เสน่หา Passion of love

บทนำ

ความรักเป็นสิ่งที่ใครๆก็ต่างโหยหาและอยากครอบครอง แต่จะมีสักกี่คนที่ได้ความรักที่ตนเองโหยหาจากคนที่ตนเองรัก และจะมีสักกี่คนที่ได้ครองรักกับคนรักของตนเองตลอดไป

 เขา วรินธร ที่ทุ่มเททุกอย่างเพื่อให้คนที่เขารักมีความสุข และมอบความรักให้เขาตลอดไป แต่เรื่องกับไม่เป็นแบบที่เขาคิด เมื่อคนรักของเขาทิ้งเขาไป เขาจึงจมปลักอยู่กับอดีตทิ้งทุกอย่างในชีวิตอยู่ในบ้านที่หวังจะให้เป็นเรือนหอของเธอและเขา ปล่อยหนวดเคราขึ้นใบหน้าหล่อเหมือนโจรเถื่อน จนเพื่อนต้องลากออกมาจากบ้านไปไว้เกาะ  จนได้พบกับเธอ หญิงสาวที่จิตใจอ่อนโยน มองโลกในแง่ดี ออมมณี ผู้หญิงที่ชอบชีวิตเรียบง่ายทำในสิ่งที่ตัวเองรักจริงๆ เธอมองว่าความรักเป็นสิ่งสวยงาม และเธอเชื่อว่าโลกจะคอยเหวี่ยงให้คนเราต้องเจอทุกอย่างที่เหมาะสมกับตนเองเสมอ หากเหวี่ยงใจเจอ แต่ไม่เหมาะ โลกก็จะเหวี่ยงสิ่งนั้น คนนั้น ออกไปเสมอ แต่ทฤษฎีของเธอกลับไม่เป็นตามนั้นทั้งหมดเมื่อได้เจอเขา คนที่ทะเลาะกันตั้งแต่แรกเจอ คนที่หาว่าเขาเป็นกิ๊ก ผู้หญิงหิวเงิน โลกเริ่มเหวียงเขาเขามาใกล้เธอมากขึ้น เธอมองว่าเขาเป็นสิ่งที่โลกควรจะเหวี่ยงให้ห่างเธอมากที่สุด แต่มันเป็นไปไม่ได้เมื่อคนที่มอบหมายงานดูแลเขา นั้นเป็นพี่ชายที่เธอสุดแสนจะรัก อย่าง ตุลากร  ที่ยอมเห็นเพื่อนจมปลักกับอดีตมานานเป็นเวลาสองปีไม่ได้ จึงต้องออกอุบายให้เพื่อนยอมออกจากบ้านและตีหัวลากตัวมาไว้ท้ายเกาะส่วนตัวซึ่งสถานที่นั้นเป็นที่หลบภัยของเขาเมื่อเจอเรื่องแย่ หรือ เวลาที่เขาอยากพักผ่อน ผู้หญิงเพียงคนเดียว หากไม่นับแม่บ้านที่ทำความสะอาดบ้าน ออมมณีเป็นคนเดียวที่สามารถเข้านอกออกในได้ตามใจ เพราะเธอเป็นหญิงสาวที่เขาหลงรัก และรักมานานแล้ว เขาหวังไปไกลถึงขึ้นใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเธอ แต่ความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ก็เกิดขึ้นเมื่อ เขาดันไปทำผิดต่อ อินธุธร ซึ่งเป็นพี่สาวที่ออมมณีรักที่สุด เขาพลาดมีสัมพันธ์สวาทกับเธอ และดูเหมือนว่าอินธุอรก็สามารถยอมรับการมีความสัมพันธ์ลับนี้ได้ เขาจึงไม่อาจปล่อยเธอ และก็ไม่สามารถปล่อยผู้หญิงที่เขาแอบหลงรักมานาน อย่างออมมณีน้องสาวของเธอได้เช่นกัน

ความรัก เป็นตัวที่สร้างพลังงานมหาศาลและก็ความรักตัวเดียวนี้แหละที่เป็นปรมาณูทำลายล้างโลกเช่นเดียวกัน  

.....................................................................................................................................................

“จ๊ะเอ๋ !!!!!!!!” เธอกระโดดเข้าไปนั่งบนโซฟาพร้อมเปิดผ้าห่มที่ปิดร่างหนาไว้

 “เฮ้ย อะไรเนี่ย” ร่างหนาตกใจลุกพรวดจากโซฟา พร้อมร้องอย่างตกใจ ทำให้ร่างหนายืนหน้าซีดตกใจ เมื่อเป้าหมายที่เธอจะแกล้งดันไม่ใช่ ตุลากร

 “ขอโทษค่ะ ฉันนึกว่าคุณเป็นพี่แม็กซ์” ร่างบางยกมือขึ้นไหว้ขอโทษคนตรงหนา เอ่ยเสียงแผ่วเบาตกใจไม่เบา

 “เป็นผู้หญิงแบบไหนย่องเข้ามาหาผู้ชายแบบนี้” วรินธรเอ่ยถามโดยไม่ทันได้กลั้นกรองคำพูด เขาถามตามที่เขาคิดจน ทำให้คนฟังถึงกับสะดุ้ง และนึกโมโหขึ้นมาทันที

 “นี่คุณ” เสียงเล็กเรียกคนตรงหน้าเสียงติดโมโหเสียแล้ว จริงอยู่ที่เธอย่องเข้ามาหาเขา แต่เธอไม่ได้คิดว่าเป็นเขาสักหน่อย ร่างหนายืนมองคนตัวเล็กสายตาตำหนิตามประสาคนที่ถูกปลุกจากการหลับใหล เพราะนานแล้วที่เขาไม่ได้นอนหลับสบายแบบนี้

ทั้งสองจ้องมองกันอยู่ด้วยอารมณ์โมโหและหงุดหงิดไม่มีใครพูดอะไร  จนกระทั่งลูกน้องของตุลากรเข้ามาตรวจความเรียบร้อย

“คุณออม มาตอนไหนครับเนี่ย” ลูกน้องของตุลากรเอ่ยขึ้น

“เพิ่งย่องเข้ามาเมื่อกี้” วรินธรบอกขึ้นสายตาจ้องร่างบางอยู่

“ฉันคิดว่าคุณเป็นพี่แม็กซ์หรอก ถึงย่องเข้ามาน่ะ” ร่างบางเถียง

“เป็นกิ๊กมันหรอ”ร่างหนาถามขึ้น

“นี่คุณ เป็นผู้ชายแบบไหนเนี่ย ถามผู้หญิงแบบนี้น่ะห๊ะ”เสียงหวานเอ่ยถามด้วยอารมณ์หงุดหงิด

“เอ่อ ผมว่า ค่อยๆคุยกันดีกว่านะครับ” คนที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่พูดขัดบทสนทนาอันหวาดเสียวขึ้น ทำให้ทั้งสองแยกออกคนละทาง ร่างหนานั่งลงโซฟาตัวยาว ส่วนร่างบางหน้าปั้นปึ่งยืนกอดอกมองหน้าวรินธรอย่างเคืองๆ

“นี่คงเป็นเพื่อนพี่แม็กซ์สินะคะ” ร่างบางถามลูกน้องของตุลากร คนถูกถามพยักหน้าเป็นคำตอบ

“ใช่ ทำไม” เสียงห้วนๆตอบขึ้น

“เป็นผู้ชาย ไม่ควรทำตัวไม่สุภาพกับผู้หญิงนะคะ” ร่างบางอธิบาย

“แล้วเป็นผู้หญิงนี่ ควรกระโดดเข้าหาผู้ชายงั้นสิ” เสียงห้วนของร่างหนาประชดกลับมาทำให้ร่างบางถึงกับอ้าปากค้าง

“ฉันบอกคุณไปแล้วว่า ฉันคิดว่าคุณเป็นพี่แม็กซ์ และฉันกับพี่แม็กซ์เราสนิทกันมาก” ร่างบางอธิบาย

“เธอคงเป็นกิ๊กสินะ”  วรินธรถาม”

“คนปากร้าย” ร่างบางด่าคนตัวโตอย่างไม่เกรงกลัว คนตรงหน้ามีสิทธิ์ว่าใส่ร้ายเธอแบบนี้ ส่วนคนถูกด่าก็อ้าปากค้าง ไม่คิดว่าจะถูกด่าตรงๆแบบนี้ ไม่หรอกความจริงแล้วเขาไม่คิดว่าคนตัวเล็ก เหมือนเด็กมัธยมอย่างนี้จะกล้าด่าเขาต่างหาก

“นี่เธอกล้าด่าฉันหรอ” วรินธรถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

“ใช่ค่ะ” ออมมณีบอกเสียงเรียบ ปั้นหน้าอย่างมั่นใจ ไม่ยอมลดละ

“เธอคงผู้หญิงที่ดีตายล่ะ วิ่งมาหาผู้ชายแต่เช้าขนาดนี้ รักษาไว้บ้างนะท่าทีน่ะ เผื่อไอ้แม็กซ์มันจะเลื่อนจากกิ๊กมาเป็นแฟนให้” วรินธรยังพ่นคำพูดร้ายๆใส่ผู้หญิงตรงหน้า ส่วนร่างบางได้แต่ยืนฟัง และรู้สึกว่าไม่อยากเถียงกับคนปากร้ายตรงหน้าจึงเงียบและหันไปถามลูกน้องของตุลากรแทน

.....................................................................................................................................................

“พี่ขอโทษที่ต้องพูดแบบนี้ พี่ขอโทษพี่เมาจนขาดสติ” ตุลากรเอ่ยถ้อยคำหนักอึ้งออกจากปากของเขา ซึ่งเขารู้ดีว่าถ้อยคำนั้นเป็นถ้อยคำที่ทำร้ายจิตใจผู้หญิงทุกคนที่ได้ยินแน่นอน แต่เรื่องดันเกิดขึ้นไปแล้วจริงๆ และเขาเองก็เมาจริงๆ เพราะหากเขาไม่เมาจนขาดสติ เขาจะไม่มีทางปล่อยให้อารมณ์เป็นใหญ่ ไม่ปล่อยสัญชาตญาณดิบของตนเองทำงานแบบนี้ เขาไม่มีทางให้สัมพันธ์สวาทที่ไม่ได้เกิดจากความรักเกิดขึ้นกับเธอ

ร่างบางซึ่งนอนนิ่งข่มอารมณ์น้อยใจไว้เพียงในใจ ไม่อาจเอ่ยออกมาประชดประชันเขาได้แม้ว่าเธอเองก็อยากจะทำแบบนั้นก็ตาม แต่ต้องข่มความรู้สึกนั้นเอาไว้ เพราะเธอเองนั้นแหละที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เธอหวังเพียงต้องการครอบครองเขา เธอหวังแบบนี้มานานแล้ว และเมื่อเธอมีโอกาส เธอจึงไปปล่อยให้มันผ่านไป เธอจึงคว้าร่างของเขา และปล่อยให้กิจกรรมรักเกิดขึ้นตามใจเขา และเธอ เธอรักเขา

“ไม่ใช่ความผิดของพี่แม็กซ์ฝ่ายเดียวหรอกค่ะ ถ้าอินไม่ยอม เรื่องคงไม่เลยเถิด” ร่างบางเอ่ยแบบนั้น โดยไม่สนว่า ผู้ชายตรงหน้าจะมองเธอว่าอย่างไร

“อิน” เสียงเรียกแผ่วเบา แฝงด้วยความไม่เข้าใจ ผู้หญิงตรงหน้า แต่เมื่อเขาทำเรื่องอย่างว่ากับเธอแล้ว เขาก็คงต้องรับผิดชอบ แล้วหัวใจของเขาเองล่ะ เขารักน้องสาวของเธอ ไม่ใช่เธอ เขาควรทำอย่างไรดี

...........................................................................................................................................

สวัสดีค่ะ 

ปากกาไร้หมึกเองค่ะ 

คิดถึงนะคะ

มาเปิดเรื่องไว้ก่อนค่ะ