แค้นจนวันตาย

18 ปี ที่แล้ว

" เราไม่ไปได้ไหมคะแม่ หนูจะอยู่กับพ่ออยู่กับแม่ เราอยู่ด้วยกันที่นี่ไม่ได้หรอ"

เสียงหนูน้อย วัย 5 ขวบ ตาแป๋ว วัยกำลังน่ารัก พูดกับพ่อและแม่ของเธอ ด้วยความไร้เดียงสา

"ไม่ได้หรอกลูกเราต้องกลับไทยกัน พ่อเขาต้องทำงาน มีอะไรให้พ่อเขาทำเยอะแยะ พ่อห่วงงาน มากกว่าห่วงเรา เราก็คงต้องไปกันสองคนจริงๆ แล้วล่ะลูก ให้พ่อเขาทำงานที่เขารักไปเถอะ"

"นี่คุณ เลิกพูดประชดประชันต่อหน้าลูกได้ไหม ผมบอกคุณหลายครั้งแล้ว ว่าผมหยุดทำงานนี้ไม่ได้ แต่ผมก็รักคุณกับลูก"

"ฉันกับลูกเกือบจะตาย ก็เพราะงานที่คุณทำอยู่ตอนนี้นะแฟร้งค์ กลับไทยพร้อมฉันกับลูกนะ ไปเริ่มต้นใหม่ด้วยกันที่นั่น"

แฟร้งค์ทำงานเป็นลูกน้องมาเฟีย ตำแหน่งมือขวาของผู้มีอิทธิพลในแถบฝรั่งเศษ พักหลังๆ มีขัดแย้งทางธุรกิจผิดกฏหมายกับมาเฟียกลุ่มอื่น ทำให้โดนตามฆ่า

"ไม่ได้ผมยังกลับไม่ได้ ผมเลิกไม่ได้ ถ้าผมอ่อนแอ จะโดนพวกมันเก็บ ถอนตัวก็โดนพักพวกเก็บ เครือข่ายของมันที่ไทยก็มีเยอะ ถ้าผมกลับไปด้วยคุณกับลูกก็จะไม่ปลอดภัย กลับไปมันก็ตามเจออยู่ดีขึ้นหลังเสือแล้วลงไม่ได้ ต้องทำให้มันตายใจ ผมเลยต้องสู้ ต้องแกร่ง สักวัน ผมจะเป็น เบอร์หนึ่ง จะปกป้องดูแลครอบครัวของเราให้ดี ไม่ให้ใครมาข่มแหงอย่างตอนนี้"

“พอเถอะ ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย จะตายวันนี้ หรือพรุ่งนี้ยังไม่รู้เลย จะทันได้ขึ้นเป็นเบอร์หนึ่ง เบอร์สองกับเขารึเปล่า ฉันไม่อยากเอาชีวิตฉันกับลูกมาเสี่ยงกับคุณอีกต่อไปแล้ว ย้ายที่อยู่เดือนละครั้งได้ คลาดจากลูกกระสุนมาแล้วกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ไม่รู้ว่าพวกไหนเป็นพวกไหนที่คิดจะกำจัดคุณ ลูกสาวตาดำๆ คนนี้ คุณห่วงเขาบ้างไหม เราจบกันเท่านี้เถอะ"

พูดจบอาภรณ์ หญิงสาวเดินจูงมือน้อยๆ ของเด็กหญิงหันหลังจะจากไป

"พ่อ พ่อ หนูรักพ่อ หนูอยากให้เราอยู่ด้วยกัน" เด็กน้อยร้องตะโกนเรียกพ่อทั้งร้องไห้

"เดียว อาภรณ์ ผมขอคุยกับลูกหน่อย ผมขอเวลาไม่นาน มายด์ พ่อรักหนูนะ ให้หนูตั้งใจเรียน เมื่อหนูโตขึ้น เราจะได้พบกันอีก ไม่ร้องไห้นะลูก เราจะได้พบกันอีก"

ก่อนจากกัน พ่อได้ให้ตุ๊กตาหมีแก่มายด์

"เก็บไว้เป็นตัวแทนของพ่อนะลูก"

ผู้เป็นพ่อ กอดลาลูกสาว และจูบที่หน้าผากเด็กน้อย ก่อนจะจากกัน มายด์ในวัย 5 ขวบ ร้องไห้ รับรู้ถึงการจากลาอันนานแสนนานในครั้งนี้