บท 0 : การหายไปของเธอ
"แฮ่ก.... แฮ่ก..."
เสียงหอบของกลุ่มเด็กสาวจอมป่วนทั้ง 4 วิ่งมาที่หน้าห้อง ผอ. โรงเรียนลาฟลอร่า
ใช่... แค่ 4 คน...
"ท่าน ผอ. ไนติงเกลคะ! ทิวาหายไปไหนกันคะ!"
เสียงของสาวจีนนาม 'เหมยฮัว' เอ่ยขึ้นด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่ติดสำนวนของเธอแล้ว เนื่องด้วยว่าทิวา ได้สอนให้เหมยฮัวสุภาพขึ้น ถึงทั้งคู่จะเป็นเพื่อนซี้แก่นๆก็เถอะ
"พุดพิชญา ไม่ได้บอกพวกเธอหรอกเหรอ ว่าเธอลาออกไปแล้วน่ะ"
"อะไรกันนะคะ!?"
หญิงสาวทั้งสี่กล่าวขึ้นมาด้วยความตกใจ ปนความเสียใจอยู่เล็กๆ
เกิดอะไรขึ้น? ทำไมทิวาผู้ร่าเริงถึงลาออกล่ะ?
วันต่อมา...
"กียุล! มัวแต่เหม่ออะไรน่ะ?"
เสียงของหนุ่มชาวอเมริกา 'คริสโตเฟอร์' ได้กล่าวขึ้นมา พร้อมกับตีหลังอีกฝ่ายเบาๆ
"ก็ฝันกลางวันน่ะ"
หนุ่มชาวเกาหลีตอบไป พร้อมกับมองจิกคริสโตเฟอร์ ที่มาขัดการฝันกลางวันของเขา
"ทุกคนครับ!"
เสียงแตกตื่นของ 'อเล็กเซย์' กล่าวขึ้นมาขัดทั้งคู่
" มีอะไรน่ะอเล็กเซย์ เสียงแตกตื่นมาเชียว...."
'กียุล' กล่าวขึ้นมาด้วยความสงสัย
"คือ... ทิวาน่ะ.... ลาออกจากลาฟลอร่าไปแล้วครับ.."
เมื่อสิ้นเสียงของอเล็กเซย์ กียุลถึงกับนิ่ง ส่วนคริสโตเฟอร์ก็ทำท่าช็อคหน่อยๆ
"ทำไมเธอถึงลาออกกันนะ พุดพิชญา... "
.
.
.
สามปีต่อมา...
หญิงสาวผมสีน้ำตาล หน้าตาน่ารัก พร้อมท่าทางขี้เล่น เป็นกันเอง ลงมาจากเครื่องบิน เธอมีผมยาว ตาสีทับทิม... เหมือนทิวา...
"ที่นี่สินะ ที่เราเคยมาเรียน...ถึงเราจะจำไม่ได้ก็เถอะ... "
"กลับมาแล้วนะ... ลาฟลอร่า..."
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น