รักเหนือพรหมลิขิต

บนสวรรค์ชั้นเก้ามีใครคนหนึ่งนั่งมองลงมายังโลกมนุษย์ที่แสนจะวุ่นวายทุกอย่างที่เห็นล้วนเป็นเขาที่สร้างขึ้น

"เทพราชาเหตุใดพระองค์ถึงได้นั่งมองโลกมนุษย์ด้วยสายตาว่างเปล่าอย่างนั้น"เทพแห่งปัญญาสงสัยจึงถามพระองค์

"เราก็แค่เบื่อ"

"เบื่อ!พระองค์ใช่คำว่าเบื่อหลายร้อยปีมานี้ข้าไม่เห็นพระองค์จะเบื่ออะไรแล้วทำไม"เทพแห่งปัญญาอยากรู้สาเหตุเนื่องจากเทพราชาเป็นผู้หลุดพ้นแล้วซึ่งทุกอย่างพระองค์อยู่เหนือสิ่งอื่นใดทำไมถึงเบื่อ

"เราอยากมีเคราะห์บ้าง"เทพราชาผู้สูงศักดิ์มองเทพแห่งปัญญานิ่ง

"รับเคราะห์เหตุใดพระองค์ถึงอยากรับเคาระห์"

"นั้นสิเราอยากรู้ว่าพวกเจ้ารับเคราะห์อย่างไรถึงได้เป็นเทพปัญญา"

"นั้นก็เป็นเพราะพระองค์กำหนด"

"เราไม่ได้กำหนด"

"พระองค์กำหนด"

"เราไม่ได้กำหนด"

"พระองค์กำหนด"

"เจ้าเถียงเราเก่งจริงๆเจ้าควรจะเป็นนกจึงจะถูก"กล่าวจบเทพแห่งปัญญาก็กลายร่างเป็นนกแก้วตัวผู้ทันที

"เห็นหรือไม่พระองค์เป็นผู้กำหนดเห็นๆ"

"เราก็แค่พูดถ้ายังไงเจ้าก็เป็นนกไปสักระยะก็แล้วกัน"ว่าจบเทพราชาผู้เคร่งขรึมและเย็นชาก็ลุกเดินจากไปเหลือไว้เพียงเทพแห่งปัญญาที่ตอนนี้กลายร่างเป็นนกไปเสียแล้ว

"เทพราชาๆๆๆๆ"