END น่านน้ำ เหนือพระราม (เศษความเศร้า..เล่าความฝัน )

หากคุณคิดจะต่อต้านความเกลียดและความริษยา……ผมว่ามันไม่คุ้มที่คุณจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป”

ผมชื่อราม บุตรชายคนเดียวของตระกูลจันทะกลา เป็นเด็กมีปมตั้งแต่เล็กเกลียดชังผู้คน ทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวผมเป็นเพียงแสงสีดำ จนผมได้มีคนมาช่วยไว้ด้วยการแลกเปลี่ยนอันพลิกแผ่นดิน มันมาพร้อมกับความมืดที่ไม่อาจปิดเอาไว้ ซาตานที่ออกมาจากจิตใต้สำนึกผม คุณทศรา เขาขอแลกเปลี่ยนบางสิ่งที่ต้องแลกมาด้วยชีวิต คืนความรักของเขา เกลียดชังความรักให้มาก

ผมเห็นแสงสว่างนำทางและทำให้ผมพบกับใครบางคน…เขาชื่อน้ำ เด็กหนุ่มหน้าหวาน

น้ำมีความมุ่งมั่นและจิตแน่วแน่ ผมหวังว่าจะเข้ามาทำให้คืนของผม ปราศจากฝันร้ายนี้ไปได้ 

[ ความรักกับความตายช่างเข้ากันเสียจริง]

“หิวน้ำ…”

“กินแค่น้ำมันจะไปอิ่มได้ไงครับพี่ราม”

“พี่หมายถึงอยากกินน้ำ”

“ผมไม่คุยกับพี่แล้ว!! ไม่ยอมกินข้าวฝีมือผม”

“หึ……เด็กน้อย”

#รามหิวน้ำ

ติดตามนักเขียน Twitter: @Papeony528