++ สายใยแห่งรัก ++

เนื้อเรื่อง

        ดวงตะวันกลมโตสาดแสงอันอบอุ่นลอดผ่านมาทางหน้าต่างกระจกใสที่ปิดสนิท เสียงนกกระจอกร้องเรียกเพรียกหากันสร้างความสดใสท่ามกลางสายหมอกบางเบาได้เป็นอย่างดี เจ้านกตัวน้อยๆ บ้างก็เกาะกิ่งไม้ บ้างก็โบยบินขึ้นสู่ท้องฟ้าอันสดใส ราวกับจะทักทายดวงตะวันผู้ให้ความอบอุ่นและแสงสว่างแก่สรรพสัตว์ทุกชีวิต...
        ดวงตาเรียวเล็กค่อยๆเปิดขึ้นรับรู้ถึงความสดชื่นในยามเช้า เธอบิดขี้เกียจและอ้าปากหาวอย่างเต็มที่ เพื่อเรียกหาความสดใสในเช้าวันใหม่ หากใครบางคนยังคงหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆกาย เส้นผมสีดำขลับปิดบังใบหน้าที่ขาวนวลของผู้หลับใหล เธอจึงค่อยๆเอื้อมมือแล้วใช้นิ้วเรียวเล็กจัดเส้นผมเหล่านั้นให้ลงมาอยู่ข้างหูอย่างเบามือเพื่อไม่ให้ผู้ที่กำลังหลับตื่นขึ้นจากภวังค์ ทำให้มองเห็นคิ้วเข้มหนาทั้งสองข้างพาดเฉียงอย่างเป็นระเบียบ ตัดกับใบหน้าที่ขาวใสและแก้มสีชมพูระเรื่อ ริมฝีปากอันอวบอิ่มสีชมพู จมูกโด่งเป็นสัน และดวงตาเรียวเล็กที่ยังคงปิดอยู่อย่างสนิท ถูกจัดวางลงบนใบหน้ารูปไข่อย่างมีศิลปะ ด้วยหน้าตาที่สะสวยและเป็นเอกลักษณ์ของหญิงไทยเชื้อสายจีน ทำให้มีชายหนุ่มมากหน้าหลายตาแวะเวียนเข้ามาอยู่ใกล้ๆเธอเสมอ หากแต่เธอไม่เคยสนใจชายใด นอกจากโปรแกรมเมอร์หนุ่มที่จบวิศวะจากลาดกระบังด้วยคะแนนสูงลิบลิ่ว
            คนตื่นก่อนนั่งนิ่งมองผู้เป็นพี่สาวด้วยแววตาที่อ่อนโยน หัวใจทั้งสองดวงผูกกันด้วยสายใยแห่งรัก สายใยเส้นนี้บางมากจนแทบมองไม่เห็น หากแต่สามารถสัมผัสได้ด้วยหัวใจบริสุทธิ์ ถึงแม้จะเคยโกรธและขัดใจกันบ้าง แต่กระนั้นความรู้สึกอันเลวร้ายก็มิอาจทำลายสายใยเส้นบางให้ขาดจากกันได้เลย
            เมื่อได้เวลาที่ต้องไปทำหน้าที่อันจำเป็น เธอจึงต้องหยุดคิดทุกอย่าง จนกระทั่งฝ่าเท้าจรดพื้นห้องแล้วก้าวย่างเดินออกไป ปล่อยไว้เพียงเสียงนกร้อง แสงตะวัน และผู้ที่กำลังหลับใหลอยู่ในห้วงแห่งฝัน
            โซฟาสีฟ้าครามอันนุ่มนิ่มถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบในห้องรับแขก บนโต๊ะรับแขกสีน้ำตาลเข้มมีดอกไม้ที่กำลังแย้มกลีบบาน ซึ่งถูกจัดไว้ในแจกันราวกับได้รับการออกแบบโดยดีไซเนอร์มืออาชีพ ใต้แจกันมีกระดาษสีขาวแผ่นหนึ่งที่เปื้อนรอยน้ำหมึกแต่มองได้ไม่ชัดเจนนัก ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอจึงก้าวเท้าลงไปบนกระเบื้องสีขาวแผ่นใหญ่ที่ถูกปูอยู่บนพื้นชั้นล่างของบ้าน แล้วนิ้วมือเรียวก็เอื้อมไปหยิบกระดาษแผ่นเดียวบนโต๊ะขึ้นมา ปล่อยให้สายตาได้กวาดไปจนทั่วกระดาษขาวที่มีรอยปากกาซึ่งเขียนขึ้นด้วยลายมือของผู้ที่ยังหลับอยู่ข้างบน และรับรู้ถึงความพิเศษที่ตรงดิ่งลึกลงสู่หัวใจ บัดนี้ดวงตาเรียวเล็กเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาใสๆ ราวกับผู้กลั่นน้ำตาที่เกิดจากความปิติตื้นตันในความรักนี้คือหัวใจดวงเดียวอันบริสุทธิ์ ไม่นานนักหยาดน้ำตาก็หยดลงบนกระดาษที่มีรอยน้ำหมึกซึ่งถูกเขียนขึ้นด้วยความรักอันงดงาม