นายเย็นชากับยัยหมอสัตว์
"อะไรวะเนี่ย" เขารีบออกจากห้องไปทั้งที่ยังอึ้ง ๆ ไม่เคยเจอใครมาทำเเบบนี้ในชีวิต หอมเเก้มคนอื่นเเล้วหลับเนี่ยนะ เธอต้องรับผิดชอบ
ผู้เข้าชมรวม
1,014
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
มะลินักศึกษาสัตวเเพทย์ปี 5 วันนี้ฉันมาซื้อของกินที่ร้านสะดวกซื้อหลังมหาวิทยาลัยหลังจากวันนี้อีก 2 วัน เธอจะต้องย้ายไปฝึกงานที่จังหวัดน่านเเล้ว ตอนนี้ฉันกำลังเลือกขนม เเต่พอมองไปที่ตู้เครื่องดื่มเธอกลับต้องเห็นภาพที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นเเรง เพราะของขวัญเพื่อนร่วมกลุ่มเดียวกับเธอ กำลังยืนควงเเขนก้องทั้งสองคนยิ้มให้กันมองก็รู็ว่าไม่ใช่เเค่เพื่อนกัน ฉันยืนนิ่งมองภาพนั้นจนทั้งสองเดินจากไป หัวใจฉันเต้นเเรงจนต้องใช้มือที่ว่างอยู่มากุมมันเอาไว้เพราะกลัวมันจะเต้นจนทะลุออกมา ฉันยืนรอจนคิดว่าทั้งสองคนออกไปเเล้วจึงเอาของกินไปคิดเงินเเล้วรีบกลับไปที่ห้องพัก
เมื่อถึงห้องพักฉันหมดเรี่ยวเเรงไม่มีเเรงเเม้เเต่ถือถุงของกินจึงปล่อยมันลงไปที่พื้น ปล่อยตัวนอนแผ่หลาลงบนเตียง ฉันมองออกไปที่นอกระเบียงมองภาพท้องฟ้ายามเย็นที่กำลังค่อย ๆ เปลี่ยนสี ความรู้สึกที่อัดอั้นอยู่ข้างในมันทะลักออกมาเป็นน้ำตาที่ไม่รู้มาจากไหนไหลออกมาพร้อมเสียงสะอื้นนานจนไม่รู้ว่ามันจะจบลงตอนไหน ทำไมถึงร้องไห้นะเหรอ เพราะชายคนนั้นคือคนที่ฉันเเอบชอบมาตั้งเเต่ปี 1 จนตอนนี้ปี 5 ฉันไม่เคยจีบเขาเพราะรู้ว่าตัวเองต่างกับผู้หญิงเเบบที่เขาชอบราวฟ้ากับเหว เเต่ก็เคยบอกเพื่อนในกลุ่มว่าปลื้มเขาอยู่บ้าง ตลอด 5 ปีที่ผ่านมาเขาก็คบคนอื่นอยู่บ้าง เเต่ครั้งนี้ทำไมมันเจ็บจังเลยล่ะ เจ็บจนไม่รู้ว่ามันจะเจ็บถึงตรงไหนเลย
“ฮือ…” ฉันร้องไห้จนท้องฟ้าตอนนี้มือไปหมดเเล้ว ฉันร้องไห้จนไม่มีน้ำตาให้ไหลเเล้ว
“ตืด ตืด ตืด” เสียงมือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น
“ผ้าไหมเหรอ” เธอกดรับสาย
“ว่าไงไหม”
“มะลิวันนี้มาดื่มกันเดี๋ยวมะลิต้องไปน่านเเล้วคงไม่ได้เจอกันเป็นปี ไหมเลี้ยงเองมานะ ๆ” ผ้าไหมเพื่อนสนิทตั้งเเต่มัธยมปลายเราเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันเเต่คนละคณะ ผ้าไหมเป็นหุ้นส่วนผับที่อยู่ในเมืองไม่ไกลจากที่นี้นัก
ตอนนี้เองฉันก็ไม่อยากอยู่คนเดียวเลยเหมือนมันจะเศร้าตลอดเวลา
“โอเค มารับมะลิด้วยนะ”
“เย้…จ้า อีก 2 ชั่วโมงเดี๋ยวไปรับนะ” ผ้าไหมดีใจเพราะมะลิไม่ค่อยยอมไปเวลาชวนไปผับ
“โอเคจ้า” เธอมองหน้าจอมือถือสักพัก
“ต้องไม่ทำตัวเศร้าสิ เขามีสิทธิจะคบใครก็ได้ ไม่เอาไม่ร้อง" เธอรู้สึกเหมือนจะร้องไห้อีกเเล้ว เธอรีบหาวิดีโออะไรตลกหรือสนุก ๆ ดู เพื่อจะไม่ต้องคิดถึงเรื่องพวกนี้อีก เธอดูไปเเละกินขนมให้มันจุใจไปเลย เธอมองเวลาอีกครั้งตอนนี้ก็เหลือเวลา 1 ชั่วโมงจึงไปอาบน้ำ เสร็จเเล้วเธอเลือกใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งเเละกระโปรงยีนสั้นเหนือเข่ากับรองเท้าผ้าใบ เธอยืนมองตัวเองในกระจกน้ำตาก็ไหลออกมา เธอรีบเช็ดมันออกตั้งสติเเล้วจับแปรงปัดแก้มทั้งมือที่สั่น
“ไปเจอคนเยอะเราต้องสวยนะมะลิ” เธอพยายามเเต่งหน้าให้ตัวเองให้รู้สึกสวยที่สุด
“ตืด ตืด”
“ว่าไงไหม”
“ไหมมาถึงเเล้วนะอยู่หน้าหอพักเสร็จเเล้วลงมาได้เลยนะ”
“จ้ากำลังลงไป” เธอหยิบกระเป๋าสะพายข้างเเล้วลงไปหาเพื่อน
พอมาถึงเธอเห็นรถของเพื่อนจึงเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับเข้าไปนั่งเหมือนอย่างเคย ผ้าไหมเห็นเพื่อนคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยจึงออกรถ
“ตอนเเรกไหมคิดว่ามะลิจะไม่ไปเเล้วนะเนี่ย”
“ทำไมล่ะ”
“ก็ปกติยากมากที่มะลิจะไปไง”
“วันนี้อยากไปค่ะ” เธอตอบพร้อมรอยยิ้มสดใส
“วันนี้ดื่มเต็มที่เลยนะเดี๋ยวไหมดูเเลมะลิเอง” ผ้าไหมทำท่าทางเหมือนมีกล้ามเเขนพร้อมปกป้องเพื่อน
“ได้เลยมะลิจะดื่มให้เมาเลยคืนนี้ฮ่า ๆ”
“จัดเลยจ๊ะสาว” ผ้าไหมสนับสนุนเพื่อนเต็มที่ ถึงร้านเรียบร้อยเวลานี้พึ่งถึงเวลาเปิดร้านคนจึงมีเเค่ 4 โต๊ะ ไหมพามะลิไปนั่งโต๊ะวีไอพีที่มีกันนั่งเเค่ 2 คน เพราะผ้าไหมรู้ว่ามะลิไม่ชอบให้คนไม่รู้จักมานั่งด้วยผ้าไหมสั่งอาหารเครื่องดื่มมาเต็มโต๊ะ
อย่าคิดว่าการที่มะลิอกหักจะทำให้เธอกินไม่ได้เเต่ยิ่งอกหักนี้เเหละยิ่งกินอร่อยมะลิเริ่มกินอาหาร ยิ่งของเเซ่บ ๆ ตรงหน้ายิ่งดื่มเเอลกอฮอล์ตามอร่อยจนแทบจะลืมอาการอกหัก
“มะลิค่อย ๆ ดื่มก็ได้” ผ้าไหมมองเพื่อนด้วยความงงงวย วันนี้เพื่อนเธอดื่มเยอะจนแปลก
“ก็ไหมบอกจะดูเเลมะลิไง มะลิเลยไม่กลัว ชน” เธอยกเเล้วไปชนกับเพื่อนเเล้วยกดื่มหมดเเก้ว มานั่งยังไม่นานเลยเริ่มมึนละ หืมเพลงน่าเต้นจัง อยากเต้นก็เต้นเลยสิมะลิ เธอคิดได้เเบบนั้นก็ลุกขึ้นไปเต้นทันทีปล่อยใจไปตามเพลงเลย
“เพื่อนฉันไปอกหักจากใครมาหรือเปล่าเนี่ยไม่เคยเห็นหลุดขนาดนี้เลยนะ” ผ้าไหมนั่งอึ้งกับการเต้นของเพื่อนเเต่ก็ดีปล่อย ๆ มันออกมาบ้าง ผ้าไหมจึงดื่มน้อยจะได้ดูเเลมะลิได้ตามที่บอกไว้
มะลิทั้งดื่ม ทั้งกิน ทั้งเต้นจนผับใกล้ปิดพอดีกับมะลิที่พึ่งเต้นเสร็จเเล้วมานั่งเมาคอพับไปพับมาอยู่ข้าง ๆ ไหมกำลังจะพามะลิไปส่ง เเต่มือถือของไหมก็มีข้อความจากคนรัก
ข้อความระหว่างโอลิเวอร์เเละผ้าไหม
โอลิเวอร์: ที่รักผมต้องกลับออสเตรเลียก่อนนะครับ มีเรื่องด่วนที่ต้องบินในอีก 2 ชั่วโมง
ผ้าไหม: ที่รักรอไหมก่อนนะ
โอลิเวอร์: ผมจะรอไหมนะครับ
“ทำไงดีอะฉันต้องไปส่งเขาสิ” ไหมมองไปที่เพื่อนเมื่อคิดได้จึงรีบวิ่งขึ้นไปชั้น 2 ของผับไปที่ห้องหุ้นส่วนที่ร่วมทำธุรกิจกันซึ่งเป็นพี่ชายที่ผ้าไหมไว้ใจ
“พี่ดินไหมฝากเพื่อนได้ไหม เดี๋ยวตอนเช้ามารับ เเฟนไหมกำลังจะบินนาน ๆ เจอกันที่อะ” ผ้าไหมทำหน้าวิงวอนผู้ที่ตนนับถือเป็นพี่ชาย จนเขาพยักหน้า
“ขอบคุณค่ะ” ผ้าไหมรีบกลับไปให้พนักงานช่วยพยุงเพื่อนเข้ามาห้องพักของเธอที่ทำไว้นอนพักเวลาเมาหนัก ๆ
เมื่อวางมะลิลงบนเตียงไหมก็นั่งลงไปบอกเพื่อนที่ตอนนี้ลืมตามองเธออยู่
“มะลิไหมขอไปส่งเเฟนเเป๊บนึงนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้ามารับ” มะลิมองตาปริบ ๆ ตอนที่ผ้าไหมจะรีบวิ่งออกไปจากห้อง
เตียงนุ่มจังนอนดีกว่า มะลิคิดได้เเบบนั้นเธอก็นอนหลับไป
เช้าวันใหม่เธอตื่นมาพร้อมกับอาการเเฮงค์ที่ทำเอาปวดหัวไม่หายเลยที่เดียว
"ที่ไหนละเนี่ย" เธอมองไปรอบ ๆ ห้องสีดำที่มีผ้าม่านสีขาวจู่ ๆ ประตูก็เปิดเข้ามา
"ตื่นเเล้วเหรอ" เสียงเข้มดังขึ้น
"คุณเป็นใคร" ตาเธอเบิกโพลงก่อนจะคิดอะไรบางอย่างเธอรีบเปิดผ้าห่มขึ้นสำรวจร่างกายตัวเอง หะ! เสื้อเชิ้ตล่ะ เธอหันซ้ายเเลขวาก็ไม่เห็นเสื้อตัวเอง เธอมีสีหน้าตกใจเเต่ไม่รู้สึกเเปลกอะไรตรงนั้นนะ
ผลงานอื่นๆ ของ เกสรดอกไม้ในอากาศ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เกสรดอกไม้ในอากาศ
ความคิดเห็น