ซ่อนใจไว้ที่รัก

            “ยินดีต้อนรับสู่การทำงานวันแรกจ๊ะ ภัทรตรา รุ่งไพศาล” เมื่อไม่มีใครทัก เธอก็จัดการทักทายตัวเองเสียเลย

            เมื่อเรียกกำลังใจในการทำงานเรียบร้อย ภัทรตราจึงหันซ้ายมองขวาเมื่อยังไม่เห็นเจ้านาย หรือบอสหล่อลากของยัยเป็นตา เธอจึงหันมาจัดการเคลียร์โต๊ะ จัดโต๊ะใหม่ สุดท้ายก็นำข้อห้ามหนึ่งประการออกมาท่องจำ “สมภารไม่กินไก่วัด” เสียงเล็กเอ่ยเบาๆ กลับไปกลับมาคล้ายท่องบทสวด ก่อนจะอมยิ้มจ้องข้อห้ามหนึ่งประการบนมือถือด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

            “อะไรไก่วัด...”

            อยู่ๆ เสียงทุ้มๆ ของผู้ชายดังขึ้นตรงหน้า ก่อนจะเบิกตาตกใจเมื่อสมภาร เอ้ย...เจ้านายตัวเป็นๆ ยืนอยู่ตรงหน้า

            นี่หล่อนยังไม่ได้เตรียมใจเลยนะ!

            “ปะ...เปล่าคะ เอ่อ ดิฉันคิดอะไรเพลินๆ ไปหน่อย คุณกฤษณะมานานแล้วหรือค่ะ” ภัทรตรายิ้มให้เจ้านายเล็กน้อย ดึงบทคุณหนูแสนมั่นใจขึ้นมาสวมบทบาทแทน ทั้งที่ใจตีรัวคล้ายกลองออกศึก

            1 เมตร! บร๊ะเจ้า... เราห่างกันแค่หนึ่งเมตร ใจเย็นไว้ไอ้ภัทร ใจเย็น...