กาลครั้งหนึ่ง...ความเอ๋ย ความรัก (จบแล้ว)

:::: ทักทายผู้อ่านทุกท่านค่ะ ::::

สวัสดีผู้อ่านที่น่ารักทุกคนค่าาาา  วันนี้เรามีนิยายเรื่อง "กาลครั้งหนึ่ง...ความเอ๋ย ความรัก" มาฝากค่ะ 

โดยแรงบันดาลใจในการเขียนนิยายเรื่องนี้มาจากการที่เราไปเจอเฟรนชิพสมัยมัธยมก็เลยอยากนำเสนอความรักแบบวัยใส

ที่มีความน่ารักโลกเป็นสีชมพูแต่หลังจากที่ตัวละครหลักของเราค่อยๆ เติบโตขึ้้นมุมมองความรักก็จะค่อยๆ เปลี่ยนไป

เราว่าเรื่องนี้ทำให้เห็นพัฒนาการของความรู้สึกที่ค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเป็นการเรียนรู้ความรักไปพร้อมกับประสบการณ์ชีวิตของตัวละคร

น่าจะให้ทั้งความสนุก ความน่ารัก ความดราม่าและให้มุมมองอะไรหลายๆ อย่างกับผู้อ่านได้ค่ะ 

ซึ่งนิยายเรื่องนี้จะมีเนื้อหาประมาณ 27 ตอน (ไม่รวมบทนำและบทส่งท้าย) ถ้าใครอ่านแล้วชื่นชอบก็ช่วยติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

:::: เกริ่นนำ ::::

รสา นักเรียนมัธยมปลายผู้มีนิสัยสันโดษ พูดน้อยและไม่ค่อยมีเพื่อนที่สำคัญเธอไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับเธอ

ยกเว้นอาจารย์...นับตั้งแต่วันที่เขาก้าวเข้ามาในโลกของเธอ ชีวิตของเธอก็ไม่เคยเหมือนเดิมอีกเลย

:::: แนะนำตัวละคร ::::

"อาจารย์วิค วิกรณ์"

อาจารย์หนุ่มมาดขรึม บุคลิกน่าเกรงขาม

"อาจารย์คริส"

อาจารย์หนุ่มลูกครึ่งเกาหลี นิสัยขี้เล่น อารมณ์ดี 

"รสา"

นักเรียนสาวที่โลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบความวุ่นวาย และเป็นคนหลายบุคลิก

:::: ตัวอย่าง 1 :::: 

“นี่เรายืนคุยกันครึ่งชั่วโมงเลยหรอคะ?”

“ไม่รู้แฮะ” อาจารย์ยักไหล่พลางหัวเราะเบาๆ ก่อนจะจ้องหน้าฉันอีกครั้งจนฉันเริ่มทำตัวไม่ถูกอีกรอบ

“อาจารย์...มีอะไรติดที่หางตาอาจารย์ด้วยก็ไม่รู้ค่ะ” ฉันเฉไฉเปลี่ยนเรื่องพลางชี้นิ้วไปที่หางตาด้านซ้ายของอาจารย์

“อะไรหรอ...ออกมั้ยอ่ะ?” อาจารย์ถามขณะพยายามเอามือขยี้ตา

“ไม่ออกค่ะ” ฉันตอบหน้าซื่อตาใส

“แต่มันก็ไม่เห็นมีอะไรนี่นา...มันคืออะไรอ่ะ?” อาจารย์บ่นเมื่อพยายามใช้ปลายนิ้วเช็ดบริเวณหางตามาดูก็ไม่พบอะไร

“อาจารย์ไม่ต้องเช็ดแล้วก็ได้ค่ะ หนูว่าเช็ดยังไงก็ไม่ออกหรอกค่ะ”

“ทำไมล่ะ?”

“ก็...มันเป็นตีนกาอ่ะค่ะ” พูดจบฉันก็หัวเราะคิกคักในขณะที่อาจารย์ถอนหายใจและมองฉันด้วยสีหน้าคาดโทษนิดๆ

:::: ตัวอย่าง 2 :::: 

     “อาจารย์...อาจารย์คะ!!” ฉันรีบตะโกนเรียกเมื่อเห็นว่าอาจารย์กำลังจะก้าวออกพ้นรั้วประตูโรงเรียนและฉันคงวิ่งตามเขาไปไม่ทันแน่

      สำเร็จ...ในที่สุดอาจารย์ก็หันมา

เขาหันมาเห็นฉันและหยุดยืนรออยู่ด้านหน้าประตูทางเข้าออกพอดิบพอดี

      “แฮ่กๆๆ” ฉันทำท่าจะพูดกับอาจารย์แต่ความเหนื่อยหอบทำให้ฉันยังไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้นอกจากยืนหายใจเท่านั้น

      “ใจเย็นๆ ไว้หายเหนื่อยแล้วค่อยพูดก็ได้” อาจารย์หันมาส่งยิ้มให้ฉันอย่างใจดีเฉกเช่นทุกครั้ง

      “จะไปแล้วหรอ...?” ฉันถามเสียงอ่อยเมื่อจังหวะการหายใจเริ่มกลับเข้าสู่ภาวะปกติ

      “อืม” อาจารย์พยักหน้ารับขรึมๆ

      “หนูยังไม่ได้บอกอาจารย์เลย”

      “เรื่องอะไรหรอ?”

   “หนูอยากขอบคุณที่คอยช่วยหนูมาตลอด แล้วก็วิชาที่อาจารย์ติวให้หนูอ่ะ หนูได้เกรดสี่ด้วยนะ หนูขอบคุณมากๆ เลยนะคะ ถ้าไม่มีอาจารย์หนูก็คงทำไม่ได้” ฉันกล่าวขอบคุณพร้อมอวดผลงานแห่งความตั้งใจของฉันเล็กน้อย

      “จริงหรอ! อาจารย์ดีใจด้วยนะ” อาจารย์เองก็พลอยยิ้มยินดีไปกับฉันทำเอาฉันอดปลื้มใจไม่ได้

      “กิ๊งงง....ก่องงง...” เสียงออดดังขึ้นเตือนว่าได้เวลาเรียนคาบถัดไปแล้ว

      “อาจารย์ต้องไปแล้วนะ” อาจารย์บอกขณะจ้องหน้าฉัน

ฉันเริ่มน้ำตาคลอเมื่อรู้ว่าเวลาที่ฉันไม่อยากให้ถึงมันมาถึงจนได้

      ฉันเหนี่ยวรั้งเวลาไว้ได้แค่เพียงเท่านี้จริงๆ

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สำหรับใครที่สนใจ E-Book เรื่อง "กาลครั้งหนึ่ง ความเอ๋ย...ความรัก"

คลิกที่นี่ ได้เลยจ้าาาาาาาา