ขอยังไม่ตั้งชื่อนะค่ะ(ตอนที่1)

         อยากลองเขียนไม่รู้จะเรียกว่าเรื่องสั่นหรือเรื่องยาวดี ยังไงก้อฝากด้วยนะค่ะ
          คิมบ่นพึมพำกับตัวเองขนาดที่เธอใช้เวลาช่วงที่เธอ ดรอป (และก่อนดรอป) ไปกับเกมส์ online และพยามทัมบางอย่างหั้ยคนที่เธอรักแต่เรื่องมันเริ่มจากอะไรน้า
   
           ....ติ๊ด   ตึด ตึด  ติ๊ด ด ...
  คิม    :    " โหล "
 ป้อง   :    " เมื่อคืนกลับมากี่โมง"  
เสียงที่รอดผ่านโทรศัพท์มาไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นคนที่คิมแอบชอบ
      
  คิม    :     " ตี 4 ก้อมันติดลมไปหน่อย"
 ป้อง   :     " ป้องไม่สำคัญเลยดิ "
  คิม    :     " ไม่ใช่นะ ฟังคิมก่อนดิ "
 ป้อง   :     " มีไร... ป้องไม่กวนแล้วแค่นี้ละกัน"
  คิม    :     " ทำไม ต้องทำอย่างงี้ เงียบก็จาวาง จะไม่ฟังคิมเลยใช่
                   ปะ "
 ป้อง   :      " ก็คิมทำแบบนี้กับป้องพอป้องเงียบคิมก็จะวางเหมือนกัน
                  แหละ "
  คิม    :      "  อ่อ ... นี่เอาคืนใช่ปะ okay ค่ะ "

ไม่มีเสียงอะไรผ่านโทรศัทพ์ของทั้งคู่อยู่พักนึง
 
  ป้อง   :       " ป้องผิดเองแหละที่หวง ป้องขอโทษนะ "

คำขอโทษของคนที่เธอรักทำให้เธอคิดได้และใจเย็นขึ้น ความจริง คิมอยากจะอธิบายและง้อคนที่เธอรักได้ซ้ำแต่ติดที่ตรงเธอง้อไม่เก่ง

 คิม    :         " ความจิง ... คิมผิดอีกแหละที่คิมไปกินเหล้าทั้งๆที่รู้ว่า
                   ป้องไม่ชอบ "
ป้อง   :          " ป้องเป็นห่วง ป้องหวง ป้องผิดไม๊ ลำคาญป้องปะ"
 คิม    :         "  ป้อง "

         ทำไมกันนะทั้งที่รักกันทำไมต้องมาทะเลาะกันด้วยนะ เพราะเราเองแหละที่ไม่ดี น้ำตามาจากไหนเนี้ยะ  คิมได้แต่คิดอยุ่ยังในใจพร้อมกับน้ำตาที่รุสึกผิด น้ำตาที่เสียใจที่ทำคนที่เธอรักเสียใจ

ป้อง   :        " จ๋า "
 คิม    :        " คิมขอโทด "

          กว่าที่คนทั้งคู่จาคุยแล้วปรับความเข้าใจกันได้มันไม่ง่าย ไม่ง่ายเหมื่อนเวลาที่ทะเลาะ การที่จะทำให้คนสักคนรู้สึกดี ทำไม ? มันไม่ง่ายเหมื่อนการสร้างความรู้สึกแย่นะ....
                
               หลายคนคงคิดว่า "รัก" ที่ไม่มีความคาดหวังอะไรเลย มีไม๊ ?  แต่คิมอยากบอกว่า  " ไม่มี " หรอก เวลาที่เรารักใครสักคน  เวลาที่ เราให้ความรักใครไปสักคน เราก็ต้องหวัง ต้องแอบคิด ว่า ขอหั้ยคนๆนั้นรักเราที นิดนึงก็ยังดี ถึงใครจะบอกว่า "ไม่จริง...ไม่เคยคิด" แต่อย่างน้อยก็ต้องแอบหวัง คิมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่แอบหวังว่า "เค้าคงรักเราสักวัน" ถึงไม่รู้ว่าวันไหน ยิ่งคนๆนั้น เป็นคนที่มีเจ้าของแล้ว ยิ่งแล้วใหญ่ 
ใช่ ... มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เค้าจะมารัก  แต่ไม่ผิดนิ ถึงเราจาแอบหวังหรือไม่คาดเรยก็ตาม แต่อย่างน้อย ลึกๆในความรู้  "เราก้อหวังให้คนๆนั้นมีความสุข"   ใช่ไม๊

!!! ขว้างระเบิดไปแร้ววว !!!
            !!! เสียเพื่อน !!!
                        !!! เอาน้อยหน่าไปกิง !!!
                                          !!! ข้าศึกล่วงหนึ่ง !!!

       คิมนั้งบ้าอยู่คอมกับเกมใหม่ที่เทอเพิ่งเล่น หลังจากที่เธอรู้ตัวว่าถ้ายังขืนเล่น CS ต่อไปคงไม่รุ้งแน่ ต้องขอบคุณ คนเขียนเกมส์ที่เขียนเกมนี้มาเพื่อเธอ
       " เกมขี้เกลือไรเนี้ยะ แมร่งแปปเดียวตาย แต่ยังงัยต้องขอบคุณพระเจ้าที่ส่งเกมนี้มาหั้ยคิมเล่น(ความจริง ขอบคุณคนเขียนเกมถูกแล้ว หรือไม่ ก็ขอบคุณตัวเองดีกว่าไม๊ที่ฉลาดเลิกเล่น CS) เพราะดูท่าทาง จาไปรอดกว่า CS "
        วันทั้งวัน ทุกวัน  โดดเรียนทุกวัน  ( ไม่ใช่ค่ะแค่เกือบทุกวัน- -) มา !!! ขว้างระเบิดไปแร้ววว !!!
             " แมร่งเอ๊ยยย...ตายอีกแระ ไรหว่า โว้วว กาไก่ อีกแระ "
         คิมบ่นมาตั้งแต่ 2 ชม.ที่แร้ว และเธอก็ยังบ่นต่อไประหว่างที่บ่นมือขวาของเธอก็กดไม่หยุด และมือซ้ายของก้อยุ้งเหยิงอยู่บนแป้นพิมพ์พร้อมสายแต่ที่แน่วแน่ที่จ้องไปยังจอ LCD แต่.....
              " เอ้ยยย .... ตายอีกแล้ว บัค ปะว่ะ 
                 ... เออ ... ซะบ้างก็ดี ไม่เสียแรงที่โดดเรียน
                 มาเล่นเกม ๔๔๔ "
          ดีใจอย่างกับถูกรางวัลที่หนึ่ง เธอฆ่าคนในเกมที่ตามไล่ฆ่าเธอทุกวัน ทุกห้อง ได้สำเร็จ แต่ ....
           " อะไรว่ะ ฆ่าแมร่งได้ทีเดียว ไปตามพวกมาเรยหรอ ยังงัยเนี้ย กาไก่>สัJหาs 
                     .... ทีมของคุณพ่ายแพ้...