Blue Archive : The Everlasting Passion (กำลังทำการ Rewrite)

‘ใครมันจะไปรู้ว่า ไอ้วันสุดท้ายของชีวิตมันจะมาเร็วเสียขนาดนี้ นี่ก็ยังหนุ่มยังแน่น ก็แค่สี่สิบต้น ๆ เอง โธ่เอ่ย…’

ความคิดนั้นน่ะ เป็นความคิดสุดท้ายก่อนที่ผมจะหมดสติไป แต่ถึงกระนั้น ความรู้สึกในตอนที่โดนกระสุนนั่นก็ยังจำได้แม่น ทั้งความเยือกเย็นที่หนาวจับกระดูก ทั้งความเจ็บปวดที่หน้าอกข้างซ้ายจากกระสุนที่แทงฝังเข้าไปจนเสื้อเชิ้ตขาว ๆ จนมันย้อมไปด้วยเลือดราวกับสีน้ำมัน ทั้งลมหายใจที่ค่อย ๆ ช้าลงเรื่อย ๆ จนหน้าของผมเริ่มมืด ไร้หนทางแห่งความหวัง ทั้งหมดเป็นสัญญาณของชีพที่กำลังดับลง มันเจ็บปวด… 

ในวินาทีสุดท้ายผมนึกถึงใบหน้าของนักเรียนทุก ๆ คนที่ผมเคยพูดคุย เคยได้ไปเกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสัพเพเหระ หรือเรื่องส่วนตัว จนกระทั่งร่างพัง ๆ ของผมไม่สามารถทนได้อีก…

.

.

.

มันก็คงจะน่าเศร้าไปหน่อยสินะครับ ถ้าหากผมตายไปเสียแบบนี้ ลองนึกภาพเด็กนักเรียนมานั่งร้องไห้ให้ผมสิครับ ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็…

.

.

'น่าขันสิ้นดีครับ'

.

.

 เพราะมันจะไม่เกิดขึ้นเป็นอันขาด ต้องขอโทษด้วยนะ ไอ้คุณยมทูต แต่ไอ้คุณครูบ้าสมองเฟื่องคนนี้ มันได้มีหนทางหนีความตายแบบนั้นอยู่แล้วไงล่ะ เฟ้ย! ฮะ ฮ่า ฮ่า

เรื่องราวเก่าได้จบลง แต่เรื่องราวใหม่กลับกำลังเริ่มต้นขึ้นเช่นกัน เรื่องราวของ คุณครูนาม กินฮาระ ยามิ นั้นจะยังไม่จบง่าย ๆ แบบนี้หรอกนะ!

-มุมไรต์เตอร์

ไฮ ฮาย สวัสดีครับ นักอ่านทุก ๆ ท่าน ไม่ว่าจะเป็นหน้าใหม่หรือหน้าเก่า ผม ฟาร์ซังเองครับ หลังจากโดดลงหลุมดองหายไปจากการเขียนนิยายไปกว่าครึ่งปี ผมกลับมาแล้วครับ ในครั้งนี้ก็เป็นฟิคของเกม Blue Archive นะครับ เนื่องจากพอเซิฟEN เปิด มันก็ทำให้ผมรู้สึกคันไม้คันมือที่จะเขียนเรื่องใหม่ขึ้นมา เพราะงั้นยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้นะครับ ถ้ากดกำลังใจ กดFav กดติดตาม หรือ comment ผมก็จะรู้สึกดีไม่น้อยเลยล่ะครับ ยังไงก็บาย ๆ ครับ

ปล.1 ฟิคเรื่องนี้อิงเนื้อเรื่องจาก Blue Archive ก็จริง แต่ก็อาจจะมีตัวละครOCเพิ่มเข้าไปตามที่นักเขียนอยากจะเขียนลงไป ดังนั้นถ้าหากมีบางตัวละครที่รู้สึกชื่อไม่คุ้น ก็ให้รู้ไว้ครับ ว่า OC ของฟาร์ซังนั่นแหละครับ แฮะ ๆ

ปล.2 นิยายเรื่องนี้ กำลังทำการรีไรท์ใหม่อย่างหนัก เพราะงั้นลองอ่านใหม่ได้นะครับ สำหรับตอนที่มีคำว่า (Rewrite)

-ฟาร์ซัง