{Omegaverse}กลิ่นรักที่ถูกสาป

เสียงเครื่องปรับอากาศในห้องประชุมที่เย็นเฉียบทำให้บรรยากาศยิ่งตึงเครียด ทุกสายตาจับจ้องไปยังชายหนุ่มในชุดสูทสีเทาเข้มซึ่งนั่งเงียบอยู่ปลายโต๊ะ "ไท" หรือที่คนในวงการรู้จักในฐานะนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงและผู้สืบทอดตระกูลขุนนางเก่าแก่ หน้าตาเรียบนิ่งของเขาปกปิดความรู้สึกภายในไว้ได้อย่างสมบูรณ์

แต่เบื้องหลังภาพลักษณ์อันสมบูรณ์แบบนั้น มีบางสิ่งที่ไม่มีใครล่วงรู้ คำสาปที่ผูกมัดเขามาตั้งแต่เกิด

ตระกูลของไทเป็นตระกูลขุนนางเก่าแก่ที่รุ่งเรืองมาตั้งแต่สมัยโบราณ ด้วยสายเลือดของอัลฟ่าที่แข็งแกร่ง พวกเขาครอบครองอำนาจ ความมั่งคั่ง และเกียรติยศที่ไม่เคยเสื่อมคลาย แต่สิ่งที่ไม่มีใครรู้คือเบื้องหลังความสำเร็จทั้งหมดนี้ซ่อนความลับอันดำมืดไว้

หลายชั่วอายุคนก่อน มีอัลฟ่าผู้ทรงอำนาจในตระกูลหลงรักโอเมก้าคนหนึ่ง แต่กลับถูกหักหลัง โอเมก้าคนนั้นเป็นผู้มีความสามารถด้านการใช้พลังจิตวิญญาณ เขาสาปแช่งอัลฟ่าผู้นั้นด้วยความแค้น

"ข้าขอสาปแช่งให้ลูกหลานของเจ้าสูญสิ้นคู่แท้ แม้จะครองอำนาจหรือยิ่งใหญ่เพียงใด พวกเจ้าก็จะไม่มีวันได้สัมผัสกับความรักที่แท้จริง!"

คำสาปนี้ฝังลึกในสายเลือดของตระกูล และทุกคนที่เกิดมาในฐานะอัลฟ่าจะไม่มี "คู่แท้" ไม่ว่าจะพยายามเท่าไร สายสัมพันธ์ตามธรรมชาติที่ควรเกิดระหว่างอัลฟ่ากับโอเมก้าจะไม่มีวันปรากฏ

ผลของคำสาปทำให้ไทไม่สามารถรับรู้ถึงกลิ่นหรือแรงดึงดูดจากโอเมก้าได้เหมือนอัลฟ่าทั่วไป อีกทั้งเมื่อใดก็ตามที่ไทรู้สึกใกล้ชิดกับใคร ความสัมพันธ์นั้นจะพังทลายโดยไม่มีเหตุผลที่ชัดเจน การไม่มีคู่แท้ทำให้ไทรู้สึกเหมือนขาดบางสิ่งในชีวิต แม้ภายนอกจะดูสมบูรณ์แบบก็ตามที

"คุณไทครับ มีความคิดเห็นอะไรเพิ่มเติมไหมครับ?" เสียงของผู้จัดการในที่ประชุมดึงเขากลับมาสู่ความเป็นจริง

"ไม่มีครับ ดำเนินการตามแผนที่เราตกลงไว้" ไทตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะประชุม ความเหนื่อยล้าจากการต้องรักษาภาพลักษณ์และซ่อนตัวตนที่แท้จริงค่อยๆ ทับถมในใจ

เมื่อเดินออกมาจากอาคาร ไทแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่อึมครึม แม้แสงแดดอ่อนจะสาดส่อง แต่กลับรู้สึกหนาวเหน็บเหมือนกับชีวิฃตของเขา ชีวิตที่ไม่มีคู่แท้ ไม่มีทางเลือก และไม่มีความหวัง

ในอีกฟากหนึ่งของเมือง "เอย์" เด็กหนุ่มโอเมก้าธรรมดากำลังเดินถือถุงของชำกลับบ้าน เขาเป็นเพียงคนตัวเล็กๆ ในสังคมที่มองโอเมก้าเป็นชั้นต่ำสุด แต่เอย์ไม่เคยสนใจคำพูดของใคร ขอแค่มีงานทำ มีอาหารกิน และมีชีวิตเรียบง่าย เขาก็พอใจแล้ว

แต่โลกไม่เคยเป็นไปตามใจหวัง

วันที่ฟ้าครึ้มเหมือนจะมีพายุ เอย์รู้สึกถึงอาการแปลกๆ ในร่างกาย ความร้อนระอุที่แล่นผ่านผิวหนัง หัวใจที่เต้นแรงขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล…มันคือฮีท

"ไม่นะ... ไม่ใช่ตอนนี้..." เอย์พึมพำกับตัวเองด้วยความตกใจ เขามองซ้ายมองขวาเพื่อหาที่หลบซ่อน แต่แล้วก็ชนเข้ากับใครบางคน ชายหนุ่มในชุดสูทสีเทา

"คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?" เสียงทุ้มต่ำถามอย่างห่วงใย

เอย์เงยหน้าขึ้นมอง และในเสี้ยววินาทีนั้น ดวงตาทั้งสองคู่สบกัน ราวกับมีบางสิ่งเชื่อมโยงลึกลงไปในจิตวิญญาณ

ไทรู้สึกได้ทันทีว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่เหมือนใคร ราวกับแรงดึงดูดบางอย่างกำลังเล่นงานเขา

และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ทั้งสองไม่อาจหลีกหนีได้...