ใต้เมฆสีเทาหม่น - นิยาย ใต้เมฆสีเทาหม่น : Dek-D.com - Writer
×

    ใต้เมฆสีเทาหม่น

    บางคนแม้จะจากไปแต่ยังคงตราตรึงอยู่ในใจของเราเสมอ บางทีอยู่นานกว่าอยู่ด้วยกันในชีวิตจริงเสียอีก

    ผู้เข้าชมรวม

    52

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    52

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  3 ส.ค. 64 / 16:12 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    นิธิกร พี่ชายนอกไส้
    วิกันดา น้องสาวที่เขาเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ
    ปวัตน์ สามีที่เธอเลือก
    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
    เขาเจ็บ
    เขารู้สึกเจ็บ
    ยิ่งเห็นเธอเจ็บ เขายิ่งเจ็บ
    เจ็บปวดเหลือเกิน

              “พี่จะอยู่ปกป้องน้องสาวกับหลาน ๆ ของพี่ตลอดไป” พอสิ้นเสียงฝ่ามือหนากุมฝ่ามือเล็กไว้ในอุ้งมือก่อนจะรั้งฝ่ามือเล็กบอบบางให้แตะลงที่ตัวอักษรคำว่าตลอดไปบนหน้าอกข้างซ้ายของเขา
               เพียงเท่านี้
               เพียงเท่านี้จริง ๆ ที่เขาต้องการ
              “ลบออกไปได้ไหมคะพี่ธี” วิกันดาไล้ปลายนิ้วบนตัวอักษรที่ตวัดไปมาอย่างงดงามช้า ๆ ราวกับว่าเธอกำลังซึมซับทุกความหมายที่ฝังแน่นอยู่ภายในตัวอักษรที่ถูกตอกตรึงไว้บนหน้าอกแข็งแกร่งด้านซ้าย
              “พี่ขอเก็บเอาไว้แบบนี้ ขอให้มันอยู่ตรงนี้ อยู่กับพี่ตลอดไปนะ” เสียงทุ้มนุ่มอ้อนวอน เขาอ้อนวอนทั้งแววตาและน้ำเสียง
              “โธ่เอ๋ยพี่ธี” วิกันดาอุทานออกมาเสียงแผ่ว เธอถอนหายใจออกมาเบา ๆ ปิดเปลือกตาลงแล้วพยักหน้าทำสัญญาณว่าเธออนุญาตพร้อม ๆ กับที่ละมือออกจากรอยตอกตรึงบนแผ่นอกแข็งแกร่งนั้นช้า ๆ ปลายนิ้วของเธอลากผ่านทุกตัวอักษรเพื่อกักเก็บทุกความทรงจำบนรอยสักนั้น
              “น้องสาวของพี่ได้เวลาเข้านอนแล้ว” นิธิกรเอ่ยขึ้นหลังจากที่วิกันดาเปิดเปลือกตาขึ้นมามามองเขาอีกครั้ง
              “กันจะเข้มแข็งค่ะพี่ธี กันโชคดีที่กันมีพี่ธี มีคุณพ่อกับคุณแม่ ลูก ๆ ของกันก็จะโชคดีเหมือนกับกันเหมือนกันค่ะ” วิกันดาคลี่ยิ้มขณะที่คลายวงแขนออกจากร่างสูงแข็งแกร่งที่เป็นเกราะกำบังให้เธอมาตลอดยี่สิบเก้าปี
                “...” นิธิกรพยักหน้ารับทราบแทนคำพูด เขาโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะแตะริมฝีปากหยักบางบนเรือนผมหอมกรุ่นแผ่วเบาแล้วผละออกห่าง “ฝันดีนะน้องสาวของพี่”   
               “ฝันดีค่ะพี่ชายที่แสนดีของกัน” วิกันดาคลี่ยิ้มกว้าง เธอยกมือป้ายหยาดหยดใสที่หลงเหลืออยู่บนขอบตาออกไปจากใบหน้าจนหมดสิ้น ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเล็กน้อย เธอสูดอากาศเข้าปอดจนชุ่ม “ตอนนี้น้องสาวของพี่ธีเข้มแข็งแล้วค่ะ” น้ำเสียงหวานเด็ดเดี่ยวถูกเปล่งออกมาพร้อมกับใบหน้าที่กำลังคลี่ยิ้ม
                “...” นิธิกรพยักหน้ารับทราบอีกครั้ง เขาคลี่ยิ้มกว้างให้ร่างบอบบางที่กำลังจ้องมองมา  
              ตาสบตา
              นิธิกรพยักหน้าอีกครั้งร่างบอบบางของวิกันดาก็หมุนตัวเดินไปเบื้องหน้า เธอค่อย ๆ เลือนหายไปจากสายตาของเขาอย่างช้า ๆ

     

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น