ต้นหนาวที่ปลายเพิร์ท (Mpreg)

     อยู่ๆ โชคก็หล่นทับไม่ทันตั้งตัว ได้บ้านใหญ่โตในโครงการหรู เอ๊ะ แต่ผมบอกไปรึยังว่าบ้านที่ได้มาน่ะ ‘บ้านร้าง’

     “ขอโทษนะครับ บ้านหลังนี้ขายไหมครับ" เสียงนุ่มดังขัดอารมณ์สุนทรีของคนในรั้วบ้านสีขาว

     "แล้วคุณเห็นป้ายประกาศขายหรือไงละ" เขากำลังร้องเพลงให้ต้นไม้ฟังอย่างสบายใจอยู่มาขัดจังหวะเสียนี่ อารมณ์เสียเลยเนี่ย 

     เมื่อได้ยินเสียงไม่สบอารมณ์ตอบกลับมา คนขัดจังหวะจึงรู้ว่าไม่ควรเซ้าซี้ต่อ

     “เออ ไม่ขายสินะครับ ขอโทษที่รบกวนนะครับ” ชายหนุ่มได้แต่ก้มศีรษะเป็นเชิงขอโทษขอโพย แล้วเดินกลับไปพลางสงสัยว่าเดี๋ยวนี้คนสวนเขาดุกันขนาดนี้เชียวหรือ

     “ I’m like TT Just like TT ” เสียงเพลงเกาหลีจากวง girl group ชื่อดัง เปิดดังสนั่นห้องรับแขก (เพลง TT จาก Twice)

     “โครม!!”

     ชายหนุ่มถึงกับโยนกล่องเครื่องเขียนทิ้งจนเกิดเสียงดัง เพื่อบ่งบอกความรำคาญ

     "นี่พวกคุณหยุดเสียงดังกันได้แล้วนะ ผมต้องการสมาธิ" ชายหนุ่มตะโกนบอก 

     "มึงพูดกับใครน่ะหนาว พวกกูไม่ได้ยินอะไรเลยนะ" 

     เพื่อนที่มานั่งทำงานที่บ้านมองหน้าคนโวยวายอย่างสงสัย ตี 2 กว่าใครมันจะทำเสียงดังกัน มีแต่พวกเรานี่ละที่ยังนั่งปั่นงานให้ทันส่งพรุ่งนี้ 

     “เปล่า ๆ กูแค่ง่วง เมื่อกี้คงหลับใน เลยเอาความฝันมาปนกับเรื่องจริงน่ะ” ปณิธานแก้ตัวแทบไม่ทัน เพราะเสียงเพลงที่เปิดอยู่นั้น มีเพียงเขาคนเดียวที่ได้ยิน พลางมองค้อนไปทางต้นเสียงที่บัดนี้ยังไม่ปิดเพลงอีก นั้น ๆ แล้วยังทำมือเป็นรูปตัว T ตามในเพลงอีก เขารู้แล้วว่าสิ่งที่เขาทำผิดพลาดที่สุดในชีวิตคืออะไร

     ‘จะอะไรเสียอีกละ ถ้าไม่ใช่การสอนให้ผีเล่นมือถือเป็นน่ะ’

*เรื่องนี้มีคำหยาบคายตามประสาเพื่อนสนิทพูดคุยกันนะคะ

เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของเราเลยค่ะ ติชมกันได้นะคะ แต่อย่าแรงน้า นักเขียนใจบางค่ะ


พูดคุยกันได้ที่ Twitter #หนาวห่มเพิร์ท

Twitter : @porporpakpak