คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : สิ้นเนื้อประดาตัว
บ้านราน์เวลานี้อยู่ในวามึเรีย นายทรภพนัุ่มมับิไม่ับปัหาหนี้สินรุมเร้า สร้อยเทพีทั้โรธและ็อ เมื่อู่ๆีวิอันเยสุสบายและสวยหรู ้อพานพบับวามพัพินาศในเร็ววัน
“โอ๊ย ! ถ้าบ้านับรถถูยึ เทพีะอยู่ยัไะุพ่อ พวเพื่อนๆ้อรัเียเทพีแน่ๆเลย…นมแย้ม๋า” ฟูมฟายน้ำาพร่าพรู สอแนเล็รเ้าอระับแม่นมอย่าเสียวั “อย่าทิ้เทพีนะะ” สะอื้นพลาร่ำร้ออวามเอ็นู
ยามสลัราบวามร้ายาทิ้ สาวน้อย็ือุหนูเทพีผู้มีนัยน์าลมโเป็นประายวาวสวย รอยยิ้มสว่าไสวอสร้อยเทพีทำให้ผู้นรอบ้ารู้สึสใส
เวลาทำัวน่ารั บริวารในบ้าน่าพ่ายแพ้ และยอมสวามิภัิ์่อวาม่าอ้อนอุหนูเทพีันทุน
“นมไม่ทิุ้หนูหรอ่ะ”
นาแย้มทอมอริมฝีปาบวม้ำอย่ารู้สึเวทนาเห็นใ สร้อยเทพียัร่ำไห้อย่า่อเนื่อ มือน้อยพยายามลบรอยสัมผัสัฬะอนายหัวเปลวรั้แล้วรั้เล่า ลีบปาสีมพูอออาารระบมแสบร้อน นมแย้ม้อปรามให้เ้าัวหยุารระทำนั้นเสีย เพราะไร้ผล
“เทพีเลียมัน ไอ้นายหัวเลว! นม๋าพาเทพีไปหาหมอผีทีนะะ” แม้ะมีวามัุรุ่นในอ ทว่าท้ายประโยไม่วายอ้อนผู้สูวัยเสียอ่อนเ่นเย
นมแย้มลูบศีรษะปลุม้วยเรือนผมหยัเป็นลอนรุ่นลิ่นหอม พลายิ้มเอ็นู
“เลียมาถึนา้อพึ่หมอผีเลยหรือะ ?”
ุหนูเทพีผละห่า สบาแล้วพยัหน้า “เสวายธนูเ้าท้อให้ายไปเลย” วามิแบบเ็ๆ่าเอาแ่อารม์เป็นให่ นายทรภพประสานแววาับนมแย้ม วามรัระนห่วใยายับนวาท่านทั้สอ
“พ่ออโทษนะลู”
ร่าสูหนารเ้าปลอบ้วยสำนึผิ บุรสาวปั้นหน้าโรธั วาลมโับทอแสวาววับ มีเพียบิาและนมแย้มที่เ้าัวยอมอ่อนให้บ้าในบารั้ นอานี้ยัไม่ปราว่ามีใรปราบสร้อยเทพีไ้สัน
“เทพีไม่ยโทษ”
สะบััวออห่า ทั้โรธและแ่อน…โมโหเพราะท่านำลัทำให้เธอ้อที่นั่ลำบา าุหนูลายเป็นยา ผู้นรอบ้าเหยียหยามสร้อยเทพีันน่าู
“อย่าพูับุพ่อแบบนั้นสิะุหนู ไม่ีเลยรู้ไหมะ”
“่อไปเทพีไม่มีบ้านใหุ้หัวนอนแล้ว ไม่มีรถให้ับ ไม่มีเสื้อผ้าสวยๆใส่ เพื่อนไม่บ นในบ้านนี้็ไม่รัเทพีอีแล้ว”
อาารุนเียวเมื่อรู่ ลายเป็นเสียบ่นปนสะอื้น นาแย้มทอมอนเยร่ำรวยสุสบายมาั้แ่แบเบาะอย่าิเห็นใ
“บอแล้วไะ นมะอยู่ับุหนู”
นมแย้มยัภัี่อุท่าน วามื่อสัย์อนา นายทรภพ าบึ้เินบรรยาย อยาเอ่ย ‘อบุ’ แ่ำ้อผลัไส ท่านไม่อาทนเห็น้าเ่า ้อมาระำลำบาโยใ่เหุ
“แย้ม” เสียนั้นอยู่ในภาวะล้ำลืน ยื่นอบรรุเินำนวนหนึ่ให้้วยมืออันสั่นเทา “ไปเสียเถอะ”
สหายึ่เิบโมา้วยัน สบาุหนูในวัยเยาว์ อารม์สะเทือนใ…เวลาผ่านไปเนิ่นนานเพียใ ‘วามรั’ ไม่เยห่าหายาวในาเลยสัรั้
รัแท้…ือารรัใรสันอยู่เ่นนี้ ไม่เยิเปลี่ยนแปล อแ่อยู่ใล้ เห็นทุ่วเวลาที่อีฝ่ายทุ์สุ็พอ
“แย้มะไปเมื่อไม่มีลมหายใเท่านั้น่ะุท่าน”
ทาสผู้ื่อสัย์ระหนัแ่ใ ุผู้ายไม่เยใยีวามรู้สึันั้แ่เล็นถึบันี้ นาเป็นเพียเาในม่านหมอ ไร้แสสว่าระทบ ไร้ผู้นมอเห็นวามสำั
สร้อยเทพียิ้มยินี ริมฝีปาเล็สั่นน้อยๆ้วยวามื้นันใ สาวน้อยโผเ้าอแม่นที่สอไว้เ็มสอแนระับแน่น
“เทพีรันม รัที่สุเลย”
นมแย้มยิ้มอ่อน แววาปรารถนาีทอมอวหน้าแ่ำอุหนูอย่าปราี
“แย้มะอยู่รับใุ้หนูับุท่านไปนาย่ะ”
นาให้ำมั่นสัา สอร่าอันแนบแน่นทวีู นายทรภพมอภาพวามสนิทสนมระหว่าแม่นมและบุรสาวแล้วให้ิอ่อนออ่อนใ
“แย้ม ันำลัะหมัว ไม่มีปัา่าย่าแรเธอแล้วนะ”
“ยาีมีนแย้ม็ไม่ลัว่ะ”
วามลำบา หาไ้เยบั่นทอนหัวใอันหนัแน่นอนาแย้ม ให้หวาหวั่นหรือลาลัววิบารรม ที่ำลัลืบลานเ้ามาทสอบเนื้อแท้ในิใอทุีวิในบ้านราน์แ่อย่าใ
หรือนี่ือพรหมลิิ พิสูน์ใน !
+++++++
Ebook ลราา289บาท ลเหลือ219บาท
อ่านทาสนเถื่อน
https://writer.dek-d.com/Ploypet_may/writer/view.php?id=1567416
ความคิดเห็น