อ้ายเคนเลาเป็นลูกผู้ใหญ่บ้าน!!!

"ป๊าด!!หมอมาใหม่นี่คือผู้จบผู้งามแท้ แม่ส่ะมาอยากได้มาเป็นลูกไภ้ของแม่แท้น้อ" แม่ใหญ่เหรียญทั้งพูดทั้งดึงแขนลูกชายให้หันมามองหน้าหมอที่มาใหม่

"แม่!!แม่เจ้าคือมาเว้าไปทั่วแนวนี่ สิอยากได้มาเป็นลูกภงลูกไภ้หยัง หมอมันเป็นผู้ชายเด๊ะ แม่เจ้าสิมาเว้ามั่วๆ แนวนี้บ่ได้เด้!!"

"เป็นหยังสิบ่ได้ แม่บ่สนดอกสิเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ขอแค่แม่พอใจแม่รับได้เบิ้ดเดบักหล่าก้อนคำของแม่"

"แม่...แม่เจ้าคือแนมเบิ่งหน้าผมแบบนี่ อย่าเด้อ อย่าสิคึดเลยเด้อ ผมบ่เอาเด้อผมมักผู้หญิงบ่ได้มักผู้ชาย จั่งซี่มันบ่แม่นแนวผมดอกผู้ชายเท่ห์ๆแมนๆแบบผมสิให้มามักผู้ชายแบบบักหมอมันเป็นไปบ่ได้ดอกครับแม่ผมถือเด้!!"

"โอ๊ย..เดี๋ยวนี่เขาบ่ถงบ่ถือกันแล้วบักเคน โลกมันเปลี่ยนไปแล้วถึงสิเป็นผู้ชายคั่นฮักกัน อยู่นำกันได้กะบ่มีไผว่าหยังแล้ว"

"ถ้าแม่อยากได้บักหมอมาเป็นลูกไภ้คัก แม่กะแต่งให้อ้ายคิมเพิ่นพุ้นเด้อ ผมบ่เอานำแม่ดอกครับ"

"ฮ่วย!!!แต่งให้อ้ายคิมได้จั่งได๋ อ้ายมึงเพิ่นมีลูกมีเมียแล้ว บักเคนมึงเว้ามาแนวนี่บ่ย่านพี่นางมึงกินหัวบ้อ"

"เอ้ากะแม่อยากได้บ่แม่นผมอยากได้เน๊าะ อีกอย่างผมมีผู้สาวแล้ว คั่นแม่อยากได้แฮงคักแม่กะแต่งเอาเองโลด"

แป๊ะ!!!

เสียงผ่ามือแม่ใหญ่เหรียญฟาดลงตรงต้นแขนอ้ายเคนอย่างแรง

"ฮ่วย!!บักห่านิแหม ซ่างมาเว้าไปทั่วแท้มีผู้สาวแล้วผู้สาวมึงอยู่ไส จักเขามักมึงอยู่ซั่นบ้อ เขาไปเรียนอยู่กรุงเทพดนปานนี่บ่แม่นเขาลักมีผู้บ่าวแล้วบ้อ!! กูย่านแต่เขากลับมาสิได้ผู้บ่าวกรุงเทพมานำนั้นติ๊"

"แม่!!แม่คือเว้าแบบนี้บักหล่าเป็นลูกชายแม่ได๋นิ คือบ่ให้กำลังใจกันแหน่ บักหล่าเชื่อว่าน้องนุ่นต้องบ่แม่นคนแบบนั้นแน่นอน อีก2อาทิตย์น้องนุ่นกะสิเรียนจบเพิ่นบอกสิกลับมาบ้านเฮาแล้ว แม่นั้นล่ะเตรียมโตขายนามาเป็นสินสอดไว้ถ่าไปขอน้องนุ่นให้บักหล่าโลด"

"เออ!!กูสิถ่าเบิ่งกูย่านแต่ได้นั่งฮ้องไห้น้ำตาเช็ดหัวเข่าพุ้นแหล่ว"

"หึ!!!เซาเว้ากับแม่แล้ว"