my diary บันทึกแห่งน้ำตา

ข้อมูลเบื้องต้น

ม่ายมีอารายจะพูดเกริ่นนำหรอกน่ะ 

เพียงแต่ให้อ่านบันทึกข้างล่างสักหน่อย

น่ะ...

ระหว่างอ่านก็ฟังเพลงที่เหมาะกับเราหน่อยก็แล้วกัน

เนื้อเรื่อง

ก็เพื่อนในห้องของเราต่างมีคนชอบกันไปหมด รู้บ้างไม่รู้บ้าง ถ้าเราบอกว่าไม่มีก็คงเป็นเพียงแค่คำโกหก...ใช่เรามีจริงๆ

เขาเรียนเก่งและเพื่อนหลายคนก็ชอบเขา

ยังไงเราก็เป็นได้แค่คนที่ไม่ได้อยู่ในสายตา

มันรู้สึกเจ็บ...แต่ทว่าเพื่อนสนิทของเราก็ชอบเขาเหมือนกัน

เพื่อนสนิทคนนี้เป็นเพื่อนเราตั้งแต่อนุบาล นี่ก็ราว 8 - 9 ปีแล้ว

ซึ่งเราก็ไม่อยากจะให้เพื่อนคนนั้นเจ็บปวด

เราจึงเป็นเพียงคนที่จะเชี่อมให้รักของทั้งสองสมหวัง

เราพยายามดีที่สุดแล้วน่ะ เพื่อน

ถ้าเพื่อนทั้งสองได้มาอ่านก็อย่าโกรธเราก็แล้วกัน

พรุ่งนี้ไม่รู้จะได้เปลื่อนที่รึเปล่า แต่ที่แน่ๆ โต๊ะของเราก็นั่งอยู่เยื้องๆกับเขาอยู่

วันที่ 15 วันจันทร์

ทุกคนไม่ได้เปลื่อนที่เลย ยังเหมือนเดิม ใช่ ตอนเช้านี้ เรายังไม่ได้คุยกับเขาเลย

อืม...ก็ไม่มีเรื่องจะคุยกับเขานี่

วันนี้ เราคุยกับเพื่อนสนิทเรื่องเขา

เธอบอกว่า ก่อนจะจากกันหนึ่งวัน จากกันยาว เธอบอกกับฉันว่า

เธอจะบอกเขาว่าชอบเขา มานาน...

แต่ส่วนตัวฉันก็ยังเก็บไว้ในใจเหมือนเดิม

แค่ทนเจ็บก่อนจากก็พอ

ขอให้ได้มองเขาในวันสุดท้ายที่จะจากกันก็แค่นั้นเอง

เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาที่ไม่ค่อยมีคนสนใจก็วนนี้แหละ

มันรู้สึกอยากจะปล่อยความร่าเริงออกไปให้หมด

ซึ่งก็ไม่อยากจะให้ความร่าเริงนั้นต้องจากไป แต่มันไม่ไหว

รู้สึกว่าอยากร้องให้ แต่ก็ต้องท่องกับหัวใจว่าต้องไม่อ่อนแอ

แค่รู้ว่าเราเป็นเพียงคนนอกสายตาก็เจ็บพอแล้ว

....

ถ้าอยากบอกรักคนที่เรารักแบบไม่ให้ใครรู้ต้องทำยังไง

เราคิดว่าถ้าส่งข้อความไป คนอื่นๆอาจจะแอบมาเปิดดูได้

ถ้าเป็นภาษอื่นนๆ เพื่อนในห้องเราเก่งหลายภาษาด้วย

แตที่รู้เพลง ระหว่างเพื่อนกับแฟน มันเหมาะกับเรามาก

รู้สึกมันสะกิดใจเราสุดยอด

ฟังทีไรอยากร้องให้ เพราะมันดูเหมือนจะตรงกับชีวิตของเราจริงๆ

....

คิดๆไปคิดๆมาก็อยากให้ทุกคนที่มาอ่านลองแสดงความคิดเห็นบ้าง

เผื่อสามารถนำเอาไปใช่ได้บ้าง


+++++ตรงนี้สำคัญ ช่วยหน่อย ด่วนน้า+++++

เราจะต้องพยายามช่วยเพื่อนสนิทคนนั้นบอกรักเขา 

เราไม่รู้จะทำไงดี ช่วยหน่อยเถอะ

+++++แล้วอย่าลืมส่งความคิดดีๆมาให้อ่านด้วยล่ะ+++++

รักคนห่วงใยและให้กำลังใจ