คำเตือนเนื้อหา
เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม
- มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ
เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม
เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
แล้วใครขอให้รัก(อ่านฟรี/ มี E-book)
" หน้าก็งั้นๆ หุ่นก็งั้นๆ ใครจะเอาก็เอา" กู .. กู.. "กูไม่เอา!" "แน่ใจนะว่าไม่เอา?"
ผู้เข้าชมรวม
55,616
ผู้เข้าชมเดือนนี้
242
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
E-book
129.-
รินดาราอยากเปิดบาร์โฮส แต่จำเป็นต้องใช้เงินหลายล้านอยู่พอตัว อยากทำแบบดี แบบสับ แบบพุ่ง สิบล้านจากพ่อก็คงพอ แต่ประเด็นคือ วิธีเดียวที่เธอจะได้เงินก้อนนั้นมาอย่างรวดเร็วก็คือต้องมีผัว หมายถึงเธอต้องแต่งงานมีสามีเป็นตัวเป็นตนให้พ่อได้เบาใจ ว่าจะมีคนดูแลเคียงคู่เธอไปจนแก่เฒ่า ถึงจะได้เงินก้อนนั้น
ประจวบกับโชคชะตาบัลดาลให้เธอสมหวังทันใจคิด เมื่อผัวปลอม ๆ มาแบบที่เธอเองก็ยังงง ๆ ว่าไปจั้มบ๊ะกันตอนไหน คนที่เธอนัดไว้แล้วว่าจะจั้มด้วยนั้นไม่ใช่ไอ้บักพี่ผา แต่ก็กินกันอร่อยไปแล้ว! ช่างเถอะ ผู้หญิงหัวสมัยใหม่อย่างเธอไม่ถือ วิกฤตตอนนั้นจึงพลิกเป็นโอกาส การแต่งงานจริง ๆ แต่เป็นผัวเมียแบบปลอม ๆ จึงเริ่มขึ้น!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โปรย 1
“ปี!” ชื่อที่กระแทกเข้าโสตประสาทแรกเมื่อได้สติครบถ้วนหลังจากสายตาปรับโฟกัสได้แล้วว่าหญิงสาวที่กำลังนอนหลับใหลอยู่บนเตียงเขาเป็นใคร!
เสียงที่ตะโกนขึ้นดังมากพอที่จะปลุกเธอให้ตื่นจากฝัน เปลือกตาสีอ่อนขยับเล็กน้อยก่อนจะค่อย ๆ เปิดขึ้นช้า ๆ ความรู้สึกแรกที่ปะทะเข้ามาคือความรู้สึกแปลกประหลาดที่ร่างกาย มันวูบโหวงสลับกับหน่วงบริเวณช่องท้อง
พอสายตาโฟกัสไปที่คนข้าง ๆ หัวใจเธอก็แทบล่วงหล่น
ไม่ใช่!
ฝัน.. ฝันแน่ ๆ เธอไม่มีทางทำอะไรแบบนี้กับเขาแน่ ๆ
รินดารากล่อมตัวเองแล้วหลับตาลงอีกครั้ง สัมผัสยังอยู่ กลิ่นกายที่วนอยู่รอบยังอยู่ และเสียงยังอยู่!
“ปี!”
มันไม่มีอะไรที่จะจริงไปมากกว่านี้แล้ว! เบิกตาโพล่งด้วยความรู้สึกอปยศอดสู
“ไอ้พี่ผา! ไอ้บ้า เมื่อคืนนี้อย่าบอกนะว่า..พี่ เป็นพี่เหรอ!”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โปรย 2
“ปี บอกแม่พี่ไปสิว่า เรื่องนี้เราสมยอมกันทั้งคู่”
ชั่วขณะนึงคำพูดที่พ่อเคยบอกเธอไว้ว่า ถ้าวันไหนเธอแต่งงานมีสามี จะให้เงินสิบล้าน!
แล้วยังไง โอกาสอันดีแบบนี้ เงินสิบล้าน ที่ไม่ได้หาง่าย ๆ ถึงจะไม่ยากเกินความสามารถที่เธอมี แต่มันก็ต้องใช้เวลา ที่ไม่ใช่แค่ไม่กี่เดือนแน่ ๆ แต่ถ้าเธอได้แต่งงานปุ๊บ เงินได้ปั๊บ หลังจากนั้นก็เลิกกับไอ้บ้านี่
“ฮึก มะ.. ไม่ใช่แบบนั้นเลยค่ะคุณป้า” รินดารากระพริบตาสองสามที น้ำตาก็ทะลายลงมา ใบหน้าอ่อนหวานแดงระเรื่อ พยายามแสดงออกว่าทั้งอับอายและเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
.
.
.
ไอ้พี่ผา ไม่รอดแน่!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีคุณนักอ่านทุกท่านค่า เค้ากลับมาแล้ววว มาพร้อมเรื่องใหม่ มาในแนวฟีลกู้ดดด เบาสมอง น่ารักกรุ๊บ มาแบบพระนางมักหยุมหน้ากันค่า 5555
บรรยากาศในเรื่องเป็นแบบบ้าน ๆ พระนางรู้จักกันมาแต่อ้อนแต่ออกนู้นนน แต่ไม่ได้หือไม่ได้อืออะไร ออกจะไม่ชอบหน้ากันด้วยซ้ำ
แต่พวกเขาเปิดเรื่องมาคือได้อยู่กินกันแบบผัว ๆ เมีย ๆ เลยค่ะ น้องปีนางเอกของเรารวบหัวรวบหาง ไม่อยากได้อิพี่ผาเป็นผัวจริงแต่แค่
ใช้อิพี่เป็นเครื่องมือเท่านั้น
จากคนที่โดนยัดเยียดให้แต่งงานในวันนั้น ตีอกชกหัวให้กับความหน้ามืดตามัว ไม่ดูหน้าดูหลังของตัวเอง กล้ำกลืนฝีนทนแต่ง ๆ ไป เพื่อรักษาหน้าของผู้ใหญ่ไว้ สู่คนที่ขอร้องอ้อนวอนกอดทะเบียนสมรสไว้แน่นในวันนี้เมื่อเมีย (แค่ในทะเบียน) จะทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้ ว่าจะหย่าให้ ถถถถถถถถถ
เอาไงดีล่ะค่ะ อยากรู้เรื่องราวตั้งแต่เริ่มต้นของพวกเขาแล้วววว งั้นก็ ลุยยยยย!
ผลงานอื่นๆ ของ ภิ-สรา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ภิ-สรา
ความคิดเห็น