คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3.เด็กดื้อต้องโดนอะไรนะ
ตอนที่ 3.เด็กดื้อต้องโดนอะไรนะ
"คุณหนูลงมาเถอะครับ เดี๋ยวผมสอยให้ก็ได้" เสียงของบุญสมตะโกนให้คนที่อยู่บนต้นมะม่วง ที่กำลังปีนป่ายเป็นลูกลิงไปกิ่งนั้นกิ่งนี้ เพื่อจะเก็บลูกมะม่วงที่ตัวเองอยากได้โดยไม่สนใจคนที่ตะโกนเรียกอยู่ด้านล่าง
"เดี๋ยวก็ได้แล้วน้า ลูกนี้กำลังสวยเลย น้ารับนะ" เมื่อได้ลูกมะม่วงที่ลูกสวย ๆ ก็ปลิดมันลงมา แล้วโยนลงหาคนที่คอยอยู่ด้านล่าง
"โธ่เอ๊ย ไม่ฟังเลย ถ้าพี่พิมรู้เข้าน้าคงโดนบ่นหูชาแน่ ๆ " บุญสมบ่นเบา ๆ เขาไม่ได้กลัวว่าคุณจิรายุจะรู้เพราะเจ้านายไปทำงานแล้ว แต่พี่พิมที่เป็นพี่เลี้ยงของคุณหนูกรกฎนี่สิ แม้จะทำงานเก่ง แต่ก็บ่นเก่งเช่นกัน ถ้าพี่พิมรู้ว่าเขาปล่อยให้คุณหนูกรกฎปีนต้นมะม่วงมีหวังโดนบ่นแน่ ๆ
"เฮ้ย ๆ อย่ากัดสิ ไอ้มดบ้าเอ๊ย เจ็บ ๆ คัน ๆ ไปหมดแล้ว ว้าก น้าบุญช่วยผมด้วย"
"คุณหนู ระวัง อั๊ก" บุญสมได้ยินที่คุณหนูตะโกนให้ช่วยก็เงยหน้าขึ้นมอง เห็นอีกคนกำลังจะร่วงลงมา แม้ต้นมะม่วงจะไม่สูงมากนัก แต่ถ้าตกลงมาก็อาจจะบาดเจ็บเอาได้ เขากำลังวิ่งเข้าไปช่วย แต่กลับชนเข้ากับร่างสูงใหญ่ของใครบางคน
"โอ๊ยเจ็บ ลุงยักษ์!" กรกฎตกลงมาในอ้อมแขนของใครบางคนที่เขามักจะเรียกว่า 'ลุงยักษ' เสมอ แม้จิรายุจะตัวใหญ่ แต่การที่เข้าไปรับคนที่กำลังตกต้นไม้ ก็ทำให้คนทั้งสองล้มลงไปกองที่พื้นได้ เมื่อเห็นว่าใครรับตัวเองไว้ กรกฎก็ตกใจเผลอตัวเรียกจิรายุว่าลุงยักษ์เหมือนตอนที่เรียกลับหลังอยู่เสมอ
"ลุกออกไปจากตัวฉันเสียที" จิรายุบอกให้คนตัวเล็กกว่าลุกออกไป ทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้เด็กคนนี้ มักจะเกิดเรื่องร้าย ๆ ขึ้นเสมอ อย่างวันนี้ เขาไม่คิดว่าจะต้องมารับเด็กที่กำลังซน ปีนป่ายต้นไม้เล่น เพียงแต่พอเข้ามาในบ้าน ไม่เห็นทั้งคุณพิมและกรกฎ พอเดินหาก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกอยู่ในสวน เขาจึงเดินออกมาดู และผลที่ได้ก็เป็นอย่างที่เห็น
"อะ ขอโทษครับลุง เอ๊ย คุณอาจิรายุ พอดีมดมันกัด" กรกฎลุกขึ้นแล้วปัดไล่มดที่เกาะตามแขนและเสื้อผ้าของตัวเอง มีรอยจ้ำ ๆ แดง ๆ ตามแขนซึ่งเป็นรอยมดกัด ปกติแล้วกรกฎแพ้มดแดงพวกนี้ แต่ที่เขาดื้อปีนต้นมะม่วงเพราะคิดว่าที่นี่อาจไม่มีมด แต่จู่ ๆ ก็ไต่มารุมเขาเสียอย่างนั้น
"ตายแล้วคุณหนูเป็นอะไรไปคะเนี้ย" เสียงของคุณพิมดังมาจากในตัวบ้าน มองออกมาเห็นกรกฎกำลังลุกออกจากตัวของจิรายุที่นั่งอยู่ที่พื้น เธอตกใจไม่ใช่น้อยที่เห็นภาพแบบนั้น
"ป้าพิม อย่าว่าคุณอากับน้าสมนะครับ ผมซนเอง แฮะ แฮะ" กรกฎเกาตามแขนตัวเอง ทำให้คุณพิมยิ่งเป็นห่วงคุณหนูของตัวเอง เธอรีบดึงกรกฎเข้าบ้านก่อนจะไปรื้อหายาในห้องพักของตัวเอง
"คุณหนูนั่งตรงนี้ก่อนนะคะ คุณจิรายุคะ ฝากคุณหนูแป๊บหนึ่งนะคะ พิมจะไปดูยา" พิมจำได้ว่าวันที่เตรียมเสื้อผ้าที่จะมาอยู่นี่ได้แวะซื้อยาที่เคยให้คุณหนูของเธอใช้เผื่อฉุกเฉิน ไม่คิดว่ามาอยู่ไม่กี่วันจะฉุกเฉินไปกี่เรื่องแล้ว
"คุณหนูครับ มะม่วงนี่เอายังไงดีครับ" บุญสมเอามะม่วงใส่ตะกร้ามาหากรกฎเอ่ยถามขึ้น การกระทำของทั้งคุณพิม บุญสมที่เป็นคนสวน และกรกฎเอง ทำไมจิรายุรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นคนนอกไปเสียอย่างนั้น เขาคิดถูกแล้วใช่ไหม ที่พากรกฎเข้ามาอยู่ในบ้าน
"เอาไปให้พี่อ้อย ทำน้ำปลาหวานมาให้ปูหน่อย ทำแซ่บ ๆ นะ แต่อย่าเผ็ดมาก ปูอยากกิน ทำเผื่อทุกคนเลย เผื่อคุณอาด้วย" ขณะคุยกับบุญสม กรกฎก็เกาตามแขนขาของตัวเองไม่หยุด แถมยังล้วงเข้าไปเกาใต้เสื้อผ้าอีกด้วย แขนก็เป็นผื่นแดง ๆ ขึ้นเต็มไปหมด
"นายแพ้มดหรือ? " จิรายุเอ่ยถาม กรกฎพยักหน้า เขาแพ้มด แต่เขาไม่ได้โดนมดกัดแบบนี้มานานแล้ว ครั้งสุดท้ายที่โดนมดกัดก็ก่อนที่ทิพนาถภรรยาใหม่ของเกริกพลจะเข้ามาอยู่ในบ้าน ตอนนั้นคุณพ่อของกรกฎถึงขั้นอุ้มเขาไปส่งโรงพยาบาลกลางดึก
"มาแล้วค่ะ ยาทาแก้คัน ดูสิเนี้ยซนจนได้เรื่อง ถ้าคุณจิรายุส่งคุณหนูกลับบ้านอย่ามาร้องอ้อนวอนให้ป้าพิมช่วยนะคะ" แม้จะเห็นใจที่กรกฎเป็นแค่ลูกชายที่พ่อไม่ใส่ใจ แต่ก็ไม่อยากให้กรกฎดื้อกับจิรายุจนถูกส่งตัวกลับไปอยู่บ้านร่วมชายคากับคุณทิพนาถนัก
"ฉันว่าพาปูไปหาหมอเถอะคุณพิม ผืนขึ้นตามตัวจนแดงไปหมดแล้ว ขืนทาแค่ยาคงไม่หายแน่ คุณพิมพาปูไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวผมไปบอกบุญสมเอารถออก" จิรายุบอกจะเดินไปหาบุญสมเรื่องเตรียมรถ ความจริงวันนี้จิรายุมีธุระที่จะต้องเดินทางไปต่างจังหวัด เลยจะเข้ามาถามว่ากรกฎอยากไปกับเขารึเปล่า ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอความซนของอีกคนจนได้ไปหาหมอ คุณพิมพากรกฎไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีมดแอบซ่อนอยู่ ส่วนบุญสมเตรียมรถพร้อมพาคุณหนูไปหาหมอ และอ้อยที่ต้องไปเก็บของให้คุณจิรายุไปต่างจังหวัด
"ผมจะต้องไปต่างจังหวัดสองสามวัน คงไม่ได้ไปด้วย คุณพิมรับนี่ไว้นะครับ บัตรใบนี้เป็นบัตรสำหรับโรงพยาบาลประจำของผม เดี๋ยวผมจะโทรบอกหมอให้อีกที ค่ารักษาพยาบาลเขาจะหักผ่านบัตร อย่าจ่ายเองเพราะมันจะแพงกว่าหักจากบัตรนี่มาก บุญสมไปส่งที่นี่นะ" จิรายุย้ำให้แน่ใจว่าทั้งสองคนจะพากรกฎไปโรงพยาบาลประจำของเขา เขามีหุ้นส่วนที่นั่น ค่ารักษาพยาบาลจึงได้ส่วนลด และถ้าใครถือบัตรใบนี้ไปก็จะได้ค่าส่วนลดเช่นกัน
"ครับนาย" บุญสมแม้จะเป็นคนสวน แต่ก็ทำงานเป็นคนขับรถในเวลาฉุกเฉินด้วย จิรายุมองคนที่กำลังเกาแขนตัวเองยุกยิกเพราะความคัน ทั้งซนทั้งดื้อ ไม่รู้ว่าเขาทำไมถึงได้รับปากที่จะเป็นผู้ปกครองและจะดูแลเด็กคนนี้
"ฉันหวังว่าฉันกลับมา บ้านของฉันจะไม่ถูกนายเผาไปแล้วนะ"
❤❤❤❤❤❤❤
ไหวไหมลุง ไม่ไหวบอกไหวนะ เอาลูกเขามาแล้ว
ความคิดเห็น