[Fic Marvel] Am I a god ? (avengers x Oc)

ลำดับตอนที่ #9 : Fate 7.1: She wanna fight 2/2

"กลับวังเดี๋ยวนี้" โอดินกำลังต่อล้อต่อเถียงกับเด็กสาวตัวเล็กตรงหน้า

"ไม่" เฟย์กอดอกปฎิเสธ

"เฟย์ลิเซีย" 

"ไม่"

"ตัวเล็ก" คราวนี้เป็นธอร์

"ไม่"

"เฟย์" โลกิก็กล่อมน้องสาวไม่ต่างจากสองคนแรกเท่าไร

"ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ และ ไม่ ข้าไม่กลับข้าไม่เลิก"

เด็กสาวกอดอกหายใจแรงตะโกนยืนยันคำปฎิเสธไปชุดใหญ่

พวกเค้าทั้งสี่ยื่นเถียงกันมาได้สักพักโดยมีซิฟยื่นมองดูเหตุการทั้งหมดมาตั้งแต่ตน เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นได้ก็คงต้องย้อยไปเมื่อไม่นานมานี้

"ตั้งท่าให้หนักแน่น กดตัวลงต่ำ ตั้งดาบให้ตรง จับให้มั่น แบบนั้นแหละ ไหนลองแกว่งดาบให้ข้าดูหน่อย"

ซิฟจับตั้งท่าให้กับเด็กสาวให้จับดาบให้ถูกต้อง เมื่อจัดเสร็จเฟย์ก็ลองแกว่งดาบตามที่ซิฟดูไปมาหลายๆรอบๆ

"เจ้ามีแววใช่ได้เลยนะ ฝึกอีกสักหน่อยเจ้าอาจจะเก่งกว่าพวกพี่ๆของเจ้าก็ได้"

"จริงหรอซิฟ" เด็กสาวตาวาวเมื่อได้ยิน ซิฟยิ้มเอ็นดู มือพลางลูบผมสีส้มหยิกเล็กๆของเฟย์

"แน่นอน"

เวลาผ่านไปสักพัก สองสาวที่กำลังฝึกอยู่ก็ได้หยุดพักลง ซิฟเดินไปตักน้ำมาให้เด็กสาวที่เหงื่อโชกเต็มตัว

"เฟย์เจ้ามาพักก่อน มานี้สิข้าตักน้ำเย็นมาให้" เด็กสาวรีบรุดวิ่งพร้อมดาบไม้ในมือมาทางหญิงสาว เฟย์หยิบตะบวยตักน้ำขึ้นมาดื่มอย่างกระหาย 

"ค่อยๆดื่มยังมีอีกเยอะเลย" 

"ขอบใจนะซิฟ" เด็กสาวพูดขอบคุณ ซิฟพยักหน้ารับ นางสังเกตเห็นฝุ่นกับเหงื่อเลอะหน้าเด็กสาว นางจึงหยิบผ้าเช็ดหน้า ชุบน้ำเล็กน้อย

"มานี้มา หน้าเจ้าเต็มไปด้วยฝุ่นเต็มไปหมด เดี๋ยวข้าเช็ดให้ หลับตาซะนะ" เฟย์ทำตามคำของซิฟ มือของนางข้างหนึ่งประคองใบหน้าเด็กสาว อีกมือเช็ดอย่างแผ่วเบา ผิวของนางช่างเนียนุ่มผ่อง ราวกับเครื่องแก้วชั้นดี ขนตายาวเชกเช่นตุ๊กตา นางช่างน่ารักยิ่งนัก

แต่เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปรวดเร็วเสมอ อยู่ดีๆเสียงตะโกนของชายวัยกลางคนตะโกนมาแต่ไกล

"เฟย์ลิเซียยยย"

เฟย์ลืมตาขึ้น นางจำเสียงนี้ได้อย่างดี สองสาวหันไปตามต้นเสียง

"ซวยแล้วเสด็จพ่อมา" แต่ทว่าไม่ใช่แค่เสด็จพ่อเท่านั้นทั้งธอร์และโลกิต่างเดินประกบคู่มา ครบเซ็ตเลยงานนี้

"ข้าบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ได้ ไหงเจ้าถึงขัดคำสั่งข้า" 

"พวกท่านรู้ได้ไงว่าพวกข้ามาอยู่นี้" เฟย์ถาม เพราะพวกนางฝึกในที่ๆคนแทบจะไม่เห็นเลยเสียด้วยซ้ำ

"เฟลดัลเพื่อนรักเพื่อนแท้เพื่อนตาย ของข้าบอกมาว่าเห็นพวกเจ้ามาอยู่ที่นี้ยังไงหละ" เฟย์ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับหายใจแรงไม่พอใจทันที

เฟลดัลเจ้าปากมากปกติเจ้าก็โดนเฟย์เมินอยู่แล้ว ครั้งต่อไปคงเดินผ่านเป็นแค่ธาตุอากาศแน่ ซิฟคิดในใจ

"อย่ามานอกเรื่อง อธิบายมาซิซิฟไหงเจ้าถึงมาสอน เฟย์ ข้าก็บอกไปแล้วไม่ให้สอนน้องข้า" ธอร์หันเอ็ดใส่เพื่อนสาว

"ข้ารู้ข้าทราบดี แต่นางขอร้องข้าแล้วก็-"

"สายตาพิฆาตใช่ไหม เชื่อเถอะพวกข้าเคยโดนมาแล้ว แต่เจ้าก็ไม่ควรให้อาวุธกับนางนะ" โลกิเติมประโยคเพราะรู้เลยว่าอะไรถึงทำให้นางใจแข็งต้องใจอ่อน

"แต่แค่จับดาบไม้มันไม่เป็นอันตรายต่อนางหรอก" ซิฟแก้ตัวให้เฟย์

"ใช่ๆ มันก็แค่ดาบไม้เอง มันไม่แทงข้าหรอก"เฟย์ช่วยเสริมเหตุผล

"เดี๋ยวเสี่ยนก็ตำเจ้าหรอก" ธอร์ก็คงแย้งต่อ

"ก็แค่เสี่ยนดึงออกก็หายแล้ว" ซิฟเองก็ไม่ยอมเช่นกัน

"ชุดเจ้าสกปรกหมดแล้ว" โลกิเดินมาจัดชุดให้กับเด็กสาว แต่เฟย์เดินหนีมาอยู่ข้างซิฟแทน

"นี้พวกท่านเป็นเสด็จแม่กันรึไง ดีไม่ดีเสด็จแม่ยังไม่ห่วงข้าขนาดนี้เลย" 

"ไม่รู้หละเจ้าต้องกลับวังเดี๋ยวนี้" โอดินกล่าวเสียงเด็ดขาด

"ไม่กลับ"และนั้นคือคำตอบของเด็กสาว

เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้แหละ เสียงถกเถียงก็ยังดังต่อไปเรื่อยๆต่างฝ่ายต่างไม่ยอมใครทั้งสิ้น

"ทำไมเจ้าถึงไม่ยอมฟังพี่เลย" ธอร์พูด

"ก็พวกท่านไม่ยอมให้ข้าฝึกข้าก็เลยขอร้องซิฟ นางใจใหญ่กว่าพวกเจ้าอีก"

"ใจกว้างเฟย์" โลกิแก้คำให้เด็กสาว

"ก็เหมือนกันนั้นแหละ"

"เอาหน่าๆ พวกเจ้าน่าจะลองให้นางฝึกนะ ไว้ป้องกันตัวสำหรับอนาคต เช่น พอนางโตขึ้นอาจจะมีภัยอันตรายนางจะได้เอาตัวรอดได้ พวกเจ้าจะได้ไม่ต้องห่วง" ซิฟค่อยๆพูดอย่างใจเย็นกับสองพี่น้องและองค์ราชา

"นางมีข้าอยู่ไม่จำเป็นต้องฝึกอะไรทั้งนั้นแหละ"

"ข้าจะปกป้องนางทุกที่ทุกเวลาต่อให้ฟ้าดินสลาย แอสการด์ถล่มข้าก็จะไป"

"ข้าจะร่ายเวทป้องกันยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมแม้แต่ตัวเดียว"

ให้ตายเหอะนี้มันยิ่งกว่าคุยกับเด็กสามขวบเสียด้วยซ้ำ นางคิดในใจว่าอะไรจะห่วงหวงลูกสาวคนนี้นักนะ

"ขอเหตุผลที่นางจะจับอาวุธไม่ได้หน่อยได้ไหม"

"นางเป็นสตรี" ทั้งสามตอบพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย 

"แล้วข้าไม่ใช่รึไง!!" นั้นถึงกับให้ซิฟต้องหลุดกระแทกเสียงขึ้นมา

"เจ้าที่ล้มบุรุษนับสิบโดยมือเปล่าข้าถือว่าไม่นับ" ธอร์ตอบ

"ขี้โกงสามรุมสอง พวกท่านรุมพวกข้า พวกท่านไม่ยุติธรรม"

บทสนถนาเริ่มเผ็ดร้อนขึ้น ทั้งสองฝ่ายไม่ยอมลดละ ซิฟพยายามโต็เถียงช่วยเฟย์จนถึงที่สุดแต่ฝังครอบครัวโอดินดูเหมือนจะไม่ยอมเช่นกัน นักสู้เจอนักสู้การยอมแพ้คงจะไม่ได้อยู่ในพจนานุกรมของพวกเค้าเป็นแน่

แต่เสียงดังเหล่านั้นก็ต้องหยุดลง เมื่อราชินีฟริคก้าได้เดินเข้ามาแทรกกลางวงสนถนา

"เอะอะ เสียงดังไปทั่วแอสการต์ทำไมกัน เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึ ข้าอยู่อีกฝากของวังยังต้องได้ยินพวกเจ้าทะเลาะกันเลย"

"ที่รัก/เสด็จแม่/เสด็จแม่/เสด็จแม่/องค์ราชินี"

ทั้งห้าคนต่างฟ้องความผิดของอีกฝ่ายโดยไม่ยอมกัน ผู้เป็นภรรยา มารดาและควบตำแหน่งเป็นราชินียังถึงกับเหงื่อตก นางยกมือขึ้นห้ามปรามทั้งสี่ก่อนจะฟังเรื่องราวทั้งหมด 

ฟริกก้าฟังเหตุผลของชายทั้งสามโดยที่ว่าห้ามเฟย์ไม่ให้จับต้องอาวุธและให้เหตุผลร้อยแปดเก้าว่าทำไมนางไม่ควรฝึก แต่เฟย์นั้นมีความเห็นที่ต่างกัน ฟริกก้าหันมาหาลูกสาวก้มตัวลงเท่ากับเธอ

"โอเคๆ ไหนลองว่ามาซิทำไม องค์หญิงของแม่ถึงได้อยากจะฝึกต่อสู้นักหละหื้ม" 

"ก็อยากจะลองอะไรใหม่ๆบ้าง อยู่แต่ในวังมันน่าเบื่อ เห็นพวกท่านพี่ฝึกแล้วมันเท่ห์ดีข้าก็เลยอยากจะลองมั้ง อีกอย่างฝึกแค่เวทมนต์มันน่าเบื่อ" เฟย์กระซิบประโยคสุดท้ายเบาๆไม่ให้โลกิได้ยิน นั้นถึงกับให้ฟริกก้าอมยิ้ม

"เจ้าว่าไรนะ เฟย์" โลกิถาม

"อุปส์ ป่าวพูดนะ" เฟย์ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่พระเชษฐาของตน

"ข้าเข้าใจหละ งั้นข้าจะอนุญาติ"

"จริงหรอเสด็จแม่"

"ฟริกก้ายอดรักเจ้าพูดว่าไงนะ/ เสด็จแม่พูดเล่นใช่ไหม/ เฟย์เจ้าไม่ได้แอบใช่เวทควบคุมเสด็จแม่ใช่ไหม"

"ข้าป่าวนะ พี่โลกิเห็นข้าเป็นคนยังไงเนี้ย" ก็เห็นตามนั้นแหละทั้งสามคิดในใจ

"ข้าปกติดี ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะอนุญาติให้เจ้าฝึกแต่มีข้อแม้" ฟริกก้าเว้นวรรคไปชี้ไปที่กองมีดสั้นที่ปักอยู่กับเป้าไม้นิ่งไม่ไกลนัก

"ข้อแม้ก็คือ ถ้าเจ้าสามารถทำให้มีดโดนเป้าตรงหัวนั้นได้ แม่จะอนุญาติ"

"จริงหรอเสด็จแม่ งั้นข้าตกลง"

"ที่รัก ธอร์ โลกิพวกเจ้าว่ายังไง"ฟริกก้าหันมาถามสมาชิกครอบครัวที่เหลือ พวกเค้าทั้งสามมองหน้ากันเองก่อนจะพยักหน้าเป็นเสียงเดียวกัน

"ไม่มีปัญหา"

"พวกเจ้าไม่ให้จับดาบไม้ไหงให้จับมีดคมที่แหลมกว่าได้ ตรรกะโลกไหนกัน" ซิฟอยากจะเอามือตบหน้าตัวเองดังๆเผื่อสมองจะเข้าใจความคิดของชายบ้านนี้

"อย่าพึ่งว่าพวกข้าซิฟ ดูนั้นมีดนั้นหนักเกินกว่าที่จะให้เฟย์ถือได้ อย่าว่าแค่ปาเลยจะโดนเป้ารึเปล่ายังไม่รู้เลย งานนี้นางต้องยอมแน่นอน"

ซิฟหันไปดูตามที่ธอร์พูด และต้องเห็นว่าเฟย์ไม่สามารถหยิบมีดปาได้แค่มือเดียว แค่หยกขึ้นมาขว้างก็ลำบากแท้

"หนักอ่ะ" เฟย์จับมีดด้วยมือทั้งสองและยกสุดแรงก็ไม่สามารถทำได้

"เห็นไหม"

"เฟย์เลิกเหอะ เดี๋ยวจะเจ็บตัวเอานะ"โลกิตะโกนบอกน้องสาว

"พวกท่านพี่คอยดูก่อนเหอะ อาหารยังไม่หมดอย่าพึ่งนับเศษอาหาร"

"ต้องพูดว่า สงครามยังไม่จบอย่าพึ่งนับศพทหาร เฟย์" โลกิก็ยังต้องแก้ประโยคให้กับน้องสาวตัวดีเช่นเคย 

แต่เวลาผ่านไปผลก็ยังคงเหมือนเดิมจนนางปล่อยมีดลงกับพื้นไม่แยแส นางเดินไปมากอดอกพลางใช้ความคิดและนึกคำที่เด็จแม่พูด 

"เสด็จแม่"

"จ่ะเฟย์"

"ท่านบอกว่าข้าแค่ต้อง ทำให้มีดโดนเป้าตรงหัว แค่นั้นใช่หรือไม่"

"ถูกต้องจ่ะที่รัก"

เด็กสาวยิ้มร่า พยักหน้ารับคำกับผู้เป็นมารดา เด็กสาววางมีดลงกับพื้น นางยืนแขนสองข้างออกจากกัน พลางท่องพึมพำอยู่กับตัวเอง มีดเล่มสั้นมีแสงสีทองเรืองแสงออกมาก่อนจะดับตามการหยุดพึมพำของเฟย์ มีดเล่มนั้นค่อยๆลอยขึ้นมาโดยไร้แรงโน้มถ่วงโดยสิ้นเชิง เฟย์หยิบมีดที่ลอยนั้นขึ้นมาอย่างง่ายดาย นางโยนไปมา     ราวกับกิ้งไม้ 

"โลกิ นางทำแบบนั้นได้ตั้งแต่เมื่อไร"

"ข้าก็ไม่รู้ ล่าสุดนางยังทำได้แค่ให้ขนนกลอยขึ้นมาเอง"

แต่นั้นยังไม่จบ เฟย์ทำท่าตามที่ซิฟสอน ตั้งท่าให้หนักแน่น กดตัวลงต่ำ ตั้งมีดให้ตรง จับให้มั่น เฟย์เหวี่ยนแขนไปด้านหลังก่อนจะใส่แรงไปสุดแรงเล็งเข้าที่เป้าเต็มแรง แต่มันยังแรงไม่พอที่จะส่งไปถึงเป้า 

บุรุษในบ้านโอดินถอนหายใจโล่ง แต่อย่าเพิ่งได้ใจไป เฟย์ดีดนิ้วเสียงดัง 'เปาะ' มีดจากที่จะต้องลงนอนกับพื้นกับหายวับไปแล้วไปโผล่อีกทีที่เป้าหมายบนหัวตามที่เด็กสาวต้องการ

"ไม่จริง/ ได้ไง/ โกหก" สามชายบ้านโอดินต้องตะโกนพร้อมกัน

"เย้ๆๆๆๆได้แล้วว ข้าทำได้ เสด็จแม่เห็นรึเปล่าๆ โดนเต็มๆเลย" กระโดดโลดเต้นไปมาเป็นวงกลมราวกับนางชนะรางวัลร้อยล้าน

"สุดยอดเฟย์ นั้นและพลังของสตรีพวกเจ้าเห็นไหม" ซิฟหันมาเยาะเย้ยให้ธอร์และโลกิที่กำลังตาข้างอยู่

"แบบนี้มันไม่โกงรึไง เจ้าต้องปาสิไม่ใช่ใช้เวทมนต์ช่วย" โลกิเถียง

"จริงด้วยตัวเล็กแบบนี้ไม่นับนะ" ธอร์เองก็เสริมน้องชายเช่นกัน

เฟย์หันมายิ้มร่าอย่างเจ้าเล่ห์

"ข้าป่าวโกงนะ พวกท่านก็ได้ยินที่ท่านแม่พูดเองหนิว่า  ถ้าข้าสามารถทำให้มีดโดนเป้าตรงหัวนั้นให้ได้ คำว่า 'ทำ' ไม่ใช่แค่ว่า 'ปา' เสียหน่อย ฉะนั้นถ้าข้าใช่เวทมนต์ซึ่งเป็นการกระทำที่นอกเหนือจากปา ก็ไม่ผิดกฎใด ใช่ไหมคะ เสด็จแม่"

"ก็ตามนั้นแหละจ่ะ"

"มีพี่สอนดีก็งี้แหละ" เฟย์ส่งสายตาล้อเลียนให้กับโลกิ

ดีเกินขาดเลยด้วยซ้ำ เค้าควรดีใจหรือเสียใจดีที่สอนน้องให้เก่งเกินขนาดนี้ และทีแบบนี้กลับตีความหมายของคำถูก โลกิคิด

"แต่ฟริกก้าเจ้าไม่กลัวนางจะบาดเจ็บหรอกรึ นางยังเด็กนักแถมของพวกนี้ยิ่งอันตรายต่อตัวลูกด้วย"

โอดินพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง มองหน้าภรรยาของตน ฟริกก้าจับใบหน้าผู้เป็นที่รัก นิ้วเกลี่ยนเส้นผมสีขาวทัดหูอีกฝ่าย

"ข้าห่วงสิห่วงยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกทั้งเก้าใบนี้จะเทียบได้ ฉะนั้นเลยต้องให้ฝึก ยอดรักข้าเข้าใจว่าเจ้ารักและห่วงเฟย์มากเพียงใด แต่การเติบโตนั้นไม่ได้โรยกลีบกุหลาบ ถึงแม้เราจะเป็นเทพแต่ เราก็ปกป้องลูกๆไม่ได้ตลอดไปหรอก" ฟริกก้าหันมาหาลูกชายทั้งสอง

"ธอร์ โลกิ จำตอนที่พวกเจ้าจับดาบครั้งแรกได้หรือไม่ ตอนนั้นพวกเจ้าอายุเท่ากับเฟย์มิใช่รึ พวกเจ้าล้มลุกคลุกคลานมานับร้อยสู้มานับพัน จนถึงตอนนี้ดูพวกลูกสิลูกแกร่งยิ่งกว่าใครไม่มีใครสามารถสู้ได้"

"แทนที่จะกีดกั้นจากนาง ฉะไหนไม่ลองให้นางได้ฝึกให้เป็นเสียหละ สอนให้นางรู้มิใช่สอนให้นางกลัว พวกเจ้าว่านี้ไม่ใช่วิธีที่ดีกว่าหรอกรึ" นางเดินไปหาเฟย์จับไหล่ของเด็กสาวไว้มองหน้าชายทั้งสามที่ตนรัก

ทั้งสามนิ่งเงียบกับคำของหญิงสาวตรงหน้า ซิฟยังต้องอ้าปากค้างกับคำของราชินี นางเป็นผู้ที่มีปัญญา โอบอ้อมอารี ต่อผู้คนเป็นที่รักของเหล่าประชาชน นี้สินะว่าทำไมทุกคนถึงรักและเคารพนาง 

"เฮ้อออ ในเมื่อเจ้าพูดขนาดนั้นข้าก็ต้องยอมแล้วหละ" โอดินถอนหายใจเฮือกใหญ่สงสัยคงต้องยอมเสียแล้วหละ

"ถ้าท่านพ่ออนุญาติข้าก็คงห้ามอะไรไม่ได้"

"ก็ตามนั้นอ่ะนะ"

"ขอบคุณเสด็จพ่อ พี่ธอร์ พี่โลกิ" อีกสองคนเองก็ยังต้องยอมเช่นกัน เฟย์วิ่งเข้าไปกอดทั้งสามด้วยความดีใจ

"แต่ว่าต้องมีขอบเขต เจ้าต้องตั้งใจ ห้ามสู้เพื่อความสนุกหรือทำร้ายผู้อื่นโดยไม่มีเหตุผลหากอันตรายเกินไปพ่อจะสั่งห้ามทันที"

"รับทราบค่ะเสด็จพ่อ" เด็กสาววันทยหัตถ์ตามอัศวินรับคำพ่อของตน

"ซิฟ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปข้าอยากให้เจ้าเป็นอาจารย์ ฝึกเฟย์ลิเซียจะได้หรือไม่"

"ยินดีอย่างยิ่ง องค์ราชินี ข้าจะดูแล สอนนางอย่างดี" ซิฟก้มโค้งรับคำของฟริกก้าอย่างเต็มใจ

"เจ้าห้ามทำนางให้มีแผลแม้แต่นิดเดียว" 

"ห้ามให้จับของมีคมด้วย"

"ถ้าไม่มีแผลแล้วจะเรียกว่าฝึกได้ไงแล้วก็เมื่อกี้นางก็จับทำไมเจ้าไม่ห้าม" ซิฟพูดพลางกอดอกมองพี่ชายทั้งสองไม่พอใจ จากนั้นทั้งสามก็ได้เริ่มบทสนถนาใหม่ขึ้นอีกครั้ง

โอดินได้เดินเข้ามาหาเด็กสาวโดยไม่สนกลุ่มสนถนาของเด็กทั้งสาม ท่านเอาเสื้อของตนมาเช็ดจมูกที่เลาะเหงื่อกับฝุ่นบนใบหน้าของเด็กสาว

"เฟย์เจ้าก็ตั้งใจฝึกด้วยเช่นกันเข้าใจไหม" โอดินยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับเด็กสาวเอาผมทัดหูเพื่อให้เห็นดวงตาสีทองสวย

"แน่นอนเสด็จพ่อข้าจะตั้งใจฝึก ไม่ให้เสียงเกลียดแน่นอน"

"ไม่ให้เสียเกรียติ เฟย์ !!" จากที่ทั้งสามกำลังทะเลาะกันอยู่ก็ต้องหันมาพูดแก้พร้อมกัน ต้องสอนวิชาภาษาสำนวนแอสการต์อย่างหนักซะแล้ว

TB