[BaekTae]I meet You (END)

ลำดับตอนที่ #3 : I Meet You : 3

                           -I Meet You-

time :  6.39 AM.
-TaeYeon Part-
'O_o'บ้านใครวะ ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะแบบ โอ๊ะที่นี่ที่ไหน NoNoเลยฉันไม่ใช่นางเอกในละครแอ๊บๆมันไม่ใช่สไตล์     ว่าแต่เหอะฉันโครตปวดหัวเลยเมื่อยด้วย อยู่บ้านใครก็ไม่รู้ไม่มีแรงลุก ได้แต่ลืมตาแป๊วๆมองเศษฝุ่นที่ลอยผ่านหน้าฉัน-0- แต่แปลกนะทำไมฉันรู้สึกไม่ได้กลัวหรือผวา
มันไม่เหมือนโดนจับตัวมาเลย  ช่างมันเหอะ คิดแล้วปวดหัวไม่มีแรงลุกนี่มันลำบากเกินบรรยาย ไอแสงแดดนี่ก็ส่องจังเบยนะ แสบตาโว้ยยย
'อ่าวเธอฟื้นแล้วหรอมากินข้าวสิ' ใครก็ไม่รู้ตัวขาวมากๆเลย
'คุณคือ??'เพิ่งตื่นก็ชวนไปกินข้าวซะละ ไม่ให้เข้าไปแบบล้างหน้า
เลยอ่ะ นี่ก็ไม่มีแรงซักนิดอายอ่ะ เขาชวนไปกินข้าวแล้วลุกไม่ขึ้น5555

'ผมซูโฮพี่ชายไอ้แบคฮยอนที่นอนอยู่ตรงนั้นน่ะ'ฉันหันไปเจอผู้ชายที่ชนฉันเมื่อวานจนเลือดไหล โหหหห พี่ชายไอ้บ้านี่ นิสัยแตกต่างกับน้องมากกก
'มากินข้าวสิปลุกน้องฉันด้วยนะ น้องฉันเฝ้าเธอทั้งคืนเลย^^'ซูโฮพูดอย่างกะฉันไม่สบายยังงั้นแหละ
'ห้ะเฝ้าฉัน'ฉันชี้มาที่ตัวเอง
'เมื่อวานไอ้แบคมันบอกฉันว่าเธอไข้ขึ้น' ฉันเนี่ยนะไข้ขึ้นเป็นชาติทีเลยนะกว่าฉันจะไม่สบาย
'อ่อ' ฉันพูดตอบซูโฮเบาๆแล้วหันไปดูหน้าแบคฮยอนอีกทีก็เห็นเป็นรอย
เหมือนโดนยุงกัดเต็มแขนเลย
'เอ่อ...คุณพอจะมียาทายุงกัดมั้ยคะ'ไหนๆละไอ้บ้านี่ยอมช่วยฉัน
ฉันคนดีอ่ะนะเลยอยากตอบแทนเขานิดหน่อยอูส่าเฝ้าไข้ทั้งคืน

ซูโฮไปเอายาทายุงกัดมาให้ฉัน
'คุณ....ถ้าคุณไม่ลุกแล้วจะทายาได้ยังไงอ่ะ' หน้าแตกแป๊ป*-*
'คือฉันลุกไม่ขึ้นอ่ะ' นั่นอายเขามั้ยล่ะคิมแท
'มาเดี๋ยวผมช่วย'  โถถถถถถช่วยทีนึงเพิ่มความหล่อให้ 80%เลยอ่ะ
และแล้วซูโฮสุดหล่อก็ช่วยฉันขึ้นมานั่งได้อย่างปลอดภัย+_+


ฉันจัดการทายาให้แบคฮยอนถ้าให้นับนี่มากกว่า 10ตุ่ม หมอนี่บ้าจริงๆด้วย-.- ยอมให้ยุงกัด หรือว่าหมอนี่รักษาศีลรึป่าว
แต่ว่าฉันแอบเห็นสายตาของซูโฮนะมันมองแปลกๆ

'เป็นแฟนกันเมื่อไหร่บอกพี่ด้วยนะ'   -,,-เอ่อคือฉันคิดว่าพี่หล่อไป 80%
แล้วนะพูดแบบนี่เดี๋ยวปัดให้เหลือ 0 ซะเลยหนิ


time :7.38 AM.
-BaekHyun Part-
ผมค่อยๆลุกขึ้นมา      อ่าว แทยอนหายไปไหน 'O-o' ม่านตาผมนี่ขยายทันทีผมมองไปรอบๆ อ่าาาา............ทานข้าวอยู่งั้นหรอ
'ไอ้แบคมาทานข้าวเร็วๆ' วันนี้พี่ซูโฮเข้าครัวแทนแม่สินะ
ผมค่อยขยับแต่ .... 'โอ๊ะ........ ตะคริวกิน' สงสัยนั่งทับขาตัวเองนานเกินไป
'555555555555' น่านนนหัวเราะกันเข้าไปไม่มีใครช่วยคนหล่อเลย

ในที่สุดพี่ผมก็มาช่วย สงสัยแทยอนคงไม่มีแรงจะช่วยคนหล่อล่ะสิได้แต่กินๆๆๆๆๆ นอนๆๆๆๆๆ สินะ55555555555(ระวังโดนตบรอบ2นะแบค)

พอผมเดินได้ตามมนุษย์ปกติแล้ว ก็เลยมากินข้าว
'ฉันขอยืมเสื้อกับกางเกงหน่อยได้มั้ยอยากไปล้างตัวอ่ะตัวฉันเหนียวมากเลย'แทยอนหันไปพูดกับพี่ผม

'ได้สิ' พี่ผมรีบวิ่งขึ้นไปชั้น 2 ของบ้าน

ปัง

เอ๊ะเดี๋ยวนะเสียงปิดประตูอันนี้มันประตูห้องผมไม่ใช่หรอ ถ้าเป็นห้องพี่ซูโฮมันจะไม่มีเสียงหนิ    เออๆช่างมันเหอะผมไม่หวง(แหนะๆเพราะให้แทยอนล่ะสิแบคถึงยอมอ่ะ)

พี่ผมรีบวิ่งลงมา มีเสื้อกางเกงแล้วก็ผ้าเช็ดตัวที่เพิ่งแกะห่อใหม่
โอโหไอผ้าเช็ดตัวอันนี้หรูกว่าของผมตั้งเยอะ-3-

'ขอบคุณนะคะ เอ่อห้องน้ำอยู่...'
'เลี้ยวซ้ายเลยแทยอน>_<'  ผมรีบชิงตอบก่อนพี่ผม ให้ผมได้พูดมั่งเหอะ
แทยอนมองหน้าผมแปลกๆ แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป


.
.
.


พอแทยอนอาบน้ำเสร็จก็ใส่กางเกงขาสั้นของเธอที่ใส่เมื่อวานแต่ใส่เสื้อผม  สงสัยกางเกงเอวใหญ่ไป   โอโหเสื้อผมถ้าให้แทยอนใส่นี่แทกลายเป็นคนแคระไปเลย เสื้อตัวนี้รู้สึกว่าเล็กที่สุดของผมละนะแต่มันดูใหญ่มากสำหรับแทยอน

'5555555555555555555'   พี่ผมขำยาวและนานมาก สงสัยขำขนาดตัวแทยอนกับเสื้อผม ผมคิดว่าหน้าพี่ผมตอนขำผมควรถ่ายไปลงทวิตเตอร์แล้ว แฮชแท็ก #suhoisallaround
'เอ่อ...ฉันทำอะไรผิดหรือป่าว'  แทยอนเดินมาแล้วก็เขย่งมากระซิบผม
'ป่าวแค่เสื้อฉันมันใหญ่กว่าตัวเธอแค่นั้นเอง'
'เสื้อนาย?'   สงสัยยังไม่รู้สินะว่าคือเสื้อผม
'ใช่เสื้อตัวนี้เล็กที่สุดในบ้านแล้ว จริงๆก็มีเสื้อของแม่ฉันนะแต่ว่าห้องแม่ฉันล็อค แล้วกุญแจอยู่ที่แม่ เลยเอามาให้เธอไม่ได้น่ะ'
'อ่อ'  แทยอนทำหน้าหายสงสัยแล้วก็เดินไปหาที่ตากผ้าเช็ดตัว








 

-I Meet You-

ฝากติดตามผลงานด้วยน้าาาาาาาาา