Heartbeat rose [ kaito x shuichi ]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

Hanahaki disease

Warning : ดราม่าระดับ 8

          สัญลักษณ์แห่งความรัก ในขณะเดียวกันใช้เพื่ออาลัยคนที่ล่วงลับ 

ทุกครั้งที่กลีบพร้อมจะผลิบานรับแสงแดด รากจะยิ่งหยั่งลึกแทรกกับซากสัตว์อันหมักหมมที่พอจะมีธาตุอาหาร

นั่นคือสิ่งที่พอจะอธิบายโรคนี้ได้ จะเกิดขึ้นได้เมื่อมีความรัก ความอาลัย และร่างที่เหมาะจะเป็นซาก

กว่าจะรู้สึกตัวว่าต้องเยียวยามัน.. รากเต็มไปด้วยหนาม ก็ขยายเจียนจะคับปอด

" ให้ฉันเรียกเธอว่า มากิโรล แล้วกัน "

" ต่อไปนี้เราคือเพื่อนกัน มากิโรล แล้วก็มาฝึกด้วยกัน! "

.

.

.

แค่ก

          กลิ่นไอคลุ้งคาวเลือดปนกับกลีบกุหลาบแดงสด

แดงราวกับจะเป็นสีเดียวกัน ไหลผ่านผิวหนังสีงาช้าง ผสมปนกับหยาดน้ำตาใส

ฟังดูลงตัวกับความปวดชาในอก โหวงเหวง ขัดกับตัวตนของอีกคน ที่คับแน่นในความรู้สึก

นั่นไม่ทำให้ผมตาย

.

.

.

" นายเป็นโรคแปลกๆนั่นด้วยเหรอ ไคโตะ " ผมนอนแผ่หลาบนเตียงกว้างข้างๆชายหัวยุ่งเหยิง 

ไคโตะขยี้ปลายผมสีม่วงเปียกไวๆเกินกว่าจะมองทัน เลิกคิ้วแล้วมองทางผมอย่างประหลาดใจ

" นายรู้ได้ไง– "

" นายไอเป็นเลือด กับกลีบ "

" เพราะใคร? " ในความพลิกแพลงนั้น คำตอบของคำถาม แปลว่าอีกฝ่ายรักใคร

           อันที่จริง ผมไม่ควรเอ่ยปากร้องขอ ไม่ควรหวังลึกๆว่าคำตอบจะช่วยจบความทรมาน

หรืออย่างน้อยที่สุด หากคำตอบไม่ใช่ ' ผม ' ก็คงจะต้องหลอกตัวเอง ว่าอาจจะยังไม่พร้อมที่จะสารภาพ เลยโบ้ยถึงใครไปก่อน

และแจ็คพ็อตก็แตกที่กรณีสุดท้าย

" มากิโรล น่ะ "

เสียงตอบที่แสนมั่นใจดังวนซ้ำไปมา ราวกับกรอเทป มั่นใจในตัวเองแบบที่เป็นมาโดยตลอด ไม่มีการแสดงปะปน

ผมยิ้ม หัวเราะในลำคอ สวนกับนัยน์ตาเว้าวอนที่ยังคงมองแผ่นหลังนั่น

อย่าเล่นตลกน่า เพิ่งรู้จักเธอได้ไม่ถึงอาทิตย์เองไม่ใช่รึไง

ผมยิ้ม หัวเราะในลำคอ แสดงออกราวกับคำสารภาพแสนมั่นใจนั่นสวยงาม

สวยงามเหมือนกุหลาบที่เริ่มผลิบานในปอด

.

.

.

แค่ก แค่ก

กลิ่นไอคาวเลือด ปะปนมากับใบสีเขียว เป็นใบแล้วหรือเนี่ย ผมคิด

          กุหลาบในทางชีวะวิทยา จะเติบโตอย่างเร็วที่สุดก็สามเดือน– ดูเหมือนว่ากุหลาบของผม จะโตเกินเกณฑ์ไปมาก 

ราวกับเป็นตลกร้าย ผมหายใจไม่ออก

แต่นั่นก็ยังฆ่าผมไม่ได้

.

.

.

" บ้าเอ้ยชุยอิจิ ฉันไอต่อหน้าเธอ เป็นเลือดท่วมปาก " ไคโตะว่าอย่างอ่อนแรง เขาบุกมาที่ห้องผม 

เดินมาทิ้งตัวบนที่นอน เหมือนกับทุกๆวัน

" ฉันก็เห็นเหมือนกันน่า เธอดูเป็นห่วงนายน– " " ใช่มั้ยล่ะ! ฉันว่าเธอมีใจ "

เขาพูดสวน หัวเราะเสียงดัง หมดสิ้นสภาพอ่อนแรงเมื่อครู่

ผมยิ้ม หัวเราะในลำคอ เคล้าไปกับอีกฝ่าย ผมทำได้แค่ยิ้ม และหัวเราะในลำคอ ตลอดมา

.

.

.

แค่ก อุ่– แค่กแค่ก

ผมไอ ไออีกครั้ง กลิ่นสนิมคาว ปะปนกลีบดอกที่เริ่มม่วงช้ำ ใบสีเขียวซีด

          หยดน้ำร่วงออกจากนัยน์ตาไม่หยุด เป็นทั้งเครื่องบอกความเจ็บปวดภายใน 

และในความรู้สึก ไหลรวมกับกำเดาจากจมูก

ได้โปรดเถอะ ได้โปรด– เมตตากันที

นั่นอาจจะทำให้ตายได้เลยนะ ขอร้องล่ะ..

.

.

.

" ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน.. " ผมก็เช่นกัน

" ไม่เคยได้ชื่อเล่นอย่าง มากิโรล " ผมก็เช่นกัน

" ไม่เคยเจอคนดื้อด้านอย่างนาย " ผมก็เช่นกัน

" ไม่เคยที่จะ.. ตกหลุมรักใครมาก่อน "

ผมก็เช่นกัน..

ผมรู้สึกแบบเดียวกับเธอ ทั้งหมด หากแต่ไคโตะเลือกเธอ

          ผมอาจจะต้องทนอีกหน่อย ในใจหวังเพียงให้เป็นแค่ความฝัน

หรือจัดฉากเรียกน้ำตาของผมแล้วพลิกคดี .. แต่นั่นก็แค่ความคิด ในความจริง ผมล้มทั้งยืน

ผมยิ้ม และหัวเราะในลำคอ อย่างที่ทำมาโดนตลอด ตรงเผงที่ถูกตราหน้าว่าขี้ขลาด ขี้ขลาดเสียยิ่งกว่ามากิ

เธอยืนเผชิญหน้าเขา บอกความรู้สึกทั้งหมดที่มี

แต่ผมตอนนี้ ผมยืนมอง เห็นด้วยกับเธอในใจ โกหกด้วยรอยยิ้ม 

แม้จะคิดได้อย่างนั้น ผมแบกร่างตนเองทิ้งตัวกับห้องน้ำ

หากผมเกิดตาย ก็คงจะหลายวันกว่าคนจะพบ อาจจะหลายวันเกินกว่าจะทำลายความรักของทั้งคู่

.

.

.

อุ่ก- แค่ก แค่ก

          ผมสำรอกออกมา พร้อมกับลำต้นพร้อยหนาม ลากบาดลำคอ เลือดแดงสดเปรอะลำคอ 

กระฉอกออกจากอ่างล้างหน้า หยดลงพื้นกระเบื้อง ฟุ้งไปตามอากาศ

          ไร้เสียงกริ่งหน้าประตูในเวลานี้ ทั้งปกติอีกฝ่ายจะชอบมาป้วนเปี้ยนอยู่ที่ห้องผม

บางที อาจจะยังคุยกับเธอ กอดเธอ หรือนั่งดูดาวกับเธอ– จะอะไรก็ตาม

ผมร้องไห้ สะอึกสะอื้น พร้อมกับไอ มองตัวเองในกระจก สลับกับกองลิ่มเลือดผสมดอกกุหลาบ 

ปาดน้ำมูกที่เริ่มเปลี่ยนเป็นกำเดา 

น่าสมเพช

แต่ผมตายไม่ได้อย่างเด็ดขาด

.

.

.

" ผ่าตัดให้ฉัน เอามันออก "

เสียงหัวเราะแหลมบาดหูดังขึ้น อีกฝ่ายยิ้มเยาะ สมเพชกับการยอมแพ้

ไม่มีทางหันหลังกลับ

ผมแน่ใจเสียยิ่งกว่าแน่ใจ ไม่ใช่เพราะความสิ้นหวัง หากผมตาย ไคโตะก็อาจจะตาย นั่นเลวร้ายที่สุด

ผมหลับลึกด้วยฤทธิ์ยา กลิ่นแอลกอฮอล์ตีขึ้นจมูกเป็นสิ่งสุดท้ายที่รู้สึก และเมื่อตื่นมา หวังลึกๆว่าตัวเองจะยังคงเชื่อมั่นในการตัดสินใจนี้ หากสูญเสียสิ่งที่รักมากที่สุดในชีวิตไปแล้ว

End or TBC?

// นี่เป็นแฟนฟิคที่เราเขียนตอนว่างๆค่ะ เนื้อหาจะเป็นโลกคู่ขนาน ของโรค ฮานะฮากิ ที่เกิดจากการแอบรัก 

และโลกของดันกันรอนปะ ที่ไม่ใช่เกมฆาตกรรม แต่เป็นโรงเรัยนมัธยมธรรมดา

เกมนี้ค่อนข้างนานแล้ว คนคงจะอ่านน้อย แต่เขียนเต็มที่เลยค่ะ!