Markbam|สอนรัก|Got7

@ มหาวิทยาลัย คณะวิศวกรรมศาสตร์

"ร้อนว้อยยยยยยยยย" ชายหนุ่มที่กำลังเดินออกจากหน้าตึกเรียนบ่นให้กับสภาพอากาศของประเทศไทยที่มีอุณหภูมิสูงกว่า28 องศาอย่างน้อย

"พูดมาก" เพื่อนของชายที่บ่นก็พูดขึ้นตัดหน้าเพื่อนสนิท ด้วยใบหน้าหน่ายๆ แต่ก็จริงของมันที่สภาพอากาศชั่งย่ำแย่จริงๆ อยากถามจริงว่าพระอาทิตย์ต้องการน้ำแข็งใสสักถ้วยในการดับร้อนในตัวเองไหม แต่อย่างว่าแหล่ะ แดดร้อนถือว่าเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของประเทศไทยถึงแม้ว่าจะเป็นสิ่งที่ เห้อ ชั่งเถอะ

"พูดมากหอยไรล่ะ ว่าแต่ไอ้เจบี ไปไหนว่ะไม่เห็นตั้งแต่จบคาบเรียนล่ะ" ร่างสูงผู้พูดน้อยก็พึ่งจะเอะใจที่เพื่อนอีกคนหายตัวไปทั้งๆที่ก็นั่งเรียนด้วยกัน ไปไหนของมันว่ะ หายเร็วจริงๆ ไอ้พ่อคนชิค

"กูก็อยู่กับมึง โทรหามันสิ"

"ไอ้ห่านนี้ก็พูดน้อยจริงๆ แจ็คสัน คนนี้ไม่เห็นจะเข้าใจเพื่อนเลยจริงๆ คนหนึ่งก็ชิค อีกคนก็พูดน้อยอย่างกับกลัวว่าพิกุลทองจะร่วง เห้ออ" ชายหนุ่มที่ชื่อแจ็คสันบ่นก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาคนที่หายไป สงสัยว่าต้องไปหาเมียมันแน่เลย

[ฮัลโล่ว ว่าไง มีไร] 

"แหม่พ่อคุณทูนหัวพูดกับเพื่อนอ่ะพูดดีหน่อยสิครับแหม่ จะโทรมาถามว่าเพื่อนรักอยู่ไหนครับ เดี๋ยวนี้หายตัวได้เนาะ"

[อยู่ใต้ตึกคณะนิเทศ ทำไมมีไร] 

"หู๊ยยยยย มีความไปส่องหญิงหรอ กูจะฟ้องเมียมึง"

[ฟ้องก็เข้ล่ะ จินยองก็อยู่นี้ ไอ้สั้นอย่ามาทำให้คนอื่นเขาแตกแยก] หู๊ววว แค่นี้ก็ด่า ด่าว่าสัส เหี้ยยังไม่เจ็บเท่าคำว่าสั่นเลย แจ็คสันผิดอะไลล

"แค่นี้ต้องด่าด้วย จะแค่โทรมาถามว่าอยู่ไหนแค่นี้เอง"

           ✿ต่อ✿

[แค่นี้อาม๊ามึงอ่ะ เอ่อจินยองถามว่าจะไปแดกข้าวพร้อมกันไหม]

"เดี๋ยวแปปนึ่ง มาร์คมึงจะไปแดกข้าวกับพวกไอ้บีไหม" แจ็คสันถามคนที่อยู่ข้างกายซึ่งก็เกือบลืมไปแล้วว่ามันอยู่นี้ด้วยคนหอยไรยืนเงียบได้เป็น5เป็น10นาที

"อือ"

"ไอ้เหียกนี้ก็ตอบสั้นจริงๆ ไอ้บีรอพวกกูด้วยเดี๋ยวไปหาที่คณะนิเทศ ติดส์" แจ็คสันบ่นให้เพื่อนตัวสูงก่อนจะสรุปเอง แล้วเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหันไปกวนตีนคนเป็นเพื่อนที่ยังยืนหน้านิ่งอยู่

"ไอ้นี้มึงจะรอให้ป๋ามึงตัดริบบิ้นหรือไง เดินสิครับคณะนิเทศมันไม่ได้เดินมาหามึงน่ะครับ รีบหน่อย"

"อือ พูดมาก" ทำไมวันนี้กูโดนด่าว่าพูดมากสองครั้งแล้ววะ 

@ ใต้ตึกคณะนิเทศ

"เห้ย ไอ้มาร์ค ไอ้แจ็ค ทางนี้!!" เสียงของใครสักคนตะโกนเสียงดังแทรกผ่านอากาศมาที่หูของพวกเขาทำให้พวกเขาต้องหันไปตามเสียงอยากช่วยไม่ได้

พอหันไปก็เจอกับเพื่อนของเขาที่กำลังนั่งอยู่กับเมียมัน แต่เอะ ใครว่ะนั่งอยู่ข้างๆจินยอง ทำไมไม่คุยหน้าเลยว่ะ อย่าว่าแต่คุ้นหน้าเลยเรียกว่าไม่เคยเห็นดีกว่าเพราะเจ้าตัวยังอยู่ในชุดนักเรียน และกำลังก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์อย่างเมามัน 

"ไอ้บีใครว่ะ ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเด็กใหม่มึงอ่อ" ทันทีที่เดินตรงมาถึงโต๊ะที่เพื่อนเขานั่งอยู่แจ็คสันก็แขวะเพื่อนที่นั่งอยู่ก่อนอย่างเจบี

"เด็กใหม่เหียกไร อย่ามาสร้างความฉาวให้พวกกู นี้น้องแบมแบม น้องข้างบ้านเนียร์" 

"สวัสดีครับ เพื่อนพี่เนียร์" พอเจบีพูดแก้ข้อข้องใจเพื่อนเสร็จร่างบางที่ตอนแรกก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ก็เงยหน้ามาสวัสดีผู้ใหญ่ที่เข้ามาใหม่

"สวัสดีค่ะ พี่ชื่อแจ็คสันน่ะครับ แล้วคนดีชื่ออะไรเอ่ย" แจ็คสันที่เห็นร่างบางเงยหน้าก็ทำให้เห็นหน้าตาอันงามหยดของคนตัวเล็กชัดขึ้น เขาถึงต้องรีบทำคะแนนก่อนที่เพื่อนเขาอีกคนจะเจอคนตัวเล็ก 

"ชื่อแบมแบมครับ พี่แจ็คสันเป็นตุ๊ดหรอครับทำไมพูดค่ะ" ทันทีที่จบประโยคของแบมแบมก็พาลให้ทั้งโต๊ะหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ โดนเล่นแล้วไงล่ะ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับคนที่ใสซื่ออย่างแบมแบม 

"ไม่ใช่ๆๆ ที่พี่พูดค่ะ เพราะพี่เอ็นดูน้องแบมไง" 

"พอๆๆ ถ้าเถียงกันอยู่แบบนี้ก็คงไม่ได้กินข้าวกันพอดี" จินยองหรือที่คนสนิทเรียกกันว่า เนียร์เอ่ยห้ามทัพที่ถึงมันจะดูน่ารักแต่คงต้องเสียเวลามากแน่ถ้าให้สองคนนี้เถียงกันเพราะเชื่อเถอะอีกคนก็ขี้สงสัย อีกคนก็พูดมากไม่หยุด

"แล้วน้องเขามาอยู่กับเนียร์ได้ไงอ่ะ" แจ็คสันที่ยังสงสัยไม่หยุดก็ถามขึ้น

"เอ่อเกือบลืม มาร์ค เรารบกวนมาร์คอย่างสิ" พอนึกสิ่งที่ตนพาน้องเข้ามาในมอแล้วก็ต้องหันไปส่งสายตาอ้อนวอนให้กับเพื่อนแฟนที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าหลุดออกนอกโลกแล้วหรือป่าว เงียบเกิน 

"ว่า..." 

"คือแม่ของน้องแบมอ่ะเขาอยากให้ลูกเรียนพิเศษอังกฤษอ่ะ แล้วแม่เขาฝากเรามาให้หาให้แต่เราหายไม่ได้อ่ะ" ทันทีที่พูดจบเนียร์ก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาให้แบบเต็มรูปแบบ

"อื้อหึ.." แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้คนที่เขาขอร้องรับรู้ถึงสิ่งที่ส่งไปให้กับอีกคนได้เลย

"เรารู้มาว่ามาร์คไม่ชอบให้ใครมารบกวนเวลาส่วนตัวของมาร์คเท่าไหร่ แต่เราก็รู้มาอีกว่ามาร์คเก่งอิ๊งมากเราเลยอยากให้มาร์คสอนพิเศษน้องให้เราหน่อย"

แน่นอนว่าเรียนเก่งอังกฤษ เขาเก่งอยู่แล้ว จะไม่ให้เก่งได้ไงในเมื่อเขาก็มีเชื้อเมกามาครึ่งหนึ่ง

"นายจะบอกว่าให้ฉันสอนเด็กคนนี้..." เสียงนุ่มทุ้มที่เอ่ยออกมาอยากสงสัย และเป็นประโยคที่ยาวที่สุดในวันนี้เลยก็ว่าได้

" อือ แต่ว่าถ้ามาร์คไม่โอเคร... "

"ให้ฉันสอนแทนได้ไหมล่ะ" แจ็คสันที่กลัวว่าบทจะน้อยหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ รีบเอ่ยออกมา

"แต่มึงไม่เก่งอิ๊งน่ะ" แต่ก็โดนเพื่อนสนิทเบรคหน้าเกือบทิ่ม

"ไอ้หมานี้ ไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอก" แจ็คสันยังคงโว๊ยที่โดนเพื่อนเบรคหน้าอีกครั้ง

"อืม ฉันสอนให้ก็ได้..."

✿to be continue✿