คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : การเผชิญหน้าของคู่กรณี
ผับัสมิน อเรี่ ร่าสะพรั่ปราาย้วยุสีำแนบเนื้อ ส้นสูปลายเ็มพาเธอเยื้อย่าผ่านสายาเหล่าภมร้วยท่วท่าเนั มั่นใ รารีนี้สร้อยเทพีสวมใส่ีทรูแนยาวรัรูปประับิสัลพราวระยับล่อแสไฟ ัวระโปรายสั้นเ่อเน้นโว์าเรียวอวบแน่นนวลผ่อ ถูออแบบให้แหว่เว้าอย่าเ็ี่มีสไล์
“ืนนี้หนุ่มนัล่าเรียมัวให้พร้อม เทพีนสวยลับมาแล้ว”
ีเหนุ่มท่าทาี้เล่น เอ่ย้อนรับารลับมาอสาวน้อยเสน่ห์แรผ่านไม์ลอย เพลัหวะเร้าใถูเปิเสียัระหึ่ม แทร้วยวาาเย้าหยอหวัสร้าวามบันเทิให้นัเที่ยวไ้รื้นเร
“ืนนี้สาวน้อยเนื้อหอมแปลายเป็นผีเสื้อแสนสวย ุำ สั้น ! โว์บั้นท้ายินระเบิ โอ้ว! เห็นแล้วบอไ้ำเียวว่าสาวๆาร้อน ส่วนหนุ่มๆเรียมัวใละลาย…ละลาย”
สิ้นเสียนั้น เหล่าภมรแ่ันโห่ร้อึ้อ เลือในายสูบีสาเหุาวามึะนอ ้วยใหวัพิิรุีเนื้อนาหอมหวน่อนผับปิ เพราะราวัลที่ไ้ อาเป็นารไ้ลิ้มลอรสสวาทลูสาว ส.ส นั
“ล้ามานะแ ีวามยัไม่บออเที่ยวะแล้ว”
ระรินารเ้าออสร้อยเทพีามประสาเพื่อนเที่ยวนสนิท ัหวะเพลร็อยั่วเย้า สอสาวโยย้ายสรีระประสานท่วทำนอหนัหน่วปลุเร้าใ นายพรานล่าเหยื่อยามรารี มออาหารอันโอา สายาเ้าเล่ห์ระหายหิว
“อบใ” แ้วใสบรรุน้ำสีอำพันเ้มั ถูส่่อ้วยสายาท้าทาย สร้อยเทพีรับมาื่ม ไร้วามสะทสะท้าน แม้รสาิบาอนไส้แทบา
“โาไม่้อ” หลายแ้วิเริ่มแผลฤทธิ์ เ้าัวร้อหาเหล้านอีรีร้อนแร สลับับารส่เสียทัทายผู้นรอบายราวุ้นเยันมา้านาน
รอยยิ้มบวับวามสใสร่าเริ สาวน้อยึเปรียบัุ่หลาบ สีสันสวยสาม ลิ่นหอมเย้ายวนเพราะเป็นบุปผาแรแย้ม
พรานล่าสวาทหลายนเริ่มเ้ารุมล้อมและีสนิทยามแลเห็นร่าเล็ ทว่าอวบอั้วยสรีระหนั่นแน่นถูวามเมารอบำสิสัมปัะอันเลือนลอย
อี้านหนึ่อผับหรู เปลวับ้อัว้นเหุแห่วามหายนะในีวิเา วาู่นั้นสะท้อนเพลิอำมหิล้าผลาร้อนแร
นายหัวรูปามเป็นที่หมายปออสาวๆ…ผีเสื้อรารีปีสีสวยหลายนส่สายาทอสะพานให้เา ารเป็นพ่อหม้ายลูิ หาไ้ทำให้เสน่ห์อันน่า้นหาอบุรุษผู้นี้ลน้อยลามอายุที่มาึ้นทุๆปี
“มานเียว” ้อมูลที่ไ้รับ ปลุวิาร้ายสิสู่ร่าไร้วามรู้สึในทันที
เปลวระุยิ้มเหี้ยม วายัทอมอสร้อยเทพีเิายอยู่ในวล้อมอหนุ่มมาเล่ห์ ูเหมือนอนนี้บุรสาวนายทรภพำลัร้อนัถึนาว้าถัน้ำแ็ราเรือนายนเอนุ่ม่ำ
นายหัวเบือนหน้าหนีาภาพยั่วยวนัล่าวอย่าิิั เสียโห่ร้อแสวามถูใอพรานล่าเหยื่อ ัึ้อึ้นมาเป็นระยะอย่า่อเนื่อ
“พลอยพัาไ้รับยารึยั ?” แ้ปวและฟ้ำ ‘อ้อม’ ลืมไว้ในรถ เทวัน้อายร่วมสถาบันรับหน้าที่เป็นธุระัารแทนเา
“เธอฝาอบุ”
ายหนุ่มผู้ปปิานะอันแท้ริล่าว เทวัือเสี่ยหนุ่มเ้าอโรสี้าวที่ให่ที่สุในเมือไทย เาไม่ใ่ลูน้อหรือลู้าอเปลว ยามใมาเยี่ยมเยียนรุ่นพี่มัอยามิเหมือนเป็นผู้รับใ้ ไม่เยิอยาแสน
“ป่านนี้เ้านอนแล้วสินะ”
สายาเย็นาลุวาบ่อนเลือนหาย วามอ่อนหวานแทรึมสู่หัวใ
‘อ้อม’ พลอยพัาทำให้เาิถึภรรยาึ้นมาอีรั้ แม้รอบายอึทึ้วยเสีย แสสีและผู้นพลุพล่าน หาแ่ในมุมสลัวรนี้ ายหนุ่มลับพานพบวามสบสุอย่าลึล้ำ หาำไม่ผิเ้าวามรู้สึนี้ เยเิึ้นอนเาหลุมรัแพราว !..
ประวัิศาสร์ะ้ำรอยเิมระนั้นหรือ ?...ไม่หรอ เายัไม่พร้อมรับใรเ้ามาแทนที่แพราว เปลว่อำแพสูปิั้นหัวในเอ อยาเป็นผู้ายิใมั่น รัเียวใเียวไม่เปลี่ยนแปล
ายหนุ่มลืมมออนาในวัน้าหน้า เพราะหา้อมีีวิอยู่บนโลนี้ไปอีสัห้าสิบปี เปลวะรู้ึ้ โลใบนี้มีมนุษย์เพียไม่ี่นสามารถรอโสและอยู่ับวิานายไ้ทั้ีวิ…
หาิใไม่เ้มแ็พอ เาึไม่วรสาบาน ะรัใรนถึวาระสุท้ายอลมหายใ เพราะนั่นือารทำลายสัะนเออย่าน่าละอาย
“ยัยัวร้ายอยู่ที่นี่ ุอ้อม่มานอนหลับไม่ลหรอรับ”
่อนนั้นเทวัเพิ่วาสายาู่สนทนา เสียร่ำไห้บ่บอถึภาวะอารม์ไม่สู้ีนั ายหนุ่มลอบมอเรือนร่าสะโอสะอโยย้ายสะโพามัหวะเพล ท่ามลาแสไฟระทบ้วยวามรู้สึสมเพอนาถใ
“รู้ไ้ไ ?”
“ผมบอเธอ เรื่อที่เอยัยุหนูัวร้ายที่นี่” ายานี้มาาวีรรรมสุั้วที่เาเผิ้วยัวเอ เื่อแล้วที่เปลวเยเล่า บุรสาวนายทรภพือศูนย์รวมอวามแสนร้าย...
เปลวนิ่ึ หน้าาแห่วามเย็นา ่วยอำพลาวามรู้สึที่ยา่อาราเา
“แทนแำลัะทำให้ันหัวเสีย พลอยพัาไม่วรมาที่นี่ เฮ้ย !”
เสียห้าวเิาวามใ เปลวยับายอึอั ร่าเล็ละลุ้ลิ่นเหล้าะเียะายอยู่บนัเา
Ebook
อ่านทาสนเถื่อน
https://writer.dek-d.com/Ploypet_may/writer/view.php?id=1567416
ความคิดเห็น