นางบำเรอหนีรัก

สาวน้อย พลอยพิชชา ที่ต้องมารับหน้าที่ ชดใช้ความเสียหายแทนน้องชายทโมนสองคน ที่มืออยู่ไม่สุข ไปเผาโรงงานของหนุ่มหล่อรวยอย่างคริสเตียโน่ แมคอาดัม จนวอดวายเสียหาย

แต่สาวสลัมชนชั้นรากหญ้าอย่างเธอ จะมีปัญญาหาเงินที่ไหนมาชดใช้ให้กับเขา นอกจากความสาว สวย สด ซิง ที่ชายหนุ่มเองก็ยอมรับเงื่อนไขนี้

********

“มาสิ” 

เขาผงกหน้าเรียกคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำ พันกายด้วยผ้าขนหนูสีขาวปริ่มอยู่ที่ทรวงอกงาม ความยาวของผืนผ้าปกปิดถึงต้นขาเนียนสลักเสลา

“เอ่อ...เออ....” 

พลอยพิชชายืนบิดกายไปมา มองผู้ชายที่หล่อเหลาเอาการ รูปร่างสูงใหญ่ ร่างกายแน่นหนั่นกำยำ สมบูรณ์พร้อมไปในทุกอย่างที่บุรุษเพศควรมี เธอก็แค่เพียงทอดกายให้เขากอดจูบลูบคลำเชยชม ปล่อยตัวปล่อยใจ ให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติอย่างที่มันควรจะเป็นก็เท่านั้น

สองเท้าก้าวเดินเข้าไปหาเขา แขนยาวแข็งแรงเอื้อมมาดึงตัวเธอ ไม่จำเป็นต้องพูดพล่ามทำเพลงอะไรอีกให้มากความเพราะต่างก็เข้าใจในข้อตกลงดีแล้ว

เธอหลับตาลง ผ่อนปรนร่างกาย ยอมรับต่อสิ่งที่จะเกิดขึ้นในค่ำคืนนี้อย่างจำนน

แขนแข็งแรงทั้งสองข้าง ตวัดรัดกอดร่างเธอไว้แนบแน่น พร้อมกับจูบไซ้ไล้ริมฝีปากอุ่นไปที่พวงแก้มสาว ลาก ลมหายใจร้อนผ่าวจากปลายจมูกโด่งเป่ารดลงมาที่ซอกคอ ตอหนวดตอเคราจางๆ คลุกคลึงซุกไซ้ไปมาเหนือฐานทรวงเต้าขาวนวล

ผ้าผืนเดียวที่ห่มคลุมอยู่บนกาย ถูกกระตุกลงไปกองที่ปลายเท้า 

ร่างงามล่อนจ้อนถูกผลักลงไปนอนหงายบนเตียง ร่างใหญ่ทะยานตามลงมา จับสองขาเรียวแยกอ้า แล้วฉกใบหน้าลงมา

“อาห์...คุณคริส...”