คำสาปจอมมาร (อ่านฟรี 30 ตอน )
จากเจ้าชายกลายเป็นจอมมารเพราะถูกมหาเทพแย่งแฟน แต่ก็ยังอยากมีรักไม่รู้จบ งานนี้ไม่ใช่แค่เลี้ยงเด็ก แต่ทำคลอดมาเองกะมือ ปากก็บอกเกลียดชังนักหนา แต่การกระทำอะนะ
ผู้เข้าชมรวม
258
ผู้เข้าชมเดือนนี้
78
ผู้เข้าชมรวม
แฟนตาซี รักแฟนตาซี ความรัก เวทมนตร์ นิยายแฟนตาซี พลังวิเศษ ผจญภัย ดราม่า ชายหญิง ปีศาจ ต่อสู้ เหนือธรรมชาติ ลึกลับ โรแมนติก โรแมนติกแฟนตาซี
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“เจ้าเด็กอัปลักษณ์ มาทำตาโตน่ารักใส่ข้า ฮึ่…น่ารักตายหละ ข้าต้องจำยอมพูดจาดีทำดีกับเจ้าไปถึงเมื่อไหร่กัน ใครจะอยากอยู่เป็นเพื่อนเจ้า ฝันไปเถอะ”
น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาแสดงชัดถึงความรังเกียจชิงชัง เพราะตั้งแต่นางลืมตาขึ้นมาดูโลกใบนี้ ชีวิตความเป็นจอมมารของเขาก็ไม่เคยสงบสุขอีกเลย
ไหนจะฝนตกฟ้าร้องไม่เป็นเวลาล่ำเวลา ทั้งกลางวัน กลางคืน กลางดึก รุ่งเช้า รวมถึงต้นไม้ประหลาดนั่น แล้วยังมีภาระที่ต้องหานมวัวหาผลไม้เผือกมันมาประเคนให้ นี่ยังไม่รวมถึงความกระวนกระวายใจยามที่ได้รู้ว่าเจ้าเด็กอัปลักษณ์นี่ป่วยไข้อีกเล่า มันน่ารำคาญจริงๆ
สายฝนที่ตกราวพายุกระหน่ำขาดเม็ดไปแล้ว สองมือแกร่งช้อนอุ้มร่างอ้วนตุ้ยนุ้ยของนางไปวางบนที่นอนอย่างแผ่วเบา ราวกับกลัวนางจะตื่นขึ้นมา พร้อมกับคลี่ผ้าห่มผืนบางกระจ้อยร่อยขึ้นมาห่มให้อีก
หากใครมาเห็นยามนี้คงไม่เชื่อสายตาแน่ คำพูดแสนร้ายกาจและเกรี้ยวกราดอย่างหนึ่ง การกระทำที่แสนอ่อนโยนราวกับนางเป็นแก้วที่พร้อมจะแตกหักได้อย่างหนึ่ง
เข่นเคี่ยวใส่นางอีกชั่วครูจอมมารก็ข้ามลำธารมายังดินแดนป่าภูตทมิฬ แล้วทิ้งเด็กหญิงตัวจ้อยให้เผชิญกับความหนาวเหน็บเพียงลำพังในกระท่อมเล็ก อีกไม่เกินลี้ที่ร่างสูงกำลังจะถึงตัวมหาปราสาท พลันก็คิดขึ้นมาได้
‘หากเด็กนั่นตื่นขึ้นมาร้องไห้กลางดึกจะทำยังไง ข้าเบื่อจะฟังเสียงฟ้าร้อง รำคาญเสียงฝนที่ตกกระหน่ำและข้าก็ไม่อยากกรีดเลือดเพื่อหล่อเลี้ยงต้นไม้ประหลาดนั่นอีกด้วย น่ารำคาญเป็นที่สุด ประหลาดพอกัน ทั้งคนทั้งต้นไม้’
เพียงแค่คิด จอมมารก็ย้อนกลับมายังกระท่อมน้อยอีกครั้ง ร่างเล็กขยับยุกยิก เบะปากน้อยๆ สองมือไขว่คว้าหาบางสิ่ง ดวงตาทมิฬจ้องมองอย่างคาดเดา ว่านางต้องการอะไรกันแน่ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆแล้วดึงนางมากอดไว้ในอ้อมแขน จนนางนิ่งไปอีก
“น่าเบื่อ” เขาสบถออกมาอย่งหงุดหงิด
ผลงานอื่นๆ ของ รินรวิน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ รินรวิน
ความคิดเห็น