หมอปราบพี่เสือ

เด็กหนุ่มตัวผอมเงยหน้ามองคนที่ยื่นผ้าเช็ดตัวให้ ดวงตาของเด็กชายผิวเข้มคนนั้น นัยน์ตาสีดำขลับ แววตาคมเข้ม ดุดัน จ้องมองมายังเขา ยื่นมือไปรับผ้ามาเช็ดตัวและห่มเอาไว้ ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ และมานั่งรอที่หน้าโต๊ะหมู่บูชา ก่อนพระผู้ใหญ่จะเรียกให้เข้าไปหา

“เอ็งสองคนคลานเข้ามานี่ ข้าจะผูกแขนให้ ไอ้เสือดวงเอ็งมันถึงฆาต จักต้องตายก่อนจะทันได้บวชจำเป็นต้องอาศัยดวงผู้แข็งแกร่งมาช่วยต่อชะตา จากนี้ไปเจ้าเด็กคนนี้ผู้มีดวงชะตาแข็งแกร่งจะช่วยให้เจ้ารอดพ้นจากภัยอันตรายทั้งปวง ต่อให้นานแค่ไหน เมื่อถึงเวลาพวกเจ้าจะได้กลับมาพบเจอกันอีกครั้ง แม้นเจ้าจะลืมสิ้นทุกอย่างแต่มันจะจดจำเจ้าได้และปกป้องเจ้าดุจปกป้องตัวมันเอง”

จู่ๆ ร่างของเด็กชายผิวเข้มที่อยู่ข้างๆ ก็ค่อยๆ จางหายไปเหลือเพียงเขาที่ยื่นมือไขว่คว้าเอาไว้ได้เพียงอากาศ

“กลับมาก่อน อย่าทิ้งพี่ไว้คนเดียว อย่าไป!!!”

สารวัตรตะโกนสุดเสียง สะดุ้งตื่น เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า เสียงร้องของเขาพลอยทำให้คนที่นอนกอดอยู่งัวเงีย ลืมตาตื่นเช่นกัน