ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [BaekTae]I meet You (END)

    ลำดับตอนที่ #2 : I Meet You : 2

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 785
      2
      2 ต.ค. 58

                                                          I Meet You

    -BaekHyun Part-
    หลังจากที่แทยอนสลบไปเพราะเห็นเลือดแทนขาสวยๆของตัวเอง-.,-
    ผมก็ต้องพาเธอไปที่.............................................บ้านผมเองแหละ
    ก็ผมไม่อยากพาไปโรงพยาบาลหนิแค่เลือดออกเองแค่กลับมาทำแผลที่บ้านก็ได้ แต่ที่ต้องมาบ้านผมเนี่ยผมไม่ได้คิดจะปล้ำยัยนี่หรอกนะ แค่เพื่อนของแทยอนกับแทยอนหลงทางกันแล้วยัยนี่ก็ไม่มีอะไรในกระเป๋าเลยผมจะบอกเป็นข้อให้ชัดๆละกัน
    1. มีเงินแค่ 20฿
    2. โทรศัพท์ยัยนี่แบตหมด-..-*
    3.อืมม......ย้อนไปดูที่ข้อ1ละกัน อ้อๆๆๆๆๆมีอีกอย่างนึงยัยนี่ชื่อ
    คิม แทยอน แหละแอบไปส่องบัตรประชาชนในกระเป๋าตังค์เธอมา
    ชื่อ คิมแทยอน ส่วนสูงในนี้ นี่เล็กน้อยมาก (อีแบคระวังโดนแทตบ)
    เกิดวันที่ 9 มีนาคม ด้วย

    เรียกว่าไรดีล่ะ แทยอน แทแท หรือ แทกู (แอบไปส่องกระดาดโน้ตใบเล็กๆที่ติดมาในกระเป๋าตังค์ คนเขียนน่าจะชื่อ ทิฟฟานี่นะเห็นเขียนอยู่ในกระดาษ) เรียกว่าแทยอนไปก่อนละกัน

    ผมค่อยๆจัดท่าแทยอนให้นอนๆตรงๆเพราะผมจะทำแผลนะอย่าเพิ่งคิดไปไกล ผมเดินไปหยิบยาหันกลับไปอีกทีก็เจอ ........... พี่ผมเอง*-*
    พี่ผมชื่อ     ซูโฮ   นะรวยๆมากเลยอ่ะแหระ>-<เวลาตังผมหมดก็ขอพี่ได่ง่ายๆอ่ะคริคริ
    'นี่ไอ้แบคผู้หญิงคนนั้นอ่ะแฟนใช่ป่ะ'=_=เป็นคำถามที่ไม่ได้ดูหน้าผมเลย
    'ไม่ใช่ซะหน่อยก็แค่ทำเธอเลือดออกนิดหน่อย เตี้ยๆแบบนี้ไม่ใช่สไตล์ผมอ่ะ'เอาจริงๆผมชอบผู้หญิงตัวเล็กๆ ผิวขาวๆ แบบแทยอนเนี่ยแหละ
    หลอกพี่นิดหน่อยไม่เป็นไรมั้ง
    'อย่าให้เห็นนะว่ากอดจูบกันนะ เดี๋ยวนะแล้วที่บอกว่าทำเลือดออกนิดหน่อยแล้วสลบนี่คือระ??'
    'เธอกลัวเลือดแค่นั้น'
    'เออๆรีบไปทำแผลสิ หน้าตายัยนี่น่ารักดีนะ จีบเร็วๆล่ะคิคิ' เอาเข้าไปชงกันเข้าไป ผมจะกล้ายเป็นโกโก้ละนะถ้าพี่จะชงขนาดนี้

    ผมรีบเข้าไปทำแผลให้แทยอนหลังจากที่พี่ไปที่ครัว พี่ผมอาจจะแอบซุ่มผมอยู่ก็ได้


    แผลยัยนี่น่ากลัวชะมัดแค่สะดุดนิดเดียวนี่โหแผลน่ากลัวมาก
    ว่าแต่เถอะยัยนี่สลบนานมากอ่ะ สงสัยกลัวเลือดขนาดหนัก



    5:06 PM
    แทยอนยังไม่ฟื้นเลยนี่มันนานน้านนานมากกกกกเลย ผมนั่งเฝ้าจนตูดชาละนะทำไมนานขนาดนี้ หรือไข้ขึ้นรึป่าว

    ผมรีบเอาหลังมือไปทางบนหน้าผากเธอ  'ร้อนชิพ'
    เอาแล้วไงสลบไม่พอยังมีไข้อีกเพื่อนยัยนี่ไม่มีตามหงตามหาอะไรบ้างเลยผมชาร์ตโทรศัพท์ให้เธอเต็มแล้วก็ไม่มี ใครโทรมาซักนิดโชคดีที่ใช้โทรศัพท์รุ่นเดียวกันกะผม แต่ที่ผมไม่โทรตามเพื่อนยัยนี่เพราะ แทยอนล็อครหัสไว้เปิดไม่ได้ ต้องรอแทยอนฟื้นอย่างเดียว
    ผมขี้เกียจไปโรงบาลแค่รอฟื้นแล้วให้กินยาน่าจะหายมั้ง

    วันนี้โชคดีพ่อกะแม่ไปต่างจังหวัดเหลือผมกะพี่ที่อยู่เฝ้าบ้าน
    'นี่ไอ้แบคทำไมเธอฟื้นช้าขนาดนี้เนี่ย'พี่ซูโฮถามแบบนี้กับผมมาหลายรอบมากกกก
    'ไม่รู้ เธอมีไข้ด้วย พี่คิดว่าผมต้องทำไงบ้างอ่ะ'
    'เช็ดตัว-_-'  what ?เช็ดตัวโอ้วววม่ายยยเดี๋ยวฟื้นขึ้นมาก็ตีผมอีกอ่ะ
    'นี่คิดอะไรให้มันสร้างสรรค์หน่อยพี่หมายถึงให้เช็ดแขนเช็ดหน้าไรงี้'
    ต้องกราบขอบคุณพี่ที่ทำให้ผมไม่คิดไปไกลกว่านั้น



    ผมรีบๆเช็ดแขนเช็ดหน้าให้แทยอน ดูไปดูมา แทยอนนี่อย่างขาวอ่ะ
    สวยมากด้วย    


    เช็ดเสร็จยัยนี่ก็ยังไม่ฟื้นผมเอาผ้ามาวางไว้บนหน้าผากหวังว่ามันคงจะช่วยได้นะ

    ผมต้องนั่งเฝ้าข้างๆแทยอนทั้งคืนเลยใช่มั้ยเนี่ย
              G o o d N i g h t น ะ คิ ม แ ท ย อ น








                                     I Meet You



    -----------------------------------------


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×