คำสาปลับ..กับ หนุ่มน้อยหน้าใส

แนะนำตัวละคร:

   

       เปเปอร์ : พระเอกของเรื่อง หนุ่มสุดฮอตของโรงเรียนที่ต้องมาโดนคำสาปจากจดหมายลูกโซ่อย่างปริศนาจนต้องกลายเป็นเด็ก 

 

         พู่กัน : นางเอกของเรื่อง เรียบร้อย อ่อนโยน น่ารัก แต่เพราะมีปมมาตั้งแต่เด็กเนื่องจากโดนเด็กคนอื่นรังแก จึงทำให้เป็นโรคที่รักษาไม่หายคือ 'ไม่ถูกกับเด็ก' 

   

       เพนซิล : น้องสาวฝาแฝดของนางเอก นิสัยผิดกับพู่กันสิ้นเชิง เป็นคนพูดจาโผงผาง ห้าว และไม่กลัวเวลามีคนมาหาเรื่อง จนคนอื่นคิดว่าเป็นทอม^^

  

       เลิฟซีน : แฟนของนางเอก เป็นผู้ชายที่ป๊อบของหมู่สาวๆในโรงเรียน  นิสัยดี เป็นสุภาพบุรุษ และหวงนางเอกมาก

    

      ธันย์ : เพื่อนของพระเอก รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ สนิทกันมาก และเป็นคนช่างสงสัยที่สุด

     

เรื่องย่อ:

     เพราะจดหมายคำสาปที่เปเปอร์เผลอไปอ่านเข้า เมื่อตื่นเช้ามากลับพบว่าคำสาปที่เหมือนไร้สาระกลับกลายเป็นเรื่องจริง ทางเดียวที่จะแก้ไขได้คือต้องให้คนที่มีชื่อคู่กับตัวเขามาขอแต่งงาน คราวนี้เขาจึงต้องงัดกลวิธีทุกชนิดที่จะทำให้ผู้หญิงคนนั้นยอมใจอ่อน แต่ว่า..มีบางสิ่งบางอย่างที่เขายังสงสัย นั่นก็คือความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นในหัวใจมันเป็นผลจากคำสาปนั่นหรือเปล่า เราไปค้นหาคำตอบด้วยกันในเรื่องได้เลยค่ะ^^

บทนำ

    'คุณเชื่อเรื่องคำสาปหรือไม่'             'คุณคิดว่าคำสาปมีอยู่จริงหรือเปล่า'

'แล้วถ้าหากคุณโดนคำสาปจะทำอย่างไร'

ณ หอพักจีรวรรณ

22.00 น.

     'เมื่อคุณได้อ่านข้อความนี้แล้วแปลว่าคุณกำลังโดนคำสาป...'

          'ฟึ่บ'

             ผมเลื่อนทัสกรีนมือถือขึ้นทันทีที่เห็นจดหมายลูกโซ่ใน Facebook แบบนี้  ให้ตายซิ คำสาปบ้าบออะไรไร้สาระจริงๆ ผมอายุ 16 แล้วนะ ไม่ใช่เด็กอนุบาลถึงจะเชื่อเรื่องงี่เง่าแบบนี้ได้ คนส่งมานี่ก็น่าโมโหจริงๆ สงสัยจะว่างจัดไม่มีอะไรทำเลยหาเรื่องกวนประสาทคนอื่นเขา อยากเล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับ 'เปเปอร์' คนนี้ ได้เดี๋ยวจัดให้ หึๆ ผมยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเข้าไปใน Time line ของไอ้คนที่มันส่งจดหมายลูกโซ่มาให้ผม

          '(-.-;)'

          ดูท่าทางไอ้คนที่ส่งจดหมายลูกโซ่มาจะเพี้ยน ทั้งชื่อกับรูป Profile ใน Facebook แปลกมาก  ชื่อ Profile ก็ตั้งว่า 'ผู้ส่งสาส์นจากนรก' ภาพหน้าปกก็สีดำล้วน ภาพ Profile ก็เป็นพื้นหลังสีดำมีหัวกะโหลกสีแดงตรงกลางอันเดียว ใครก็ได้เอาเจ้านี่ไปศรีธัญญาที -.-  

          โอเค จัดไป อยากกวนประสาทผมมาผมก็จะกวนประสาทกลับ ผมจัดการเข้าไปใน Inbox ของเจ้านั่น แล้วพิมพ์ข้อความตอบกลับไป

          "กลัวจังเลยยยย <(-o-)>" แถมรูปอีโมติคอนตกใจรัวๆ  ฮ่าๆ ให้มันรู้กันไป ดูซิว่ามันจะตอบกลับมาว่ายังไง

          10 นาทีผ่านไป     เงียบ...

          30 นาทีผ่านไป     เงียบมาก...

          1 ชั่วโมงผ่านไป    เงียบสุดๆ...

     ผ่านไปเป็นชั่วโมงเจ้านั่นก็ยังไม่เปิดอ่านข้อความอีก ไม่รงไม่รอมันแล้วโว้ย -.- พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้าอีกอาบน้ำดีกว่า ผมวางมือถือทิ้งบนเตียงนอนแล้วเข้าไปอาบน้ำทันที วันนี้ไม่ปิดออนไลน์ Facebook ดีกว่า เผื่อไอ้ธันย์เพื่อนซี้ผมส่งแนวข้อสอบที่อาจารย์จะ Test ก่อนสอนพรุ่งนี้เช้ามาให้จะได้เปิดอ่านเลย ว่าแต่ว่าคืนนี้ฝนตกอากาศเย็นสบายน่านอนจริงๆ ว่าแล้วพอหัวผมถึงหมอนปิดตาลงก็เผลอหลับไปจนได้ (-.-)zzZZ 

                                                              Paper end.

  00.00 น.

       'ซ่า~~ซ่า~~~'

         เสียงสายฝนกระหน่ำตกลงมาอย่างหนัก บรรยากาศเย็นไปทั่วบริเวณซึ่งทำให้ชายหนุ่มผมสีทองผิวขาวเนียนที่อยู่บนเตียงหลับตาพริ้มอยู่ในห้วงแห่งนิทราอย่างมีความสุข จนไม่นึกว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงถัดไปจะมีปัญหาเรื่องใหญ่เกิดขึ้น

          'ปิ๊งงง!'

          เสียงเตือนข้อความเข้าจาก Facebook มือถือของชายหนุ่มคนนั้นส่งเสียงดังขึ้น 

'คำสาปได้เริ่มทำงานแล้ว...'

##########################################################################

ขอฝากนิยายเรื่องนี้อีกเรื่องนะคะ แล้วมาคอยดูกันว่าชีวิตของพระเอกเราต่อจากนี้ไปจะเป็นยังไง       อย่าลืมติดตามตอนหน้าให้ได้เลยจ้า^^