Directed - เบ๊เฟย

สวัสดี ผมเดียว เด็กคณะนิเทศศาสตร์ สาขาภาพยนตร์ ที่ผมเรียนสาขานี้เพราะผมเป็นคนชอบเขียนนิยายมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ลุคผมมันอาจจะดูขัดกับการเขียนนิยายไปสักหน่อย ผมเลยไม่ได้เปิดเผยตัวตนหรือเล่าให้ใครฟังเท่าไหร่ เพราะตอนนั้นคิดว่าเพื่อนผู้ชายในกลุ่มเดียวกันอาจจะล้อก็ได้

ผมเริ่มเขียนนิยายตั้งแต่ตอนม.4 ท้อบ้างอะไรบ้างเพราะไม่ดังสักที จนกระทั่งผมได้เจอทางสว่างนั่นก็คือ สาขาภาพยนตร์ เพราะผมอยากเป็นคนเขียนบทและอยากเป็นผู้กำกับด้ ปีหนึ่งสุดแสนจะทรหด ยากลำบากยิ่งกว่าเดินข้ามภูเขาแปดลูก 

            “โจทย์ไฟนอลคือจับกลุ่มสี่คนเขียนบทละครแนวไหนก็ได้ ทำเป็นหนังหนึ่งชั่วโมง ยืมตัวเด็กสาขาการแสดงได้เลยนะคะ อาจารย์บอกนักศึกษาสาขาการแสดงไว้แล้ว แน่นอนว่าสาขานี้มีนักแสดงที่เดกับค่ายใหญ่แค่ไม่กี่คน ใครติดต่อใครก่อนก็ได้ไปนะคะ อ้อลืมบอก ทำเยอะทำน้อยได้เกรดเท่ากันนะคะ เพราะฉะนั้นน่าจะจัดการเรื่องแบ่งงานอะไรงี้ได้เนอะ และหวังว่าจะไม่มีใครเอาเปรียบใครนะคะ ครูพูดได้แค่นี้เพราะว่าเป็นนักศึกษากันแล้ว โตแล้วน่าจะมีจิตสำนึกไม่เอาเปรียบกันเนอะ งั้นวันนี้พอแค่นี้ค่ะ เลิกคลาส”

                ผมไม่คิดเลยว่าประโยคข้างต้นที่อาจารย์ที่ปรึกษาผมได้กล่าวไว้ จะทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป..