ย้อนเวลามาเป็นเด็กหญิงแพรวพรรณ

       “แพรวพรรณ” หญิงสาวอายุ 29ปี เธออยู่ตัวคนเดียว พ่อแม่เสียเพราะอุบัติเหตุตอนเธออายุได้ 17ปี สามีไม่มี สถานนะตอนนี้คือตกงาน เพราะโควิดระบาด เธอว่างงานมาเกือบ 3เดือนแล้ว 
       ระหว่างที่เธอกำลังเดินหางานข้างถนนนั้น เผอิญไปเจอลูกแมวกลางถนน ด้วยความที่เป็นทาสแมวอยู่แล้วทำให้เธอไม่ทันระวัง จึงรีบวิ่งไปอุ้มลูกแมวกลางถนน โดยที่เธอไม่ทันได้สังเกตเห็นรถกระบะวิ่งแข่งกันมา
        อนิจจัง~ เธอโดนกระบะซิ่งที่วิ่งด้วยความเร็ว 180กม./ชม. ชนเข้าอย่างจัง ร่างของเธอกระเด็นไปตกอยู่ที่ข้างทาง ความรู้สึกปวดร้าวไปทั่วตัว เธอพยายามลืมตาขึ้นมาดูลูกแมวที่เธอช่วยไว้ในอ้อมกอด เมื่อเห็นว่ามันไม่เป็นอะไร เธอจึงปล่อยมันไป แล้วก็ได้แต่อวยพรให้มีคนมารับมันไปเลี้ยงดู
         เธอตอนนี้ได้แต่บอกตัวเองว่าไม่ไหวแล้ว เธอปวด ปวดเหลือเกิน เธอได้แต่พูดเบาๆพร้อมกับลมหายใจที่แผ่วเบา “พ่อจ๋า แม่จ๋า เดี๋ยวเราก็ได้เจอกันแล้วนะ” พอเธอพูดจบทุกอย่างก็มืดดับลง

         แต่!! ใครจะไปคิด แทนที่เธอจะได้ไปนรกหรือสวรรค์ เธอกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้งตอนที่เธออายุ 12ปี นี่มันบ้าไปแล้วO_Oหรือว่านี่จะเป็นเพราะผลบุญที่เธอช่วยลูกแมวตัวนั้นไว้ ดีเลยเธอจะได้กลับมาเจอพ่อกับแม่อีกครั้ง แล้วจะได้แก้ไขอดีตที่เธอได้พลาดไป และเธอจะทำให้ความเป็นอยู่ของครอบครัวเธอดีขึ้น เธอจะรวย รวย ร้วย

*** นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของผู้แต่ง ที่เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง หากเกิดข้อผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ***