[Fic DC] Just a Normal girl (Damian Wayne x Oc)

ลำดับตอนที่ #2 : 02: Welcome Newbie

Welcome Newbie

     เป็นเวลากว่าหนึ่งสัปดาห์ได้ที่ เดเมี่ยน เวนย์นักเรียนใหม่ย้ายเข้ามากลางเทอมที่ Gotham Academy ร่างของเด็กชายที่เป็นที่พูดถึงได้ก้าวลงมาจากรถลิมูซีนสีดำที่จอดหน้าโรงเรียน 

     

     ทุกสายตาจับจ้องไปที่เค้าไม่ว่าจะผู้ชายหรือผู้หญิงต่างก็สนใจ เสียงซุบซิบของหญิงสาวพูดถึงคนที่มาเยือนถึงจะเป็นการซุบซิบก็เถอะแต่ทุกประโยคทุกคำที่พูดกันนั้นเค้าได้ยินหมด เดเมี่ยน เวนย์ได้กลายเป็นหนุ่มฮอตป็อปปูล่าติดอันดับที่สาวๆทุกคนอยากจะเดินควงด้วย 

     

     "เค้าดูเหมือนนายแบบเลย"

     

     

     "หล่อเนอะว่าม่ะ"

     

     เสียงซุบซิบของผู้หญิงดังไปทั่วโถงทางเดินของโรงเรียน พวกหล่อนจะรู้ตัวบ้างไหมว่าเสียงกระซิบพวกนั้นเรียกว่าได้ยินกันหมดทุกคนแล้ว มิลลี่คิดในใจ 

     

     ตั้งแต่หน้าโรงเรียนจนถึงในตัวโรงเรียน คนทั้งโรงเรียนก็เอาแต่พูดถึงเค้าไม่หยุดปาก บ้างก็ชม บ้างก็นินทา บ้างก็มีข่าวลือแปลกๆ เธอเปิดล็อคเกอร์เก็บของสีแดงสูงขนาดพอที่จะยัดคนๆนึงเข้าไปได้สบายๆ

      

     

     ตรงประตูล็อคเกอร์ของเธอเองก็จะมี ตารางเรียน รูปภาพครอบครัวกับเพื่อนเล็กน้อยหรือสติกเกอร์คำพูดเก๋ๆ สติกเกอร์แมวน่ารักๆ ตกแต่งทั่วไปเหมือนกับคนอื่นๆ เธอหยิบวิชาที่ต้องเรียน

     

     'แก็กๆ' เสียงไขล็อคเกอร์ที่ดังมาจากข้างๆมาพร้อมกับกลิ่นของควันเสียจางๆ เนื่องจากประตูที่เปิดอยู่ได้บังร่างของคนข้างๆ เธอชะเง้อหน้าเล็กน้อยเพื่อดูว่าใคร 

     

     'เดเมี่ยน เวนย์' ร่างของเด็กชายใบหน้าไร้อารมณ์ กำลังเปิดล็อคเกอร์หยิบของ ตั้งแต่อยู่มาสัปดาห์นึง เธอเองก็พึ่งรู้ว่าคนที่เป็นเจ้าของล็อคเกอร์ข้างๆเธอก็คือ เดเมี่ยน ทำไมพึ่งรู้นะเหรอ ก็เพราะหมอนี้ชอบรีบออกจากห้องก่อนคนอื่นเสมอ ช่วงเช้าก็จะมาก่อนอาจารย์เข้า1นาทีก่อนสอน 

     

     

     ถ้าระหว่างเปลี่ยนคาบก็ชอบหายตัวไปแบบไม่มีใครรู้ตัว นั้นจึงไม่ค่อยแปลกเท่าไรที่เธอกับเค้าจะมาเจอพร้อมกัน แต่วันนี้พวกเค้าทั้งสองมาโรงเรียนในเวลาพอๆกัน 

     

     ภายในล็อคเกอร์ของเค้าไม่ได้ถูกตกแต่งหรือมีของที่จะแสดงความเป็นตัวตนออกมาเหมือนเด็กคนอื่น อาจจะเป็นเพราะพึ่งย้ายมาใหม่ก็ได้

     

     "อรุณสวัสดิ์" มิลลี่เป็นคนโบกมือเล็กน้อยเอยทักทายอีกฝ่าย เดเมี่ยนใช้แค่หางตามองมาที่เธอแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับ ตั้งแต่วันแรกที่เธอเจอก็พอจะเดาอากัปกิริยาของอีกฝ่ายได้ว่ามันต้องออกมาเป็นแบบนี้ เธอเองก็ไม่ได้คาดหวังว่าให้อีกฝ่ายต้องมาทักตอบอะไร แค่เห็นว่ามันเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่เค้าทำกันก็เท่านั้น

     

 

     เด็กสาวถอนหายใจเบาๆชักมือกลับก่อนจะปิดล็อคเกอร์ของตัวเองและเดินตรงไปยังห้องเรียนของตัวเอง

อย่างน้อยก็รู้แหละว่าเธอกับเค้าชอบปลีกวิเวกเหมือนกัน

     "เอาหละ วันนี้เราจะมาเริ่มต้นเรื่อง" เสียงอาจารย์ฟิสิกส์สาววัย40ต้นๆ มิสคาเร็น ซิลวานหันกลังไปหยิบช็อคมาเขียนกระดานดำ ' Newton’s laws of motion ' หรือก็คือ แรง มวลและกฎการเคลื่อนที่ นักเรียนทุกคนที่เห็นต่างก็ร้องเสียงโฮ่กันไล่หลังมา 

     

     "เก็บอาการความตื่นเต้นหน่อย ครูรู้ว่าพวกเธอชอบกัน งั้นเราจะมาเริ่ม...." เสียงการบรรยาย เนื้อหาก็ได้เริ่มดำเนินไป มิลลี่เองก็จดเนื้อหาตามที่ครูสาวพูดตามปกติ 

     

     'แควก'

     

     เสียงฉีกกระดาษดังมาจากแถวด้านหลังเธอแต่อยู่ถัดไปจากเธอแถวนึง ซึ่งมีแถวของเดเมี่ยนคั่นอยู่ตรงกลาง เด็กชายร่างใหญ่หน้าตกกระ 'เบ็น ชิลล์' ชายหน้าตาทะเล้นดูขี้เล่น

      

     หมอนี้เองก็เป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ ติดอันดับหนุ่มๆที่น่าควงที่สุด แต่ผิดกับโปร์ไฟล์ที่ชอบหาเรื่องคนไม่เลือกหน้ากับชอบรังแกคนไปทั่ว ที่เข้ามาในโรงเรียนนี้ได้เพราะบารมีพ่อแม่ทั้งนั้น นั้นคือสิ่งที่คนเข้าพูดกันนะ

 

     

     

     เบ็นได้หยิบเศษกระดาษพวกนั้นก่อนจะเอาเข้าปากแล้วเคี้ยวบดละเอียด พลางหยิบหลอดขึ้นมาเล็งไปที่ นักเรียนหน้าใหม่ พวกเพื่อนกลุ่มเบ็นต่างก็แอบหัวเราะคิกคักกันเบาๆ มือเองก็แอบถ่ายวิดีโอไว้อยู่

     

     "แหวะเพื่อน ที่นายถือหลอดมานี้เพื่อทำแค่นี้นะ " เพื่อนหนึ่งในกลุ่มเดียวกับเบ็นพูด

      

     "แน่นอน นี้คือการรับน้องไง ขนาดเจ้า แมคแคน ยังโดนเลยทำไมหมอนี้ไม่ควรจะโดนบ้างละ" เบ็นพูดไปในปากเองก็มีเศษกระดาษอยู่

     

     คนในกลุ่มต่างหัวเราะ สนับสนุนอย่างกับการกระทำของเจ้าตัว

      

     การทำแบบนี้มีสองอย่างก็คือ อย่างแรก ต้อนรับนักเรียนใหม่ที่ดูเป็นเนิรด์ ไม่สู้คน อย่างที่สองคือมั่นไส้ขี้หน้า ซึ่งดูจากรูปการแล้วน่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า

     

     แต่ถามจริงเหอะ เจ้าพวกนี้อายุกันเท่าไรแล้ว 10ขวบหรือไง เอาจริงเด็กอายุขนาดนั้นก็ยังมีวิธีแกล้งที่สร้างสรรค์กว่านี้ด้วยซ้ำ พอมาดูฝ่ายที่นั่งข้างๆที่กำลังจะโดนเคราะห์แล้วคือนิ่งสนิท มือก็ยังจดและฟังอาจารย์อยู่ เธอมั่นใจว่าคนอย่างเค้าต้องได้ยินที่เจ้าพวกนั้นพูดแน่ๆแต่ทำไม่ถึงยังนิ่งนอนใจละ

     

     

     มิลลี่ที่พยายามส่งสัญญาณ ว่าเรียกอีกฝ่ายแบบไม่ให้เป็นที่สังเกตแต่เจ้าตัวก็ทำเป็นไม่เห็นซะงั้น

เมื่อหลอดได้เล็งมาที่เด็กชายเป็นที่เรียบร้อย เบ็นก็ได้สูดลมเข้าปอดเต็มอกก่อนที่จะพ่นลมออกมาอย่างแรง

ลูกบอลกระดาษที่ถูกบดจากการเคี้ยวเป็นที่เรียบร้อยก็ได้กำลังพุ่งไปที่เดเมี่ยน

     

     'โชคดีนะคุณเวนย์ ' มิลลี่ถอนหายใจ ให้กับผลที่กำลังจะตามมาแต่ทว่าก็ต้องผิดคาดกันตามๆไป 

     

     แปะๆ เสียงลูกบอลกระดาษพวกนั้นได้ตรงไปที่เป้าหมายก็จริงแต่ทว่า มันกลับไม่โดนเด็กชายนะสิ สิ่งที่มาขวางภารกิจของเบ็น นั้นก็คือสมุดจดสีดำ ถ้าให้อธิบายก็คือ เดเมี่ยนในตอนนี้มือนึงกำลังจดตามอาจารย์ส่วนอีกมือนึงก็เอาสมุดจดขึ้นมาบังกระสุนน้ำลายพวกนั้น

      

     มิลลี่ที่มองดูอยู่ตาของเธอเบิกกว้างเหมือนกับกำลังเห็นฉากที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ในหนังเท่านั้นแต่มันปรากฏต่อหน้าเธอแล้วเนี้ยสิ

     

     ทั้งที่ท่าทางดูแล้วน่าจะไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ มิลลี่มองตาโตอย่างตกตะลึง เดเมี่ยนหันไปมองกลุ่มหัวโจกและได้แอบยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยคือถ้าไม่สังเกตดีๆก็คงจะเรียกได้ว่าหน้านิ่งไร้อารมณ์อ่ะนะ 

     

     เมื่อเบ็นเห็นแบบนั้นจึงส่งเสียงสบทออกมาอย่างหัวเสียพลางวางมืออย่างแรงลงกับโต๊ะ เมื่อผลไม่ได้เป็นไปตามที่คาดไว้ 

     

     "อะไรว่ะ"

     

     อาจารย์สาวหันมามอง สายตาของเธอมองไปที่ต้นเสียง เธอขยับแว่นตาทรงตาแมวก่อนจะพูดตักเตือนสำเนียงผู้ดีอังกฤษ

     

     "คุณชิลล์ ที่นี้คือสถานศึกษาไม่ใช่ ผับบาร์ข้างถนน รักษากิริยาด้วย"

     

     เบ็นถึงกับหน้าเสีย เค้าถอนหายใจแรงแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรต่อ สายตาของความโกรธและความไม่พอใจ ได้จ้องไปที่  เดเมี่ยน เวนย์ แต่ดูเหมือนเจ้าตัวก็ยังทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ดี ถ้าหากใครขัดใจ หรือทำให้ไม่พอใจกับเบ็น ชิลล์ นั้นแหละ จบไม่สวยสักราย

      

     "สงสัยเราคงต้องตอนรับน้องใหม่อย่างอบอุ่นแล้วหละเพื่อน"

 

Ben Shield

     

     

" Well, we need to welcome newbie right "

TB