บุปผาในฝ่าพระหัตย์ - นิยาย บุปผาในฝ่าพระหัตย์ : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    บุปผาในฝ่าพระหัตย์

    ครานั้นก่อนนางสิ้นชีพตายอนาถด้วยความโง่เขลาเพราะทะนงตน นางต้องตกเป็นนางบำเรอให้องค์ชายที่สภาพกายมิได้ต่างจากมหาโจร แต่มิใช่กับยามนี้ที่นางรู้ซึ้งดีแล้ว หลังได้รับโอกาสอีกครั้งในการกลับมาแก้ไข!

    ผู้เข้าชมรวม

    1,802

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    98

    ผู้เข้าชมรวม


    1.8K

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    20
    จำนวนตอน :  61 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  1 ก.ย. 67 / 22:15 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บุปผาในฝ่าพระหัตย์

     

    นางมิได้แปลกใจว่าทำไม บุตรีของอดีตแม่ทัพใหญ่ที่ไร้ยางอายจนเป็นที่กล่าวขวัญของผู้คนในโรงน้ำชาจะเป็นตัวนางเองยามนี้ ที่สุดท้ายเหตุใดจึงต้องมาตกอยู่ในสภาพแตกต่างจากในอดีตราวฟ้ากับก้นเหวลึกเช่นนี้ พึ่งให้สำเหนียกได้ว่า คำที่ผู้คนกล่าวเล่าลือถึงนางนั้นเห็นจะไม่ผิดเพี้ยน

    พลันเสียงร้องไห้คร่ำครวญปานจะขาดใจจะดังขึ้นทั่วบ้านร้างหลังนั้น ให้ยิ่งดูน่าสลดหดหู่ จากเดิมที่นี่ก็เป็นที่น่าสังเวชแก่ผู้สัญจรเดินผ่านอยู่แล้ว ด้วยรู้ว่าเป็นที่อยู่ของนังบ้าเช่นนางมาร่วมปี

    เสียงคร่ำครวญนั่นยังคงดังขึ้นเป็นระยะตามกำลังของร่างที่นอนคดกายจะมีเรี่ยวแรงร่ำไห้ แต่มันก็ดูจะอ่อนแรงลงไปทุกทีๆ 

    'ลูกมันเลวนัก เป็นเหตุให้ท่านพ่อต้องตาย อภัยให้บุตรสาวที่โง่เขลาผู้นี้ด้วยเถิด ท่านพ่อ'

    นี่มิใช่ถ้อยคำที่จะเอื้อนเอ่ยออกมาได้ มันเป็นเพียงสำนึกผิดบาปภายในใจ ที่ด้วยความสามารถยามนี้พูดออกมาเป็นคำไม่ได้ มันเป็นเพียงความในใจที่ฝังรากลึก

    คล้ายเป็นการระลึกรู้ถึงผิดบาปครั้งสุดท้ายของนางด้วยสภาพร่างกายที่ทรุดโทรมผอมแห้ง ทั้งเนื้อตัวสกปรกมอมแมมทภายใต้เศษผ้าอาภรณ์ขาดวิ่น ที่ครั้งหนึ่งมันเคยเป็นเพียงชุดที่สวมใส่ได้ไม่อายใคร มิได้ดูทุเรศทุรังตาเช่นตอนนี้

    นางนอนขดกายรอวาระสุดท้ายของชีวิต ท่ามกลางสภาพอากาศหนาวเหน็บที่คาดว่าจะเป็นต้นเหมันต์ฤดู ภายในเรือนร้างผุพังเก่าซ่อมซ่อที่มีฝุ่นเกาะหนาเตอะ

    เฝ้ารำพึงรำพันด้วยความรู้สึกผิดบาปในใจที่ตนเป็นผู้สร้างหายนะให้ตระกูลต้องพังพินาศ แสงที่สาดส่องเข้ามาผ่านช่องกำแพงรอบด้านที่แผ่นไม้ของห้องประกบกันไม่สนิท เช่นนั้นจึงกันอากาศหนาวเหน็บที่พัดผ่านมาเป็นระลอกมิได้เลย

    แต่นั่นเทียบอันใดได้กับความหนาวเหน็บในใจนางยามนี้ ที่นาง 'ลู่เหยาเหยา' ผู้นี้เป็นเหตุให้สกุลลู่ต้องล่มจม 

    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

    ***โปรดทราบ!!***

    นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการไม่ได้อิงหลักประวิตศาสตร์ใดๆ ทั้งเรื่องขนบธรรมเนียมประเพณีค่านิยมความเชื่อบางอย่างก็เช่นกันเน้นในเรื่องความสัมพันธ์ของตัวละครเป็นหลัก 

    หากขัดกับตรรกะใดๆ ของผู้อ่ารก็ต้องขออภัย

    ชื่อ สถานที่ และองค์กรต่างๆ แต่งเพื่อเสริมเนื้อหาเท่านั้น อ่านเพื่อความบันเทิงนะคะ

    หากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

    ไรท์น้อมรับคำติชมเพื่อพัฒนานะคะ แต่ขอแบบสร้างสรรค์น๊าาา เป็นคนใจบาง ไม่ดราม่านะจ๊ะ 

     ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

    *****คำเตือน!!!*****

    มีการกล่าวด้อยค่าให้ต่ำเตี่ยเรี่ยดิน มีคำกล่าวบั่นทอน ฉากบรรยายถึงการร่วมรัก การตาย ข่มขู่ เลือด พยายามฆ่าและการฆ่าฟันถึงชีวิต และความรุนแรงอื่นๆ

     


     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น