ลืมไม่ได้ จำไม่ลง

ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผม PlasticROOT ผมยังใหม่มากกับการเขียนนิยายอยู่ ผมรู้สึกชื่นชอบการอ่านบทความเป็นอย่างมาก ผมจึงอยากจะลองเขียนอะไรยาวๆดูบ้างเผื่อตัวเองจะชอบแนวนี้ บอกตามตรงผมลังเลใจสุดๆเลยว่าจะลงเรื่องนี้ดีมั้ย เพราะกลัวคนอ่านไม่เข้าใจ แต่ผมรู้สึกว่าถ้ามัวแต่เอ้อระเหยไม่ลองทำอะไรเลยสักครั้ง ชีวิตมันจะไม่มีความหมาย 

ผมมีโอกาสได้ฟังบทเพลงทั้งหมดในอัลบั้มชุด everywhere at the end of time ของศิลปิน The Caretaker มันเปิดโลกผมมากๆ มันสมจริงจนไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ และมันทำให้ย้อนไปวันวานอันน่าคิดถึงและโหดร้ายในเวลาเดียวกัน ผมเลยตัดสินใจเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา เป็นเรื่องราวของคนสองคนที่ใช้ชีวิตต่างกันสุดขั้ว อยู่ในโลกอนาคตที่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากปัจจุบัน คนนึงอยากหลบหนีจากอดีตที่ตามมาหลอกหลอน คนนึงอยากไขว่คว้าอดีตที่กำลังจะเลือนหายไป แล้วคุณล่ะมีความหลังที่จำได้ไม่ลืมหรือพยายามจำให้ได้บ้างมั้ย