My hortensia ภาษารัก ภาษาใจ

       สวัสดี นี้เป็นนิยายเรื่องเเรกที่เขียน  ฝากอ่าน และฝากเป็นกำลังใจไห้กับทอร์เซียออนเซนเเละผู้เขียนด้วย...ถ้าผิดผลาดยังไงก็กติชมได้เเต่อยากไห้เลี่ยงคำหยาบเเต่ถ้าจำเป็นก็ไม่เป็นไร.....และสุดท้าย ฝากอ่าน ฝากคอมเม้น ฝากติชมด้วย   

*นิยายเรื่องนี้จะไม่ใส่รูปประกอบใดๆทั้งสิ้น เพราะเเต่ละคนก็มีสเปคพระนางในหัวใจเกันอยู่เเล้ว อยากไห้อ่านคิดตามเเละมโนเอาเองน่ะ...????

 Onsen 

        ชีวิตฉันเหมือนก็เหมือนๆคนทั่วไป ไม่มีความลับ ไม่มีปม ไม่มีเบื่องหลัง ฉันก็เเค่เด็ก ม.ปลายธรรมดาๆคนนึง ที่มีครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อเเม่ที่เข้าใจลูกทุกอย่าง เเละมีพี่ชายเเสนดีที่เป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในโลก"ในชีวิตนี้ฉันมั้นใจกับสิ่งที่พี่ชายเลือกไห้เท่านั้น" เเต่เเล้ววันหนึ่งทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อพี่ชายดึงฉันไห้เข้าไปอยู่ในโลกของเขาคนนั้น โลกที่เต็มไปด้วยปมและความวุ่นวาย เทียร์ นักเรียนใหม่ตาเศร้าที่เเค่มองตาครั้งเเรกก็ทำไห้ฉันน้ำตาใหล.. เเละยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นใบ้อีก...เพราะเหตุนั้นทำไห้ต้องเราต้องสื่อสารกันผ่านสายตาเเละร่างกาย.... ทำไมฉันใจไม่ดีเลย มองตาเขาฉันเศรา.... เเต่ฉันไม่อยากปิดตาลงเพราะฉันรู้สึกได้ว่าใจฉันอาจจะเศร้ายิ่งกว่านี้อีก.....

Torsia 

 

        ผมชื่อ เทียร์ ทอร์เซีย ผมเป็นเด็กกำพร้าคนหนึ่งที่พยายามใช้ชีวิตเหมือนคนธรรมดาทั่วๆไป พ่อเเม่ผมเสียเชีวิตพราะอุบัตติเหตุที่ถูกจัดฉากขึ้น ผมเห็นทุอย่าง ผมอยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมด เเต่ด้วยความที่ผมเป็นเด็ก ทุกอย่างที่ผมพูดก็กลายเป็นเรื่องลวง ไม่มีผู้ใหญ่คนไหนเชื่อผม ผมกลายเป็นคนขี้โกหก... ทุกคนพากันหันหลังไห้ผม ไม่มีใครได้ยินเสียงที่เเท้จริงของผม.. คนที่เข้าหาก็มีเเต่เขาหาสมบัติของผม ผมเหนื่อย!... แม้ในทางจะมืดมิดแต่ผมก็ยังโชคดีที่มีน้าตะวันเป็นเเสงไฟไห้  น้าเป็นคนเดี่ยวเท่านั้นที่ฟังเสียงผม เเม้หูท่านจะไม่ได้ยินเเต่ท่านก็เข้าใจความรู้สึกผม  ท่านปลอบผม เเละคอยอยู่ข้างๆคอยดูเเลผม เเม้ท่าานจะบกพร่องด้านการได้ยินเสียง แต่ท่านก็สื่อสารกับทุกคนได้ผ่านการมองตาและรับรู้ถึงความรู้สึก.. (ท่านคือเเม่อีกคนของผม) แต่แล้ววันหนึงทุกอย่างก็หายไป.. มีเพียงจดหมายสั่งเสียสองฉบับเท่านั้นที่เหลืออยู่.... "ส่งจดหมายอีกฉบับไห้ถึงมือนายอันดา เบอร์ติดต่อ 08×××××××" เเละเพราะผมเชื่อใจน้า ทำไห้ผมต้องเข้าใกล้ครอบครัวอันดาเเละได้เจอกับเธอคนนั้น เธอคนที่ไม่เหมือนใคร.... เพราะเธอซื่อ เเละ บื้อเกินใคร เหมือนจะเก่งเเต่ต้องไห้ผมช่วยตลอด เหมือนจะเเข็งเเรงเเต่ชอบเจ็บตัวอยู่เรื่อย.. ชอบยุ่งไม่เข้าเรื่อง ชอบทำไห้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย เห้อ!!... ผมขอเกริ่นเเค่นี้พอ เพราะผมไม่อยากนึกถึงเธอ มันรำคาญในใจ!! เพราะเธอ..... พอๆ  ผมไม่อยากคิดถึงเธอเธอชอบทำไห้ใจผมเต้นเเรงอยู่เรื่อยเลย!...

************************************************** ????

      ตอนนี้เเค่เกริ่นๆไวก่อน.... เเนะนำตัวละครเเละเริ่มเนื้อเรื่องขอเริ่มตอนหน้า เนื้อเขียนเสร็รจหมดเเล้วเเต่อาจมีปรับปรุงเติมเเต่งเเก้ไขก่อนอัพนิดหน่อย ตามเเผนจะลงครั้งล่ะสามตน เเต่ขอดูคอมเม้นก่อนว่าพอจะมีคนสนใจไหม.. ถ้ามีจะลงต่อเรื่อยๆ เเต่ถ้าไม่มีเลยก็อาจจะหยุดอัพเลย!..อ้อ!  แล้วก็ จะขออณูญาติผู้อ่านทุหคน ทางผู้เขียนจะไม่ขอลงสรรพนาม ค่ะ/ครับ ในช่วงของผู้เขียนน่ะ เพราะคนเขียนมีหลายคน กันคนอ่านงง... 

 

ขอบคุณ สวัสดี