ตอนที่ 17 : C.U.B.I - คดีที่ไม่ใช่ของเรา (2)
[คดีที่ไม่ใช่ของเรา ตอนที่ 2]
"...."
“....”
“เอ่อ...”
อึนกวังไม่รู้จะพูดยังไงกับภาพตรงหน้า มันก็เป็นเหมือนปกติที่เขาจะเรียกประชุมทีม ทุกอย่างเหมือนเดิม เขายืนอยู่ด้านหน้า มินฮยอกจะยืนข้างเขาโดยข้างหน้าเขามีลูกทีมที่นั่งกันตามใจชอบแต่ส่วนใหญ่ก็เป็นที่ประจำ และพอพูดถึงที่ประจำ วันนี้มันมีอะไรแปลกตาไปและมันสามารถที่จะดูได้ง่ายๆ เลยว่าอะไรที่แปลกไป
คู่หูคู่ป่วนไม่ได้นั่งด้วยกัน…
ถามว่าทำไมมันถึงแปลกน่ะเหรอ ก็ตั้งแต่ที่ซองแจกับชางซอบเป็นคู่หูกัน สองคนนั้นก็มันจะตัวติดกัน ถ้าไม่ต้องทำงานแยกกันก็มักจะเห็นอยู่ด้วยกันตลอด แต่นี่...นั่งกันคนละฟาก ไม่พอ สองคนนั้นยังนั่งหันหน้าออกจากกันมองกันไปคนละทางแถมหน้างอทั้งคู่อีกต่างหาก ภาพที่เห็นมันทำให้เขานึกถึงลูกของเพื่อนเขาเวลาทะเลาะกัน...เว้นแต่สองคนนี้มันเลยวัยที่จะทะเลาะกันเป็นเด็กประถมมาตั้งนานแล้ว…
แต่มันก็ไม่ใช่เวลาที่เขาต้องมาสนใจกับการทะเลาะกันของเด็กประถมนี่ พอมินฮยอกเข้ามาในห้องประชุมเป็นคนสุดท้าย คนมาใหม่ก็แจกเอกสารให้แต่ละคน แล้วเริ่มประชุมทันที มินฮยอกไม่รอช้าที่จะเข้าเรื่องทันที
“เอาล่ะ ในที่สุดคดีฆาตกรรมต่อเนื่องนั่นก็เป็นของเราเรียบร้อย”
อึนกวังยิ้มภูมิใจให้กับรองหัวหน้าและคู่หูของตัวเองที่ทำงานนี้ได้สำเร็จแม้เปอร์เซ็นต์ที่คดีนี้จะกลายเป็นของเรานั้นค่อนข้างต่ำ แต่มินฮยอกก็สามารถใช้กฎหมาย ใช้ความซับซ้อนของระบบและวาทศิลป์อีกนิดหน่อยในการไปต่อรองและเอาคดีนี้มาเป็นของเรา แม้ว่าช่วงที่มินฮยอกไปดำเนินการอีกฝ่ายแทบจะธาตุไฟแต่ก็เถอะ และปัจจุบันก็เหมือนว่าธาตุไฟจะยังไม่ดับด้วย
“เราได้คดีนี้แต่ยังคงเป็นคดีร่วมและเราได้ข้อมูลแค่คดีก่อนล่าสุดที่ผู้ตายเกี่ยวข้องกับยาเสพติด ทางโน้นจะให้มาแต่ข้อมูลสรุปของคดีนั้นเท่านั้น ส่วนคดีอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง เราต้องไปเอาข้อมูลมาสืบเอง ระยะเวลาของการสืบสวนคดีนี้ ฉันต่อรองแล้วต่อรองอีกแต่พวกเขาก็ยังให้เพียงแค่สองอาทิตย์”
“สองอาทิตย์สี่คดี? ก็ถ้าให้แบบนี้ก็อย่าให้เลยดีกว่า”
อิลฮุนเป็นคนแรกที่พูดขึ้นหลังได้ฟังบรีฟคร่าวๆ จากรองหัวหน้า และที่เหลือก็เห็นด้วยประโยคประชดนั่นสุดๆ แต่ก็นะเพราะแบบนี้เลยทำให้ค่อนข้างแน่ใจว่าฝั่งโน่นมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ อิลฮุนเปิดเอกสารดูคร่าวๆ ในนั้นมีเพียงข้อมูลของคดีที่ว่าจริงๆ คนวิเคราะห์ข้อมูลแบบเขาเห็นก็หงุดหงิดไม่น้อย
“เราจำเป็นต้องใช้ทุกอย่างที่เรามี เราได้ข้อมูลดิบ...จากคดีทั้งหมดมาเขาแถมสรุปของคดีผู้เกี่ยวข้องกับยาเสพติดด้วย แต่ถึงแม้เราจะมีข้อมูลแล้วเราก็ยังต้องไปที่เกิดเหตุจริงๆ กับสอบถามพยานอยู่ เพราะฉะนั้นฉันจะแบ่งออกเป็นสองทีม ทีมข้อมูลและภาคสนาม”
“ผมจองข้อมูล”
อิลฮุนยกมือขึ้นก่อนที่อึนกวังจะพูดจบเสียอีก อึนกวังหัวเราะน้อยๆ แต่ก็ตอบกลับรุ่นน้องว่าให้ทำงานข้อมูล ถึงแม้ว่ารุ่นน้องคนนี้จะได้ตราตำรวจมาแล้ว แต่เจ้าตัวก็ยังหาข้ออ้างเลี่ยงไม่ไปภาคสนามได้ตลอดเวลา อึนกวังเรียกทุกคนให้สนใจก่อนจะเปิดสไลด์และเริ่มอธิบายคดีทันที
“เอาล่ะ เรามาทำความเข้าใจเกี่ยวกับคดีนี้กันก่อน คดีนี้ถูกยกให้เป็นฆาตกรรมต่อเนื่อง จากที่ทาง Y.G.I สรุปมาเขาบอกว่าลักษณะการตายของผู้ตายมีความคล้ายคลึงกัน อย่างสาเหตุการตาย ทุกรายจะถูกยิงที่ศีรษะ และสถานที่ส่วนใหญ่จะเป็นที่พักของผู้ตายเอง” อึนกวังพูดส่วนนี้เสร็จก็ส่งที่เลื่อนสไลด์ไปให้มินฮยอกพูดต่อ
“สำหรับเหยื่อในคดีนี้มีสี่ราย คนแรกคือตำรวจของทาง Y.G.I ถูกพบเป็นศพอยู่ในห้องพักตัวเอง คนที่สองคือเป็นพนักงานงานร้านขายยา เป็นลูกจ้าง ถูกพบเป็นศพในบนที่นอนของห้องพักตัวเองเช่นกัน คนที่สามคือคนที่มีประเด็น เคยถูกจับในข้อหามียาเสพติดในครอบครอง แต่หลักฐานมีไม่มาก ศาลสั่งจำคุกห้าปีแต่ช่วงนี้ได้ทัณฑ์บน พบเป็นศพในที่พักตัวเองเช่นกัน และคนสุดท้าย เป็นพนักงานของบริษัทส่งของ ถูกพบเป็นศพนอนอยู่ที่ห้องนั่งเล่นของตัวเอง ระยะเวลาของคดีห่างกันประมาณหนึ่งสองอาทิตย์ และยังไม่สามารถเชื่อมโยงผู้ตายเข้าด้วยกัน ยังไม่ทราบสาเหตุการฆ่าด้วย…”
ทุกคนนิ่งเงียบและมินฮยอกก็ให้เวลาลูกทีมในการคิดวิเคราะห์คดีนี้คร่าวๆ ถ้ามีคำถามพวกเขาก็จะถามขึ้นมาทันที อย่างตอนนี้อิลฮุนยกมือขึ้นมาแล้วแม้ตายังจะอยู่ที่เอกสารก็เถอะ
“เหยื่อถูกยิงนัดเดียวที่หัวเลยเหรอครับ”
“ถ้าตามเอกสารที่ได้มา ใช่”
“แสดงว่าไม่มีการป้องกันตัว หรือไม่ก็ถูกบังคับ สถานที่เกิดเหตุก็ไม่มีรายงานการถูกงัดแงะ นี่อาจจะเป็นไปได้ว่าผู้ตายต้องรู้จักกับคนร้าย”
“อืม...น่าสนใจ เราอาจจะต้องเน้นไปทางคนที่ผู้ตายรู้จักร่วมกัน...มีใครมีคำถามอีกไหม”
ทุกคนเงียบไป คงต้องให้เวลาไปศึกษาข้อมูลมากกว่านี้ อึนกวังพยักหน้าก่อนจะเอ่ยสรุปก่อนจะเลิกประชุมแล้วมอบหน้าที่ให้แต่ละคน
“เพราะข้อมูลที่กระจัดกระจายเราต้องทำงานหนักกว่าปกติ เราจะแบ่งเป็นสองทีม ทีมข้อมูลคงต้องใช้หลายหัวหน่อยเพราะข้อมูลค่อนข้างเยอะ เพราะงั้นฮยอนซิก พีเนียลไปช่วยอิลฮุน”
ทั้งสองพยักหน้ารับอึนกวังรับรู้ก่อนจะมองไปทางคู่หูอีกสองคนที่ยังคงนั่งหน้ามุ่ยหันหน้าไปคนละทาง
“ส่วนภาคสนาม เจ้าหน้าที่ลลิษาได้มาทำคดีกับเราฉันจะให้เราเริ่มจากคดีล่าสุดก่อน ฉันจะส่งชางซอบกับซองแจไป--”
“ไม่ไป!!!”
..
.
.
.
แจ้งค่ะ จากนี้เราจะไม่ลงในนี้แล้ว เราเปลี่ยนไปลงในรีดอะไรท์แล้วค่ะ จากนี้เราจะเอาเรื่องนี้ไปลงในนั้น ส่วนตอนนี้ใครอยากอ่านต่อขอให้ไปอ่านต่อในรีดอะไรท์นะคะ จะให้ลิงค์ไว้ ไม่ต้องห่วงนะคะ ไม่ขายตอนเพียงแค่อยากให้นักอ่านได้กดปุ่มอื่นบ้างนอกจากหัวใจ 55555
https://www.readawrite.com/a/4938b0ddb39f052fdfecbfb153f6d068
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
