ามไว้จากเหล่าสัตว์ต่างๆทำให้เดรย์ต้องมองดูคุณปู่ และคุณย่า ถูกกินอย่างทรมานต่อหน้าต่อตาท่ามกลางเสียงกรีดร้องและน้ำตาที่ร่วงหล่นดั่งสายฝนของชาวบ้านที่เกาะ เมื่อเห็นคนในครอบครัวหายไปอย่างไม่มีวันกลับ เดรย์กลับเต็มไปด้วยความแค้นที่มีต่อสัตว์ประหลาดอียู และเขา...ก็พูดในสิ่งที่ทุกคนไม่คิดว่าคนอย่างเดรย์จะพูดออกมาได้ เดรย์...ได้พูดประกาศเป็นเสียงอันดังว่า ''สักวันฉันจะเป็นคนจัดการแกเองต่อให้แกไปอยู่ที่ไหนตรงไหนของโลกฉันก็ตามไปฆ่าแกเองอียู" เสียงร้องที่ดังลั่นที่แห่งนั้นก็ค่อยๆเบาลง พวกสัตว์ที่อยู่ข้างๆต่างก็ถอยห่างเดรย์ด้วยความหวาดกลัว และจ้องมองมาที่เดรย์พร้อมกัน ทุกคนสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากตัวของเดรย์ เช้าวันถัดมาเดรย์ได้เตรียมออกเดินทางเพื่อจัดการกับสัตว์ประหลาดอียูทันทีโดยไม่มีคำรำลาให้กับเพื่อนสัตว์เลี้ยงแม้แต่ตัวเดียว