Love of Heaven

เนื้อเรื่อง

Welcome Frist Story  "Love of heaven"   BY [PENGUIN_MORTOR] 

 

เชิญอ่านเลยคร่า

นานมาแล้ว........ มีเทวดาองค์หนึ่งได้ดูความเรียบร้อยของโลกมนุษย์ และดูพฤติกรรมเพื่อเขียนรายงานต่อสวรรค์ ทุกๆปีเขาจะได้ไปตรวจโลกมนุษย์หนึ่งครั้ง อยู่มาปีหนึ่ง เขาได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเกิดความรักชอบกับผู้หญิงคนนั้น เนื่องจากกฏของสวรรค์ห้ามเทวดารักกับมนุษย์ ชายผู้นั้นจึงถูกลงโทษโดยการ ลงไปเป็นมนุษย์ จะเหมือนคนทั่วไป แต่ไม่สามารถพูดเหมือนคนทั่วไปได้ จะเอ่ยคำว่ารักกับคนที่เขารักเมื่อไหร่จะเจ็บเหมือนเข็มทิ่มอกและตายในที่สุด อีกอย่างเมื่อเขาเป็นมนุษย์เมื่อไหร่ ผู้หญิงคนนั้นจะจำเขาไม่ได้ ชายผู้นั้นยู่อย่างทุกข์ทนทรมานมาก ต่อมา เขาได้เดินทางไปเรื่อยๆ ขอคนอื่นทานบ้างเป็นคนที่ยากจน อยู่อดอยากไปวันๆ อยู่มาวันหนึ่งเขาหิวมากจนคิดว่าเขาคงจะตายแล้ว แต่ได้มีผู้หญิงคนหนึ่ง ได้เมตตาต่อเขาให้อาหารตรงหน้า เมื่อเขาได้เงยหน้าขึ้น สิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เขาดีใจมากที่ได้เจอกับหญิงที่เขารัก แต่ฉะไหนได้ เมื่อสวรรค์กำหนดมา หญิงผู้นั้นจำเข้าไม่ได้ ชายผู้นั้นเลยได้แต่ส่งยิ้มกับผู้หญิงคนนั้น จะเอ่ยคำขอบคุณก็ไม่มีเสียงออกมา "นายเป็นใบ้หรอ"หญิงผู้นั้นเอียงคอถาม ชายหนุ่มพยักหน้า ด้วยความสงสารของหญิงผู้นั้นจึงเอ่ยถามชายคนนั้นว่า "มาทำงานที่บ้านฉันไหม ขาดคนทำงานหนึ่งคนพอดี" หญิงสาวเอ่ยออกมาพร้อมกับยิ้มที่น่ารัก เพราะสงสารผู้ชายคนนี้ ชายผู้นั้นดีใจมากจึงพยักหน้า ต่อมาชายผู้นี้ก็ได้ทำงานในร้านอาหาร แล้วถูกหญิงสาวตั้งชื่อให้

ชื่อ เรียวจิน ส่วนเธอชื่อ เฮเคียว ใช่ ทำไมผมจะจำไม่ได้ล่ะ ถึงมันจะผ่านมานานแล้วผมก็จำได้ แม้กระทั้งนิสัยเธอ เวลาผมทำงานผมจะเห็นเฮเคียว เหม่อเสมอ อยู่มาวันหนึ่งผมเลยถามเธอ "อะไรนะ" เธอเอียงหน้าอย่างสงสัย ผมพยายามให้ภาษามือเพื่อให้เธอเข้าใจ "ทำ ไม ฉัน ชอบ นั่ง เหม่อ" "ใช่ไหม ทำไมฉันชอบนั่งเหม่อนะหรอ" ชายผู้นั้นพยักหน้า "อืม" ฉันจะบอกเธอนะ แต่เธอห้ามไปบอกใครล่ะแต่ฉันรู้ว่านายบอกใครไม่ได้อยู่ดี "ฉัน….คิดถึงคนรักนะ แต่เขาคงไม่กลับมาแล้ว " เอ่ยพร้อมกับสีหน้ายิ้มที่เหมือนฝืนนัก ผู้ชายถึงกับหน้าเศร้าแล้วถามต่อว่า "ทำไมล่ะ" "ทำไมนะเหรอ" ฉันก็ไม่รู้นับจากวันที่เขาบอกรักฉันเขาก็ไม่มาอีกเลย น้ำตาเริ่มรินไหลออกมาจากหน้าของเฮเคียว เธอเล่าทุกอยากให้ผมฟัง เรื่องราวต่างๆกับคนรักมากมายให้ผมฟังทุกอิริยาบท เธอเล่าไปถึงน้ำตาไหลเธอก็ยังที่จะฝืนยิ้ม อา…..ยิ้มของเธอเมื่อเอ่ยถึงผมนั้นช่างสวยจริงๆ เหมือนกับว่าเธอยังจะรอคนๆนั้นกลับมาเสมอ ผมฟังไปผมก็ดีใจที่เธอยังไม่ลืมผม แม้เขาจะลืมผมก็ตามแต่เขาก็ไม่ลืมผมในตอนนั้น "ยิ้มทำไมอ่ะเรียวจิน" ป่าว พร้อมกับส่ายหน้าแล้วปัดมือเฉไฉ" ผม แค่ คิด ว่า คุณ คง รัก เขา มาก" "ใช่ชั้นรักเขามากเลยล่ะ มากเท่ากับความรักที่คนหนึ่งคนจะมีให้เขา ซักวันนายคงจะเข้าใจ" เฮเคียวพูดกับผม เข้าใจซิ ทำไมผมจะไม่เข้าใจล่ะ ผมอยากจะตะโกนบอกคุณเลยว่าผมคือคนๆนั้น แต่ทำไงได้ เมื่อสวรรค์ได้ใจร้ายกับผม ผมจึงได้แต่เฝ้ามองคุณเป็นเพื่อนเล่นให้คุณเพื่อคุณจะได้ไม่เหงา จากวันนั้นถึงวันนี้ความสวยของเธอก็ยังไม่ลดลงเลย รู้ไหม และตอนนี้ผมก็ยังรักคุณเสมอ เมื่อคุณรู้สึกเจ็บปวด รู้ไหม ที่หัวใจผมก็เจ็บเหมือนคุณ หลังจากวันนั้น ผมก็บันทึกเรื่องราวต่างๆมากมายที่ผมได้บันทึกเรื่องราวต่างๆ เรื่องผมและเรื่องเธอ ในสมุดnoteเล่มหนึ่ง ไม่นานนัก ฝันของผมก็สลาย เมื่อเธอถูกจับแต่งงานกับผู้ชายคนใหม่ ซึ่งเธอก็ไม่เต็มใจก็ตาม คืนนั้นเธอนั่งร้องไห้กับผมทั้งคืน รู้ไหมว่าผมก็อยากร้องไห้เหมือนกัน ผมจึงบอกกับเธอว่า "ไม่ เป็น ไร นะ คุณ ยัง มี ผม อยู่" เธอขอบใจผม แล้วกอดผม ผมกอดเธอตอบ อีกไม่นานเธอก็คงเป็นของคนอื่น ฝนตกประปรายลงมามากมาย ผมเดินออกไปอย่างสิ้นหวัง ได้แต่พูด ทำไมสวรรค์ต้องทำกับผมถึงขนาดนี้ ผมแค่รักเขาแล้วทำไมถึงต้องทำร้ายจิตใจเขาด้วยขอแค่เขามีความสุขแม้เขาจะมีคนรักใหม่แต่เขาก็ยังที่จะรักผม ทำไมท่านต้องลงโทษผมขนาดนี้ด้วย บอกผมมาซิ

เมื่อถึงวันแต่งงานสีหน้าเธอไม่แตกต่างจากวันนั้นเลย แววตาเธอเศร้าแต่หน้าเธอก็ยังสวย ณ เวลานั้น ผมจึงดึงมือเธอออกมาจากงานก่อนแล้วผมก็พาเธอไป ณ ที่แห่งหนึ่งที่ผมเคยพอเธอไปเมื่อคราวนั้น ผมคิดว่าเธอคงยังจำได้ ผมเอาผ้าปิดตาเธอไว้ และเมื่อถึง ทะเลสาบ ซึ่งผมเคยบอกรักเธอที่นี่ ผมเริ่มเอามือค่อยๆเปิดตาเธอออก ในเวลานั้นหิ้งห้อยมากมายบินหล่ายล้อมระหว่างผมกับเธอ ดวงดาวนับล้านลอยอยู่บนท้องฟ้า เหมือนท้องฟ้ากำลังบอกอะไรเราสองคนซักอย่าง วันนี้เท่าที่ผมทำได้คือทำให้"เธอ" มีความสุขที่สุดก่อนที่ผมจะจากไป อยู่ดีๆเธอก็ร้องไห้ออกมา เธอยิ้มให้กับผมและก็สวมกอด ผมกอดเธอตอบแล้วค่อยๆจูงมือเธอมายังม้านั่งที่อยู่บริเวณนั้น ผมหยิบดอกไม้ที่หล่ายล้อมเป็นรูปวงกลมเหมือนมงกุฏของเจ้าหญิง ถ้าเวลานี้เป็นไปได้เธอคือเจ้าหญิงของผมเจ้าหญิงที่สวยที่สุดในโลกเลยล่ะ ผมทำท่าทาง และบอกเธอว่า"คืน นี้ เธอ จะ เป็น ผู้ หญิง ที่ สวย ที่ สุด ที่ ผม เคย เจอ มา" เธอร้องไห้ ผมเอาปาดน้ำตาเธอ เธอถามผมว่าผมเป็นเขาใช่ไหม ผมอยากจะบอกเธอเหลือเกิน และผมก็ตัดสินใจจะบอกเธอวันนี้เหมือนกัน ผมจับมือเธอมาไว้ที่อกผมข้างซ้าย เพื่อบอกเสียงหัวใจของผม และผมก็จับมือเธอขึ้นมาพร้อมกับนิ้วชี้ของผมที่บรรจงเขียนตัวอักษร…..."ผม-รัก-คุณ"…….อีกไม่นานผมรู้สึกได้ถึงอะไรยางอย่างที่จะมาถึง ผมขอเธอนอนบนตักเธออีกครั้งหนึ่ง เธอยิ้มให้กับผมและเล่าเรื่องราวต่างๆที่ผมและเธอได้รักกัน ถ้าเป็นไปได้เวลานี้ผมคงมีความสุขที่สุดตั้งแต่ลงมาเป็นมนุษย์เลยล่ะ ไม่นานักความเจ็บปวดมากมาย ก็เริ่มมา ผมบีบมือเธอแน่น แต่ผมก็พยายามที่จะบอกเธออีกบางอย่างหรือช่วงหนึ่งว่าผมได้อยู่ข้างเธอตลอด เลยหยิบสมุดnoteที่ผมติดตัวมาให้เธอ เธอคงรู้ดีว่าอีกไม่นานผมจะไปแล้ว เธอได้เปิดอ่านข้อความต่างๆ เธอร้องไห้พร้อมกับกอดผมไว้ น้ำตามากมายไหลออกมาจากตาเธอ ผมไม่อยากให้เธอเสียใจและร้องไห้เลย แต่เธอก็ยังดูดีเสมอสำหรับผม ไม่นานนักลมหายใจครั้งสุดท้ายของผมกำลังจะหมดไป ริมฝีปากเรียวบางได้โน้มคอลงมาจูบผม พร้อมจับมือผมไว้แน่น และมือผมก็ค่อยๆอ่อนตัวลงพร้อมกับไม่มีแรงที่จะจับเลย…….

เมื่อเธอจากฉันไป ทำให้ฉันได้รู้ถึงการสูญเสีย

น้ำตารินไหล เหมือนสายธารไม่ขาดสาย

ขาดเธอแล้วฉันจะอยู่ยังไง

เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างหายไป

ไม่มีอีกแล้ว ความรักที่มีตลอดไป ที่เธอเคยบอกฉัน มันไม่มีจริงเลย

• - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

หลายปีผ่านไป ……เธอก็มานั่งที่ทะเลสาปเสมอ

คุณยาย ๆ เด็กสาววัยรุ่นเรียกเธอ

"มานั่งทำอะไรคนเดียวค่ะ"

"มารอคนรัก"พร้อมกับยิ้มตอบให้เด็กสาว

"หรอค่ะดีจังเลยค่ะ" เด็กสาวยิ้มพร้อมกับเดินจากไป

ไม่นานนักก่อนคุณยายจะหลับไป พร้อมกับบอกประโยคสุดท้าย "รอฉันนะ" และเธอก็หลับไป

ณ ที่แห่งนั้น จะเป็นความทรงจำระหว่างเขาและเธอเสมอ สมุดnoteเล่มนั้นปลิวไปตามแรงลม และเขียนประโยคสุดท้ายว่า …..ยังรอเธอเสมอ….รักตลอดไป

                                                                                        -- END STORY--
      สำหรับผลงานชิ้นแรกไม่รู้จะสนุกรึเปล่า  แต่ก็พอถูๆไถๆ ไปได้ล่ะน่ะ  ช่วยกันเม้นด้วยน่ะค่ะขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ   จาก "เพนกวิ้น_ม่อต้อ"