รักนี้ ไม่ใช่ฝัน

สวัสดีค่ะ ผู้อ่านที่เคารพทุกท่าน นิยายเรื่องนี้อาจไม่ใช่เรื่องแรกที่พลอยแต่ง แต่มันคือแรงบันดาลใจที่ต้องการจะมอบให้ผู้อ่านทุกท่านค่ะ

แม้ภายในใจจะกลัวสักแค่ไหน แต่ใบหน้านั้นบ่งบอกถึงการไม่กลัวอะไรทั้งนั้น หึหึ "โธ่เอ้ยยย นึกว่าจะแน่ ที่แท้ก็แค่" ยังพูดไม่จบคำ ก็มีเสียงโต้กลับมาก่อน "แค่อะไร" เสียงนั้นตะคอกกลับ จนทำให้คู่กรณีเริ่มเดือด 

ก่อนจะกระชักร่างเล็กที่แสนจะบอบบางนั้นมาในอ้อมกอด "แค่ไม่เจียมตัว อยากได้ผัวรวย จนยอมขึ้นเตียงหวากขาให้เขาแทง"....... อุษณีย์ ไม่โต้ตอบ เธอเหนื่อยเหลือเกิน เขาเกลียดอะไรเธอนักหนา ถึงจองเวรจองกรรมกันไม่เลิกสักที และแล้วน้ำตาแห่งความอัดอั้นตัันใจก็ไหลออกมา..."ปล่อยฉันเถอะคุณปกรณ์ ข้อร้องเถอะ" เธอพยายามข่มเสียงไม่ให้สั่น แต่ว่า "ฮื่อๆๆๆ ปล่อยยฉานนน" .... เอาแล้วไง ชายหนุ่มที่กำลังเดือน อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัดจากอ้อมแขนที่เริ่มตายออก "ฉันนน..เออฉัน" การมองหน้ากันที่แสนจะอธิบายไม่ถูก  "ฉันเกลียดคุณ..ได้ยินไหมว่าเกลียดๆๆๆๆ ไอ่คนเฮงซวย ไอ่คนชั่ว มันมันดีแต่จะทำลายชีวิตคนอื่น" พูดจบเธอก็รีบวิ่งออกไปจากห้องทำงาน "โธ่โว้ยย เธอต่างหากที่ชอบทำลายชีวิตคนอื่น" ปกรณ์ ธนวัชกล กำหมัดแน่นเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 3ปีก่อน