เด็ก(เก็บ)ของมาเฟีย

เด็ก(เก็บ)ของมาเฟีย

คำเตือน

เนื้อหามีความรุนแรง การใช้ถ้อยคำหยาบคล้าย พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน บางสถานที่เกิดขึ้นไม่มีอยู่จริง เป็นที่สมมุติขึ้นมา พระเอกเลวมาก รับไม่ไหวโปรดข้าม

++++++++++++++

ชีวิตของปาริมาน่าเศร้านัก เธอถูกป้าแท้นำมาขายตัว แล้วต้องมาพบกับเขาอีก ผู้ชายที่ร้ายกาจที่สุดเท่าที่เคยเจอ

“ฉันไม่ชอบเด็ก” แต่...

ด้วยความรวดเร็วเธอถูกจับไปนั่งบนกลางลำตัวของคนตัวใหญ่ ใจสั่นไหวเมื่อเขาสั่ง

“เอามันเข้ามา”

-------------------------------------------------------------

คีรีล ธาวิน โมโรชอฟ

ใจร้าย เย็นชา ไม่สนใจใครทั้งนั้น

“ฉันไม่ชอบช่วยใครฟรี

ปาริมา หรือ ส่ายป่าน

เด็กสาวที่ต้องเอาชีวิตรอดจากคนเลวร้าย น่ารัก ไร้เดียงสาร ทว่าทันคน

“หนูอยากให้คุณช่วยหนู”

==============================

“แสนหนึ่ง”

ทว่าพูดอะไรไม่รู้ ไม่เข้าใจเลย ปาริมาได้แต่ขมวดคิ้ว เธอเอ่ยทวน

“อะไรเหรอคะแสนหนึ่ง”

ได้คำตอบมาว่า

“เสื้อสูทฉันแสนหนึ่ง”

วินาทีนั้นเธอแทบอยากดีดตัวออกมา ทว่าสองแขนที่โอบรอบเอวนั้นทำให้หญิงสาวขยับตัวไม่ได้ เสื้อของเขา ราคาเป็นแสนเลยเหรอ เธอทำให้มันเปียก เขาจะเรียกร้องค่าเสียหายเท่าไหร่กัน ทำยังไงดี

คนตัวเล็กกัดปากตัวเองจนแดงไปหมด นึกถึงโทษของตนที่มี ตัวของเธอก็แทบสั่นแล้ว

“แล้วคุณจะให้หนูทำยังไง” ไม่ว่ายังไงจะไม่หนีปัญหาในเมื่อเขาเกริ่นมาแล้ว ก็คงหมายความว่าอยากให้เธอรับผิดชอบมัน

ดวงตาสีน้ำทะเลสบมองเธอ ซึ่งปาริมาได้แต่มองเขาตอบด้วยแววตาใสซื่อ สาวน้อยลืมไปแล้วว่าตนตอนนี้กำลังเปลื้องผ้าเหลือเพียงชุดชั้นในบนตัวชายหนุ่ม แล้วเธอก็เอ่อ รับรู้ถึงความแข็งขืนใกล้กับต้นขา

“แล้วเธอคิดว่าฉันควรทำยังไง” เขาเอ่ยต่อ เวลานี้มาเฟียหนุ่มไม่มองหน้าเธอ มองไปที่อื่นราวกับกำลังครุ่นคิด ก่อนปาริมาหน้าร้อนวาบเมื่อเขาหันมาสบตาอีกครั้ง

“อยู่ๆ มีคนขึ้นมาจูบฉัน ทำเสื้อฉันเลอะ ฉันควรทำยังไงกับคนคนนั้น”

คนตัวเล็กกลืนน้ำลาย ราวกับว่าเขาคนนี้ต้องการพูดให้เธอเขินอาย และรู้ถึงผลการกระทำของตนที่ทำกับเขาไว้ ดวงตากลมโตก้มมองไปที่เสื้อสูทที่เปียกเป็นวงกว้าง แล้วอะไรไม่รู้ทำเธอเอ่ยประโยคนี้ออกมา

“งั้นหนูถอดให้มั้ยคะ”

1111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111

ฝากนิยายเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยนะคะ พระเอกเลวมากกก ความสัมพันธ์ค่อยๆเป็นค่อยๆไปค่ะ