ลำนำน้ำค้าง ดอกไม้ผลิบานในฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน
สถานที่ที่อันตรายที่สุด คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด นางอยู่ในฐานะของหญิงรับใช้ของท่านจอมมารแห่งพรรคเพลิงอัคนี ชะตากรรมเล่นตลกให้นางต้องก้าวมาเป็นชายาของราชันจอมมาร
ผู้เข้าชมรวม
3,858
ผู้เข้าชมเดือนนี้
12
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
บทนำ
ร่างเล็กของเด็กหญิงวัยแปดขวบถูกฉุดกระชากอย่างแรงจนแขนเสื้อของเด็กหญิงขาด
เด็กหญิงตัวน้อยหวีดร้องสุดเสียง
พยายามสะบัดแขนขาที่ถูกเกาะกุมด้วยชายร่างใหญ่หลายคนที่ล้อมตัวนางอยู่ เด็กหญิงสู้แรงชายเหล่านั้นไม่ได้
ร่างของนางถูกยกขึ้นเหนือพื้นแขนสองข้าง ขาสองข้างถูกมือสกปรกจับยกขึ้น แม้น้ำตาไหลอาบแก้มแต่นางยังมองเห็นเปลวเพลิง
ผู้คนที่ถูกฆ่าอย่างเหี้ยมโหด บนพื้นนองไปด้วยเลือดสีแดงสด ท้องฟ้าถูกย้อมด้วยสีแดงของเปลวเพลิง
เด็กหญิงหวีดร้องจนเจ็บคอไปหมด
ราวกับมีเลือดผสมน้ำลาย
เสียงหัวเราะราวกับคนเสียสติดังขึ้นเคล้าเสียงร้องแห่งความเจ็บปวด หมู่บ้านตีนเขาที่เคยสงบสุข มีเสียงร้องเพลง
ผู้คนมีแต่รอยยิ้มบนใบหน้า ทว่ายามนี้ หลายคนกระเสือกกระสนดิ้นรนหนีตาย บางกลายเป็นร่างไร้วิญญาณ
เสียงหวีดร้องของหญิงสาว ร่างนั้นถูกกระแทกกระทั้น เสื้อผ้าหลุดลุ่ย
เปิดเปลือยทรวงอก ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาและคราบเลือด
ร่างเล็กถูกเหวี่ยงลงบนโต๊ะตัวหนึ่ง
เด็กหญิงเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าชายสองคนจับเรียวขาเล็กแยกออกจากกัน อีกคนเดินเข้ามาตรงกลางหวางขาและกำลังปลดกางเกงของมันลง
เด็กหญิงหวีดร้องจนกระอักโลหิตออกมา
แต่พวกมันกลับหัวเราะราวกับนี่เป็นเรื่องสนุก
สองแขนของนางถูกตรึงไว้ พยายามใช้เรี่ยวแรงสุดท้ายสะบัดพันธนาการนี้ออก
แต่นางทำไม่ได้ เด็กหญิงวัยแปดขวบได้แต่เบิกตากว้างมองชายที่กระชากเสื้อผ้าท่อนล่างของนางออก
เด็กหญิงจ้องดวงตาชายผู้นั้นเขม็ง
ความหวาดกลัวทำให้ร่างกายแข็งทื่อและสมองไม่อาจคิดหาทางเอาตัวรอดได้ ทว่าสายตาของเด็กน้อยมองเลยไปด้านหลังของชายคนนั้น แสงวาบหนึ่งผ่านมา
ศีรษะของชายคนนั้นหลุดออกจากร่างอย่างรวดเร็ว เลือดสีสดพุ่งออกมา คนที่เหลือยังยืนงุนงงกับร่างที่ไร้ศีรษะของสหาย เลือดของคนชั่วกระเด็นใส่ใบหน้าของเด็กน้อย
นางหลับตาเพราะเลือดเข้าตา เพียงแวบเดียวนางรู้สึกได้ว่าแขนขาเป็นอิสระ
ไม่มีมือมาจับตรึงร่างนาง
เด็กหญิงรีบลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นคือร่างไร้ศีรษะของคนเหล่านั้น
และบุรุษผู้อยู่หลังอาชาสีดำทมิฬ
ดวงตาคู่นั้นมีสีแดงราวกับโลหิต
แววตาเยือกเย็น
ไม่แสดงถึงอารมณ์ความรู้สึกใด
อาภรณ์สีดำกลืนกินไปกับรัตติกาล
มีเพียงกระบี่ในมือที่สีเงินที่หยาดโลหิตไหลย้อยลงพื้นดิน
“ท่านจอมมาร”
เสียงหนึ่งเรียกขึ้น
ทำให้ดวงตาสีโลหิตคู่นั้นมีรอยเคลื่อนไหว ชายผู้ที่เข้ามาใหม่ประสานมือค้อมศีรษะลงเบื้องหน้าชายบนหลังอาชา
ทว่าเมื่อเห็นเด็กหญิงตัวนอนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยเปิดเผยผิวกาย
ชายหนุ่มใจสะท้านด้วยความเวทนา
บุรุษหลังอาชากระตุกบังเหียนในมือ
ม้าหันหลังกลับ
ชายหนุ่มที่มาที่หลังกำลังจะก้าวเท้าตามไปแต่อดเหลียวมองเด็กหญิงตัวน้อยไม่ได้ เขาฝืนใจหันหลังเดินไปได้ไม่กี่ก้าว
เด็กหญิงเห็นเขาหมุนตัวหันกลับมาแล้วเดินเร็วๆ มาทางนาง
เด็กน้อยตัวแข็งขยับตัวไม่ได้แม้กระทั้งจะกะพริบตาก็ทำไม่ได้ ทว่าอีกฝ่ายปลดผ้าคลุมไหล่ออกแล้วคลี่คลุมร่างเล็ก ช้อนตัวนางอุ้มแนบอกประหนึ่งนางเป็นลูกนกที่ผลัดตกจากรัง
เด็กหญิงซุกตัวในผ้าคลุมสีดำสนิท
ปิดเปลือกตาและเฝ้าหวังว่าเมื่อลืมตาอีกครั้ง
นางจะพบว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพียงฝันร้ายเท่านั้น
.......................
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาและฉาก สำหรับผู้อ่านวัย18ปีขึ้น ขออนุญาตนำมาลงเพื่อประชาสัมพันธ์ 5 ตอนเท่านั้น
ผลงานอื่นๆ ของ PlengMeNa ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ PlengMeNa
ความคิดเห็น