คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 ยายจ๋า! พ่อกับแม่ของหนูไปไหนหรอจ๊ะ
พิลาไลยวัย 37 ปีที่อยู่ในร่าอพิลาไลยวัย 18 ปี ยืนิในห้อน้ำอยู่นานสอนาน่อนะเริ่มอาบน้ำ เธออาบน้ำไปมอภายในห้อน้ำไป เธอิว่านี่เธอลับมาเป็นเ็นนี้ ที่มีบ้านในนบทเหรอ หลัาที่เธอิอยู่นานเธอ็รีบอาบน้ำและออไปหายายอเธอที่ำลันั่รอเธออยู่ในห้อรับแ
“เสร็แล้ว้ะยาย รอหนูนานไหม่ะ” พิลาไลยเอ่ยถามยายอเธอ
“ทำไมวันนี้พูเพราะั ปิเวลาพูับยายนะแทบะินหัวยายเลย” พิุลเอ่ยถามหลานสาว้วยวามสสัย
พิลาไลยในร่าอเ็วัย 18 ปี ใับำถามที่ยายเอ่ยถาม่อนะอบไปในแบบอเธอ “่อไปนี้หนูะพูเพราะๆับยาย๋า แล้ว็ะทำัวใหม่ ให้สมับที่ยายเลี้ยหนูมาไ ีมั้ย”
“ริหรือเปล่า พูแบบนี้อยาไ้อะไร ไหนบอยายมารๆ” พิุลเอ่ยถามหลานสาว พร้อมับใบหน้าที่เ็มไป้วยรอยยิ้ม
“ยาย๋าไม่เื่อหนูหรอ หนูไม่ไ้อยาไ้อะไรเลย แ่อยาเป็นเ็ีอยาย๋าเยๆ” พิลาไลยเอ่ยบอับยาย่อนที่ะเินเ้าไปอ
พิลาไลยไม่รู้ว่าร่าที่เธอเ้ามาอยู่มีนิสัยแบบไหน และารใ้ีวิอเธอะเป็นแบบไหนเ่นัน เธอึิอีรั้ว่าในเมื่อเธอไ้มาอยู่ในร่าอหิสาวนนี้แล้ว เธอ็ะเปลี่ยนแปลัวเอ อีอย่าลับมาในร่านี้เธอยัมียายที่อยเลี้ยเธอเหมือนับพิลาไลยในวัย 37 ปี ที่เมื่อรั้่อนที่มียายเลี้ยมาแบบเียวัน
“เลิอไ้แล้ว ไปูสวนผััน” พิุลเอ่ยบอับหลานสาว่อนที่ะเินมาล็อประูบ้าน และพาพิลาไลยเินไปที่สวนผัทันที
…
พิลาไลยมอูท้อฟ้า เธอเห็นว่าอนนี้น่าะยัไม่ถึ 7 โมเ้าแน่ๆ ่อนที่พิลาไลยะเอ่ยถามยายอเธอ้วยวามสสัย ว่าะพาเธอไปทำอะไรันแน่
“ยาย๋า? อนนี้ี่โมแล้วหรอ๊ะ” พิลาไลยเอ่ยถามยาย
“พิลาไม่ไ้เอาโทรศัพท์มาหรอลู ถึไ้มาถามยาย” พิุลเอ่ยถามหลานสาว่อนที่ะเอ่ยบอเวลา “ อนนี้ 7 โมเ้าแล้วลู”
“ลืมหยิบมา๊ะ แล้วทำไมยาย๋าถึพาหนูเินมาที่สวนแ่เ้าล่ะ๊ะ?” พิลาไลยเอ่ยถามยาย้วยวามสสัย พร้อมับิ้วทั้สอ้าอเธอำลัมวเ้าหาัน
“ยายะพาพิลาไปรน้ำผั แล้ว็เ็บผัเอาไปายที่ลาอนเย็นไลู ลืมหน้าที่ัวเอแล้วหรอ” พิุลบอับหลานพร้อมับเอ่ยถามหลานสาวในประโยนั้น
“สสัยหนูะวามำเสื่อมแน่ๆเลย้ะ ยาย๋าูสิ! หนูลืมไปหมเลย” พิลาไลยเอ่ยบอับยาย้วยน้ำเสียอออ้อน ่อนที่ะบออีรั้ว่า “สสัย่อไปนี้ะ้ออยให้ยายเือนวามำบ่อยๆแล้ว”
“เรานี่มันน่าีริๆเลย อบพูหยอยายไปเรื่อย ” พิุลบอับหลานสาวพร้อมับรอยยิ้มบนใบหน้าอเธอ
พิลาไลยยิ้มลับไปให้ยายอเธอ ่อนที่ะเริ่มสสัย เพราะอนเธอื่นนอนึ้นมา เธอลับไม่เอพ่อและแม่อัวเอในบ้านหลันั้นเลย ่อนที่ะเอ่ยถามยายอีรั้
“เอ่อ.. ยาย๋า! พ่อับแม่อหนูไปไหนหรอ๊ะ” พิลาไลยเอ่ยถามยาย ใบหน้าอพิลาไลยเ็มไป้วยวามสสัย
พิุลหันมามอหน้าหลานสาวที่เอ่ยถามำถามนี้ เพราะั้แ่ที่หลานสาวอเธอมาอยู่ับเธออนอายุไ้ 6 วบ เธอ็ไม่เยพูถึพ่อับแม่อหลานสาวอีเลย นวันนี้พิุลลับไ้ยินำถามที่เี่ยวับพ่อแม่อหลานสาวาปาอหลานสาวเธอเอ
“ยายเยเล่าให้พิลาฟัแล้วไม่ใ่หรอ? ทำไมหลานถึถามอีล่ะ” พิุลเอ่ยถามหลานสาว
“็อนนั้นหนูยัเ็ไ๊ะยาย อนนี้หนูโแล้ว ยาย่วยเล่าให้หนูฟัหน่อยนะ นะๆยาย๋า” พิลาไลยเอ่ยบอยาย้วยสีหน้าที่อ้อนวอนอให้ยายอเธอเล่าเรื่อพ่อับแม่ให้เธอฟัอีรั้
พิุลยายอพิลาไลยมอูหลานสาวที่ำลัั้ใะฟัเธอเล่าเรื่ออพ่อับแม่ พิุล็อเป็นห่ววามรู้สึอหลานสาวัวเอไม่ไ้ ่อนที่ะเอ่ยถามึ้น “ถ้ายายเล่าให้ฟั พิลาสัานะว่าะไม่ิมา?”
“มีอะไรที่หนู้อิมาล่ะยาย๋า สัา๊ะว่าะไม่ิมาแน่นอน” พิลาไลยเอ่ยบอับยายพร้อมับูนิ้วึ้นมาสามนิ้ว เพื่อยืนยันสัาว่าเธอะไม่ิมาถ้ายายอเธอเล่าเรื่ออพ่อับแม่ให้เธอฟั
ความคิดเห็น