นักฆ่าอย่างผมต้องมาเป็นตัวประกอบขโมยกระจอกๆ (หลายp)

ตั้งแต่เกิดมาจนอายุจะเข้าเลขสาม  เป็นนักฆ่ารับจ้างหาเลี้ยงยัยน้องสาว....

ทั้ง

ฆ่าเจ้าพ่อมาเฟียมานักต่อนัก

ทั้ง

หลบหนีตำรวจได้นับครั้งไม่ถ้วน

.....แต่

แต่กลับต้องมาลื่นเปลือกกล้วยในห้องฉันน้องสาวเจ้าซกมก. ตายอย่างอนาถา

.....แต่พอคิดว่าตนเองตายแล้ว กลับลืมตาตื่นขึ้นอยู่ในห้องขังที่สถานีตำรวจ....

พอมีคนมาประกันตัวถึงกับต้องตกใจเมื่อ คนที่มาประกันตัวนั้นชื่อเหมือนกับ. นายเอกนิยายวายที่ยัยน้องสาวจอมซกมกเป็นคนแต่งและยัดเยียดให้เขานั้นช่วยติชม.....

ประเด็นไม่ได้อยู่ที่เรื่องนั้นแต่ประเด็นคือ ตูไม่ได้ชอบผู้ชายเว้ยยยย!!!

"ต๊าย!! แปลกจังโรงเรียนนี้ปล่อยหัวขโมยให้เข้ามาเรียนได้ไงเนี้ย"

"เอ้~ผมก็ว่าไม่แปลกนะ ขนาดแรดที่เป็นสัตว์สงวนยังเข้ามาเรียนได้เลยอ่ะครับ"

"นิแก!"

เฮ้อ~ขนาดตูเป็นแค่ตัวประกอบบทจางๆ ยังโดนขนาดนี้เลยเหรอว่ะ

.

.

"เดี๋ยว!!ยังไปไม่ได้น้องขโมยของพี่ไป"

"แล้วผมขโมยอะไรล่ะ!!"

"ก็น้องขโมยหัวใจพี่ไปไงล่ะ"

"ห้ะ!!"

ช่วยตูด้วยยย ผมโดยคุกคามทางเพศด้วยคำพูดและสายตา.....