คุณหนูติดสวาท

**** เนื่องจาก นิยายเรื่องนี้ โดนแบนฉากเลิฟซีน ส่งไปสองรอบแล้ว ไม่ผ่าน จึงไม่สามารถเผยแพร่ตอนต่อไป ได้ทางเว็บเด็กดีนะคะ หากเพื่อนคนไหน อยากอ่านต่อ สามารถเข้าไปค้นหาจากชื่อเรื่อง “คุณหนูติดเซ็กส์” หรือนามปากกาผู้แต่ง “พลอยเฟื่อง” ที่ เว็บรีดอไรท์ และ เมพ นะคะ ****

“คุณปล้ำฉัน”

“ใส่ร้ายกันชัดๆ”

เขาว่าหน้าไม่อาย

“นี่...นี่...นี่...” 

กำลังจะด่ากลับ แต่นิ้วชี้ยาวก็ยื่นมาทาบปิดปากเธอเอาไว้

“หรือจะเถียงล่ะ? พี่เดินผ่านหน้าห้องหนูเอม กำลังจะไปนอนแท้ๆ แต่ก็ได้ยินใครไม่รู้ เรียก...พี่เอกช่วยหนูเอมด้วย...ช่วยด้วย...จนต้องเข้ามาช่วยนี่ไง”

เขาพยักพเยิดหน้าว่านัยน์ตาเป็นประกายระริกระรี้

เธอขมวดคิ้ว จ้องคนหน้ามึนตรงหน้าอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ

“ฉันไม่ได้หมายถึงคุณหรอก”

“แล้วหมายถึงใคร? ยังมีพี่เอกไหนอีก?” 

“เยอะแยะไป...พี่เอก...พี่เอก...ไม่ใช่คุณก็แล้วกัน”

“จริงอ่ะ?”

ถามกลับมายิ้มที่มุมปาก สายตาบอกว่าไม่เชื่อ

ยิ่งถูกจ้องหน้า ด้วยสายตาวะวับฉ่ำวาวราวกับรู้ทัน เธอก็ยิ่งอับอายขายขี้หน้า

“เอาเถอะ ฉันจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น”

“หืม...” เขาลากเสียงยาวในลำคอ

“หนูเอมได้พี่แล้วจะไม่รับผิดชอบเหรอ?”

เขาทำถามหน้าฉงน นิ่วหน้าอย่างไม่พอใจ แถมยังจิ๊จ๊ะปากเข้าใส่

“ทำไมหนูเอมเป็นคนอย่างนี้คะ ลูกเขามีพ่อมีแม่นะ จะฟันแล้วทิ้งไปง่ายๆ อย่างงี้นะเหรอ?”

“ใครฟันใคร...คุณน่ะสิฟันฉัน”

ว่าพร้อมกับเม้มปากแน่น เขม้นตาย่นคิ้วมองคนกล่าวหาอย่างแค้นใจ

“ต่างคนต่างฟัน ต่างคนต่างมันมากกว่า ก็ไม่กี่นาทีก่อนนี้ หนูเอมยังขอให้พี่ทำแรงๆ อยู่นี่” 

เธออายจนหน้าแดงแช้ด แก้มร้อนผ่าวไปหมด

“หรือพี่ทำไม่ดี...หนูเอมเลยไม่ประทับใจ” เขาเลิกคิ้วถาม มองหน้าเธออย่างกวนๆ 

“งั้นสงสัยต้องแก้ตัวใหม่อีกที”

ว่าแล้วก็ขยับเจ้าชิ้นส่วนที่อยู่ในตัวเธอ

“อ๊ะ...”

เอมิการ้องเสียงหลงขึ้นมา เมื่อเจ้านั่นเริ่มวาดลวดลายสำแดงฤทธิ์อีกครั้ง อะไรไม่เท่า ทุกเซลล์ในร่างกายของเธอดันกระตุกเต้นตอบรับกลับไปเสียด้วย

“อื้อ...อื้ม...เอา...ออก...ไป...นะ...อ๊ะ...” บอกไปเสียงสั่น หน้าตาบิดเบ้เหยเก

เอกรินทร์ก็ช่างปั่นหัวเก่งแท้ เมื่อเขาเริ่มขยับอีกครั้ง และคราวนี้ก็ทำเอาสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“จะให้พี่เอาออกจริงๆ หรือ?” 

ดึงสะโพกโยกถอนถอยออกไป

“อ๊ะ...ไม่นะ”

คราวนี้เป็นเธอที่กระเด้งตามติดไปอัตโนมัติ

“อ้าว...ปากไม่ตรงกับใจนี่นา”

“อื้อ...คนบ้านี่”

กำปั้นน้อยทุบเข้าใส่ที่หน้าอกแน่นกล้ามดังอั่กพร้อมกับชักสีหน้าบูดบึ้ง

“ตกลงจะให้เอาออกมั้ย?”

เขาดึงสะโพกโยกถอนออกไปอีก

“อ๊ะ...ไม่สิ...ซี้ดดดดด...”

นิ่วหน้าด้วยความเสียวจากการเสียดสี

“หรือว่าจะให้เอาเข้าอย่างนี้”

 “โอ๊ะ...”  เธออ้าปากร้องลั่น 

“อื้อ...” เอมิกาเม้มปากแน่น ส่ายหน้าไปมา 

“พ่ะ...พอ...พอแล้ว...อูยยยยย...” เสียงสั่นว่า เมื่อสิ่งที่เขาทำ กำลังปั่นหัวยั่วประสาทกันสุดๆ 

เอกรินทร์จึงเอื้อมมือไปบดบี้ที่ติ่งสวาทของเธอเพิ่มความเสียวซ่านเข้าไปอีก

“อูยยยย....ซี้ดดดดด...สะ...สะ...สะ...เสียว...เสียวมาก...อ๊า...”

สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537

ห้ามคัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของนวนิยายเรื่องนี้

ด้วยวิธีการใดก็ตาม ก่อนได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์

คำนำนักเขียน

เอมิกา หรือ หนูเอม คุณหนูไฮโซ เอาใจยาก อยากได้อะไรก็ต้องได้ 

เมื่อมารดาเสียชีวิตลงตอนเธออายุสิบขวบ คุณอธิปผู้เป็นพ่อ สัญญิงสัญญาว่าจะไม่แต่งงานใหม่ และจะรักเธอคนเดียวตลอดไป

กระทั่งวันหนึ่ง ท่านรับเอาสองแม่ลูก อรอุรมา และ           เอกรินทร์ เข้ามาอยู่ในบ้าน 

เอมิการักพี่เอกของเธอมาก ติดเขาแจ แต่เมื่อรู้ความจริงว่า มารดาของชายหนุ่ม แอบมีความสัมพันธ์กับบิดา เธอก็โกรธจัดและพาลเกลียดชังทุกคน จนหนีไปเรียนต่อเมืองนอก

เมื่อกลับมาเจอหน้ากันอีกครั้ง...เอกรินทร์ที่หล่อเหลา เร้าใจขึ้นมากก็ทำให้เธอสั่นสะท้านสะเทือนไปทุกอณูเซลล์ 

แต่กำแพงความโกรธ กั้นขวางเธอและเขาเอาไว้...ทางเดียวที่เอกรินทร์ใช้ทลายกำแพงสูงหนา และมัดคุณหนูเอาแต่ใจอย่างเอมิกาให้อยู่หมัด ก็คือเซ็กส์อันเร่าร้อน สุดติ่งกระดิ่งสั่นของเขานั่นเอง

พลอยเฟื่อง