(ยิ้ม)
( ระ รับอะไรดีครับ) เสียงใสเอ๋ยขึ้นถามออเดอร์ลูกค้าด้วยน้ำเสียงสั้นๆ ที่เกิดจากคำความกลัวเพราะลุกค้าที่เขามารับออเดอร์เป็นถึงประธานบริษัทชื่อดังที่อยู่ไม่ไกลจากเขา บวกกับใบหน้าที่ดูเรียบนิ่ง เย็นชาไร้ความรู้สึก จึงทำให้เขาประหม่าไม่น้อย
(เอากาแฟดำแก้วหนึ่ง) เขาตอบด้วยน้ำเสียงนิ่ง
(คะ ครับ รอสักครู่นะครับ) ผมตอบเขาด้วยเสียงสั้นๆเช่นเดิม
ผ่านไป5นาที
(ดะ ได้แล้วครับ 45 บาทครับ) ผมยื่นแก้วให้เขาพร้อมกับรับเงินจากเขา จึงทำให้มือผมไปโดนกับมือเขาผมรีบเอามือออก และเขาก็เดินออกจากร้านไป..
.
.
-POMPAM- นี้เป็นนิยายเรื่องของเรา มันอาจจะไม่ดีมากแต่งเราจะพยายยามแต่งให้ดี ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ ._.
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น