Darling in my dream

17.00 น. พฤษภาคม

     ในฤดูร้อนที่แสนจะอบอ้าว ใบไม้แทบจะไม่พลิ้วไหวเลย ชั้นกำลังขับรถยนต์ Honda Civic สีขาว ที่ได้จากการพนันแข่งความเร็วเมื่อสัปดาห์ก่อน กลับจากการเรียนพิเศษภาษาอังกฤษที่แทบจะไม่รู้เรื่อง แถมไอ้ปุ้ยเพื่อนชั้นมันยังเไม่ปลุกตอนครูเดินมาอีก จนโดนครูให้การบ้านมาเป็นแสนนนน เฮ้อออวันนี้มันวันอะไรวะเนี้ย!!!   "หงุดหงิดโว้ยยยยยย" ขณะนั้นชั้นก็ได้เหลือบมองกระจกหลังเห็นรถมอเตอร์ไซด์ 2 คัน ไม่สวมหมวกกันน็อกขับตามมา เป็นผู้หญิงใส่ชุดนักเรียน 4 คน ทาปากแดง หน้าขาว ไม่รู้ว่าทาแป้งหรือโบกแป้ง ทรงผมซอยเป็นทรงอะไรก็ไม่รู้ น่าจะอายุมากกว่าชั้นสัก 1-2 ปี ทั้งคนขับและคนซ้อน พร้อมกับชี้มือมาทางรถชั้น  "นี่จะมีอะไรอีกเนี้ยยยยยยยย   ชั้นง่วงงงงงง"  =.= 

สักพัก เมื่อขับรถถึงหน้าบ้านหลังนึง ประตูรั้วสีน้ำตาล ชั้นก็ลงจากรถไปเปิดประตูบ้านหลังนั้น เพราะเป็นบ้านของชั้นเอง  " นี่ !!! แก ยัยคนหน้าด้าน!!!" ด้วยอากาศที่ร้อนทำให้ชั้นรู้สึกหงุดหงิด และหันไปพร้อมกับถอนหายใจ และเหลือกตามองบน =.=* มีผู้หญิง 4 คน ยืนอยู่ข้างหน้าชั้นใส่ชุดนักเรียนมอปลายโรงเรียนอื่น คนแรกผมซอยสีน้ำตาลแดงหน้าม้าจนผมจะแทงตาละ ผมข้างๆก็ปิดแก้มปิดหู ชั้นแทบจะไม่เห็นหน้าหล่อนเลยนะ นี่หล่อนใช้อะไรมองและได้ยินเนี้ย คนถัดมาปากแดงมากอย่างกับไปกินเลือดใครมางั้นแหละ หน้าก็ขาวๆ เป็นคราบๆจากการอัดแป้งหลายชั้นสินะ แต่คอคือแบบ เอิ่มมมมม คนละสีนะ นี่หล่อนไม่ได้ส่องกระจกก่อนหรอ คนที่สาม ผมยาวสีดำมัดรวบเป็นหางม้ายาวประมาณกลางหลัง กรีดอายไลเนอร์หนาเป็นเมตรๆ ชั้นว่าเธอออาจจะกรีดเลยคิ้วแล้วก็ได้นะ  เสื้อนักเรียนตัวเล็กรัดติ้ว กระโปรงเหนือเข่าประมาณ 2 คืบ และคนสุดท้าย ดูตัวใหญ่ผิวแทน ริมฝีปากหนา ใส่บิ๊กอาย ปากสีส้ม ยืนกอดอกมองชั้นด้วยสายตาหาเรื่องสุดๆ นี่พวกเธอผ่านอาจารย์ปกครองมาได้ยังไงเนี้ย น่านับถือจริงๆ >^<  

ด้วยความหงุดหงิดชั้นก็ถามว่า "มีอะไรหรอ" ยัยตัวใหญ่ว่า "นี่แกยังจะกล้าถามอีกหรอ แกกล้าดียังไงมาแย้งแฟนเพื่อนชั้นย๊ะ หน๊อยยยยย คิดว่าตัวเองสวยเรอะ หน้าตาก็งั้นๆ ยังจะมาอ่อยแฟนเพื่อนชั้นอีก" ยัยเสื้อรัดติ้วว่า "นี่แกคงจะอ่อยมาเยอะละสิ จนพี่โทนของชั้นตามแกไม่ทันเค้าเพ้อแต่แก่!!!! แต่ไม่มีทางทีชั้นจะเลิกกับเค้าหรอกย๊ะ" เฮ้ออออออออ น่าเบื่อชะมัด คนยิ่งง่วงๆอยู่ "ก็นึกว่าอะไร แฟนพวกหล่อนเป็นใครชั้นยังไม่รู้จักเลย เพ้อเจ้อที่สุด ถอยไปสิ!! ชั้นจะขับรถเข้าบ้าน เกะกะจริงๆ เฮ้อออ" เดินจะกลับขึ้นรถ กวักมือไล่ให้พวกนั้นถอยไป ยัยพวกนั้นหน้าเหว๋อไปนิดนึง พร้อมกับถอยไปคนละ2-3 ก้าว " นี่แก!!!! กล้าดียังไงมาพูดกัชั้นแบบนี่ย๊ะ ตบสักทีเถอะ" ยัยปากแดงเดินมาและง้างมือขึ้นจะตบ  ชั้นหันกลับไปคว้าข้อมือบิดมาไพล่ข้างหลังด้วยความไว และถีบก้นให้นั่งคุกเข้าพร้อมกับยังคงบิดข้อมือยัยปากแดงอย่างต่อเนื่อง จนต้องร้อง "กรี๊ดดดดดด  โอ้ยยยยยยย!!!! ชั้นเจ็บนะ" 

"เหอะๆทีตอนทำคนอื่นทำไมไม่คิด ทีหลังจะมาหาเรื่องคนอื่นก็ค้นข้อมูลมาก่อนจะได้ฉลาด ไม่โง่แบบนี้ !! ชั้นนักกีฬาเทควันโด้สายดำ มีปัญหาอะไรกับชั้นไหม!!!" บิดมือยัยปากแดงด้วยความหงุดหงิด =.=** ยัย3คน มองหน้ากันเลิกลั่ก ไม่กล้าเข้ามาช่วยยัยปากแดง "โอ้ยยยยยยย  ชั้นเจ็บ ยอมแล้ววววว ขอโทษจริงๆ" 

หึหึ กว่าจะพูดออกมาได้ นี่ชั้นง่วงจะตายละเนี้ยยยย รีบๆให้จบจะได้รีบนอน "แล้วพวกเธออีก3คนละ มี อะ ไร กับ ชั้น อีก ไหม ฮะ!!!!!" 

ทั้ง3เสียงพร้อมกัน "ไม่มีแล้ว ปล่อยเพื่อนชั้นได้แล้ว" 

"ก็ได้  .. แต่ถ้ามีอีกละก็ มันไม่ใช่แค่นี้แน่!!! ชั้นจะทำให้อวัยวะพวกเธอไม่ครบ 32 ชิ้นเลย" ปล่อยมือยัยปากแดงพร้อมผลักไปข้างหน้า จากนั้นทั้ง4 ก็วิ่งอย่างกับจะชิงแชมป์เหรียญทองอย่างนั้นแหล่ะ ขึ้นรถมอเตอร์ไซด์ขับจากไป 

"โอ้ยยยยยยย นี่มันวันอะไรของชั้นเนี้ย แล้วนี่เกิดเรื่องหน้าบ้านตัวเองแท้ๆ แต่ทำไมไม่มีใครเห็นหรือได้ยินที่จะออกมาช่วยกันเลยเนี้ย ให้ตายสิ" เดินไปเปิดประตูรถและขับรถกลับบ้าน เข้าไปจอดในโรงรถ 

"นี่เจ้ปอยกลับมาแล้วหรอ ไม่น่าเชื่อเลย" 

ลุงชม เป็นลุงคนสวนวิ่งไปปิดประตูบ้านเป็นที่เรียบร้อย "เฮ้อออออ จะได้นอนสักที ง่วงจะตายละ" 

เดินไปถึงประตูบ้าน อ่าวววว ทำไมมีรองเท้านักเรียน5-6 คู่เนี้ย หรือว่าจะเป็นเพื่อนเจ้ปอย แล้วก็ถอดรองเท้าวางบนชั้นวางรองเท้าแล้วก็เดินเข้าบ้าน 

"ป๊อปปปปปป >O< ...เมื่อกี้ทำอะไรหน้าบ้านพี่เห็นในกล้องวงจรปิดหน้าบ้านอะ ก็เลยแอบดู อิอิ" 

"แล้วทำไมไม่ออกไปช่วยน้องบ้างเล้ยยยยย ถ้าน้องเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไงฮะ" 

"โอ้ยยยยย พี่รู้แค่นี้จิ๊บๆ น้องพี่ไม่เป็นอะไรหร๊อก ยังกลัวว่าพวกนั้นจะต้องเข้าโรงบาลเหมือนครั้งที่แล้วอีก ขี้เกียจจะพาไปโรงบาล"

 "แหมมมม ก็พูดเกินไป แค่สั่งสอนให้พวกผีบ้านผีเรือนนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ" 

"เออ ป๊อปว่างมะ มีเรื่องจะคุยด้วยอะ" เจ๊ปอยเดินกอดคอเด็กอย่างชั้นไปนั่งที่ working room เป็นห้องที่คล้ายๆห้องประชุม มีโต๊ะตัวใหญ่ยาวสีดำวาางอยู่กลางห้องต่อกัน 2 ตัว มีเก้าอี้บุนวม สีดำ วางรอบๆโต๊ะ ผนังติดประตูเป็นชั้นวางหนังสือสำน้ำตาลอ่อนสูงตั้งแต่พื้นถึงเพดานและมีหนังสือ และของตกแต่งบ้านวางประดับอยู่ ข้างประตูเป็นโต๊ะกระจกสูงประมาณเอว มีไว้สำหรับวางขนมและเครื่องดื่มสำหรับการอ่านหนังสือหรือนัดตัวหนังสือ เมื่อเข้ามาในห้องเจ๊ปอยก็ให้นั่งที่เก้าอี้ตัวนึง  ซึ่งพบเพื่อนเจ๊ปอยทั้งหมด 6 คนนั่งรออยู่ในห้องและมีสีหน้าเคร่องเครียด คือ พี่ไวน์ พี่ต้น พี่ปีตัง พี่เอิท พี่กิ่งไผ่ และพี่ปูจ๋า ซึ่งเป็นเพื่อนเจ๊ปอยตั้งแต่อยู่อนุบาล ก็มักจะอยู่ห้องเดียวกัน โรงเรียนเดียวกันเสมอ เป็นสิ่งที่น่าอิจฉามากกกกกกก 

หลังจากที่ทั้งห้องเงียบเหมือนป่าช้า เจ๊ปอยก็พูดว่า "ป๊อป คือจากที่พี่ดูกล้องวงจรปิดเมื่อกี้นี่ พี่จึงพบว่า ป๊อปควรจะเป็นแฟนไวน์"  

"ห๊าาาาาาาาาาาาาาา O.O"

ติดตามตอนต่อไป