คัมภีร์ละกาม

เนื้อเรื่อง

ตัวอย่างเนื้อหาจากเว็บ


กามตัณหาเป็นความเลวอันดับแรก ผลแห่งกรรมสนองในปัจจุบัน 2

       ผมเริ่มสำเร็จความใคร่ตั้งแต่ยังเรียนอยู่ชั้นประถม เนื่องด้วยช่วงใต้ร่มผ้ามักไม่สะอาดจึงเป็นเหตุให้เกิดโรคต่าง ๆ ตอนอยู่มัธยมปีที่ 2 ผมเริ่มคบเพื่อนหญิง ทั้งวันลุ่มหลงอยู่กับตัณหาจนร่างกายอ่อนแอนอนไม่หลับ ฝันเปียก หลังจบการศึกษาออกมาทำงาน ร่างกายแย่มากต้องอาศัยยาบำรุงตลอดเวลา ร่างกายก็ไม่สามารถกลับคืนมาเหมือนเดิม ความสมบูรณ์ของร่างกายเหลือเพียงเศษหนึ่งส่วนสามของคนหนุ่มทั่ว ๆ ไป ไม่ทานยาบำรุงก็ไม่ได้ เมื่ออายุ 18 ปีได้คบเพื่อนหญิงอีกคน ผมยังคงจมปลักอยู่กับกามารมณ์

       เพื่อนหญิงสองคนทำให้ร่างกายของผมซูบผอม โรคต่าง ๆ ตามมา วัน ๆ รู้สึกอ่อนเพลีย อยากนอนตลอดเวลา แต่นอนก็นอนไม่หลับ กราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือหาหมอดูก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้น ความฝันที่เคยคาดหวังไว้ได้ร่วงโรยไป ทานยาเสมือนทานข้าว ทั้งยังต้องทำงานทั้งวัน ความทุกข์ทรมานยากที่จะบรรยาย ความคิดที่จะฆ่าตัวตายมีอยู่ในสมองบ่อย ๆ แต่ผมรักพ่อแม่ ไม่อยากไปจากท่าน และตัวเองก็กลัวตายเหมือนกัน จึงยอมทนทุกข์ไปเรื่อย ๆ

       พออายุ 20 ผมมีโอกาสอ่านหนังสือธรรมะ รู้เรื่องกฎแห่งกรรมเข้าใจถึงว่าคนเราต้องดิ้นรนอยู่ในทะเลทุกข์ ความคิดของผมเริ่มผันแปร มันเป็นการหักเหชีวิตของผม ทำให้ผมรู้ว่า ถึงแม้ความดีอันน้อยนิดก็ไม่ควรปล่อยปละ แต่สุขภาพตัวเองมีปัญหา ง่วงนอนตลอดเวลา ความคิดที่จะเป็นคนดียังแค่ความฝันเท่านั้น

       พออายุ 21 ผมเจออาจารย์คนหนึ่งที่สามารถมองเห็นด้วยญาณ เขาบอกว่า สุขภาพของผมยังแย่กว่าผู้สูงอายุอีก หากไม่รับประทานยาชีวิตผมจะจบสิ้นลงทันที เขาเป็นหมอที่เก่งมากแต่ก็ไม่สามารถรักษาโรคของผมได้

       ประมาณหนึ่งปีที่ผ่านมา (อายุ 26) ผมเริ่มศึกษาพระธรรมอย่างจริงจัง เรื่องอดีตถือว่าได้ตายจากไปแล้ว เรื่องอนาคตถือว่าได้เกิดใหม่แล้ว ชีวิตของผมถึงแม้ลำบากมาก แต่ผมมีความเชื่อมั่นว่า ถ้าผมประกอบกรรมดีสม่ำเสมอ บุญกุศลที่ทำอยู่ทุกวี่ทุกวัน บวกกับไปหาหมอทานยาและรักษาตัวให้ดี เชื่อว่าสุขภาพคงค่อย ๆ ดีขึ้น อย่างน้อยความเจ็บปวดก็ลดน้อยลง ตอนนี้ผมเริมฝึกนั่งสมาธิและทานอาหารเจ

       ความทรมานที่มีมาสิบกว่าปี ทำให้ผมเข้าใจซึ้งถึงโทษของลุ่มหลงในกามารมณ์ การอยากจะให้พ้นจากทะเลทุกข์มีอยู่ทางเดียวคือประพฤติตนอยู่ในศีลธรรม หมั่นสั่งสมบุญบารมีเท่านั้น

       ผมหวังว่าเรื่องของผมจะเป็นอุทาหรณ์แก่ชาวโลกให้ละกามเพื่อรักษาสุขภาพ ชีวิตคนเรามีเวลาจำกัด ควรทำประโยชน์แก่ส่วนรวมให้ทำอยู่เรื่อย ๆ โอกาสที่จะมีสุขภาพแข็งแรงคงไม่ไกลเกินเอื้อม ขอให้ทุกคนจงสังวร

       ผมเริ่มสำเร็จความใคร่ตั้งแต่ยังเรียนอยู่ชั้นประถม เนื่องด้วยช่วงใต้ร่มผ้ามักไม่สะอาดจึงเป็นเหตุให้เกิดโรคต่าง ๆ ตอนอยู่มัธยมปีที่ 2 ผมเริ่มคบเพื่อนหญิง ทั้งวันลุ่มหลงอยู่กับตัณหาจนร่างกายอ่อนแอนอนไม่หลับ ฝันเปียก หลังจบการศึกษาออกมาทำงาน ร่างกายแย่มากต้องอาศัยยาบำรุงตลอดเวลา ร่างกายก็ไม่สามารถกลับคืนมาเหมือนเดิม ความสมบูรณ์ของร่างกายเหลือเพียงเศษหนึ่งส่วนสามของคนหนุ่มทั่ว ๆ ไป ไม่ทานยาบำรุงก็ไม่ได้ เมื่ออายุ 18 ปีได้คบเพื่อนหญิงอีกคน ผมยังคงจมปลักอยู่กับกามารมณ์

       เพื่อนหญิงสองคนทำให้ร่างกายของผมซูบผอม โรคต่าง ๆ ตามมา วัน ๆ รู้สึกอ่อนเพลีย อยากนอนตลอดเวลา แต่นอนก็นอนไม่หลับ กราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือหาหมอดูก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้น ความฝันที่เคยคาดหวังไว้ได้ร่วงโรยไป ทานยาเสมือนทานข้าว ทั้งยังต้องทำงานทั้งวัน ความทุกข์ทรมานยากที่จะบรรยาย ความคิดที่จะฆ่าตัวตายมีอยู่ในสมองบ่อย ๆ แต่ผมรักพ่อแม่ ไม่อยากไปจากท่าน และตัวเองก็กลัวตายเหมือนกัน จึงยอมทนทุกข์ไปเรื่อย ๆ

       พออายุ 20 ผมมีโอกาสอ่านหนังสือธรรมะ รู้เรื่องกฎแห่งกรรมเข้าใจถึงว่าคนเราต้องดิ้นรนอยู่ในทะเลทุกข์ ความคิดของผมเริ่มผันแปร มันเป็นการหักเหชีวิตของผม ทำให้ผมรู้ว่า ถึงแม้ความดีอันน้อยนิดก็ไม่ควรปล่อยปละ แต่สุขภาพตัวเองมีปัญหา ง่วงนอนตลอดเวลา ความคิดที่จะเป็นคนดียังแค่ความฝันเท่านั้น

       พออายุ 21 ผมเจออาจารย์คนหนึ่งที่สามารถมองเห็นด้วยญาณ เขาบอกว่า สุขภาพของผมยังแย่กว่าผู้สูงอายุอีก หากไม่รับประทานยาชีวิตผมจะจบสิ้นลงทันที เขาเป็นหมอที่เก่งมากแต่ก็ไม่สามารถรักษาโรคของผมได้

       ประมาณหนึ่งปีที่ผ่านมา (อายุ 26) ผมเริ่มศึกษาพระธรรมอย่างจริงจัง เรื่องอดีตถือว่าได้ตายจากไปแล้ว เรื่องอนาคตถือว่าได้เกิดใหม่แล้ว ชีวิตของผมถึงแม้ลำบากมาก แต่ผมมีความเชื่อมั่นว่า ถ้าผมประกอบกรรมดีสม่ำเสมอ บุญกุศลที่ทำอยู่ทุกวี่ทุกวัน บวกกับไปหาหมอทานยาและรักษาตัวให้ดี เชื่อว่าสุขภาพคงค่อย ๆ ดีขึ้น อย่างน้อยความเจ็บปวดก็ลดน้อยลง ตอนนี้ผมเริมฝึกนั่งสมาธิและทานอาหารเจ

       ความทรมานที่มีมาสิบกว่าปี ทำให้ผมเข้าใจซึ้งถึงโทษของลุ่มหลงในกามารมณ์ การอยากจะให้พ้นจากทะเลทุกข์มีอยู่ทางเดียวคือประพฤติตนอยู่ในศีลธรรม หมั่นสั่งสมบุญบารมีเท่านั้น

       ผมหวังว่าเรื่องของผมจะเป็นอุทาหรณ์แก่ชาวโลกให้ละกามเพื่อรักษาสุขภาพ ชีวิตคนเรามีเวลาจำกัด ควรทำประโยชน์แก่ส่วนรวมให้ทำอยู่เรื่อย ๆ โอกาสที่จะมีสุขภาพแข็งแรงคงไม่ไกลเกินเอื้อม ขอให้ทุกคนจงสังวร

(คัดมาจากนิตยสารเซิ่งเทียน ฉบับที่ 4)

---

มี กรณีศึกษา อีกเป็นสิบๆเรื่อง และ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อเป็นธรรมทาน
แก่อนาคตของชาติ ทุกคน











มาจากลิ้งนี้  ---->  http://members.thai.net/lagambible/

จะช่วยเพิ่มสติ  ควบคุมจิตใจ  เมื่อเกิดความรู้สึก  ลองอ่านถึงผลที่จะได้รับ เมื่อเรากระทำผิดพลาด..

เก็บเอาไว้เถอะค่ะ
เมื่อใดก็ตาม  เวลาที่จิตใจของเรา ดิ่งลง

พี่ยังเก็บไว้ใน Favorites เลยทีเดียว
เพราะพี่ ก็เจอปัญหานี้มาตลอด เช่นเดียวกับคนทั้งโลกนี้
บอกต่อๆกันไปได้ จะดีมากเลยนะคะ
ช่วยให้คนอื่นได้ ผ่านพ้นปัญหาไปด้วยกัน