บีบน้ำตา

เนื้อเรื่อง

บีบน้ำตา

นี่เธอแคร์จิงๆด้วยหรอ  หรือแค่เปนกังวลเท่านั้น

“ แพร  ฉันขอโทษ เรากลับมาเปนเหมือนเดิมได้มั้ย ”
“ ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำกับเธอในครั้งนั้น ฉันรู้ดี ว่าฉันเปนคนผิด ”
“ ต้นฉันว่านายเลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้วนะ ”
“ เรื่องของเราสองคนมันจบไปนานแล้ว ”
“ ทำไมหล่ะ ไหนๆ ไอ้โต้ มันก็ทิ้งเธอไปแล้ว ”
“ ใช่สิ โต้เลิกกับฉันแล้ว  แล้วนายจะมาเอาอะไรกับฉันอีก ”
“ รู้มั้ยเราเปนห่วงแพรมากนะ ”
“ เปนห่วงงั้นหรอ ”
    ณ ที่เวลาแห่งนี้ เปนที่ๆทำให้ฉันมีความสุขมากที่สุด แลเปนที่ๆทำให้ฉันเสียใจมากที่สุด ตั้งแต่วันนั้น  วันที่ฉันกับต้นนัดเจอกันในที่แห่งนี้ ฉันรอเค้าที่จะมาตามนัดที่เค้าสัญญา ฉันก็รออย่างตั้งใจว่าฉันจะได้เจอเค้า
ฉันก็รอเค้าต่อไป และแล้วเวลามันเหมือนผ่านไปเร็วมาก ฉันนั่งรอเค้าอยู่ที่เดิม ไม่ไปไหน ในเวลาเดียวกัน ฉันก็ได้รับโ ทรศัพท์จากคนที่ฉันนั่งรอมาเกือบสองชั่วโมง เค้าคนนั้นพูดกับฉันว่า เราเลิกกันเถอะ เพียงในช่วงเวลานั้น มันเหมือนมีเข็มพันเล่มมาทิ่มตรงกลางหัวใจของฉัน  ราวกับว่าหัวใจของฉันในตอนนั้นมันได้แตกสลายไปแล้ว สองชั่วโมงที่รอคอย มันก็ต้องจบไปเพียงเท่านี้หรอ

เมื่อเธอรักเค้าแล้ว  กลับมาคิดถึงฉันทำไม

“ แล้ว เฟินหล่ะ เฟินของนายตอนนี้หายไปไหนแล้วหล่ะ ”
“ เอ่อ .. เออ คือว่า .....”
“ ไหนหล่ะคนที่นายบอกว่ารักเค้าที่สุด แล้วเค้าคนนั้นของนายหายไปไหนแล้วหล่ะ ”
“ คือว่าฉันเลิกกับเฟินแล้ว ”
“ ฉันคิดถึงเธอมากนะ แพร ”
“ตลอดเวลาที่ฉันอยู่กับเฟิน  ฉันกลับคิดถึงเธอตลอด ”
“ ฉันขอโทษจิงๆ เรากลับมาเปนเหมือนเดิมนะ ”

ฉันจะเปนยังงัยของฉัน   คงไม่เกี่ยวกับเธอเท่าไร

“ งั้นหรอ นายพูดง่ายดีนะ ”
“ นายคิดจะไปก็ไป คิดจะมาก็มาง่ายๆงั้นหรอ ”
“ แพร เธอยังโกรธฉันอยู่ใช่มั้ย ”
“ ฉันคิดถึงเธอมากนะ ไม่ว่าฉันจะทำอะไรฉันก็ห่วงเธอตลอด ”
“ ห่วงงั้นหรอ แล้วทำไมนายถึงไม่ห่วงความรู้สึกของฉันบ้างหล่ะ ”
“ ฉันจะเปนยังงัย ฉันจะอยู่หรือว่าฉันจะตาย ฉันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนายแล้วหนิ  ”

ให้เธอรู้ไว้นะ  ให้เธอคิดไว้นะ  ว่าฉันไม่ได้โทษเธอ

“ เราขอโทษนะ เราขอโทษจิงๆ ”
“ เราสัญญานะแพร เราจะไม่ทำกับเธอเบบนี้อีกแล้ว”
“ ฉันรู้ดีว่าฉันผิดเอง ”
“ เธอจะให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอม ”
“ ไม่ต้องหรอกต้น คนที่ผิด ก็คือฉันเองง ”
“ ผิดตั้งแต่ ฉันรอนายตอนนั้นแล้ว ”
“ ฉันผิดเองที่โง่ไปรักคนอย่างนาย”

แค่เจออารมณ์ไหวหวั่น  กับวันที่ดูว่างเปล่า  
บรรยากาศเหงาๆ  ก็คิดกันไปเรื่อยเปื่อย

ขอฉันถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหม
ว่าเพราะอะไรเธอถึงทิ้งฉัน
ทั้งๆที่ตลอดเวลาทุกวัน
ฉันเอาใจใส่ดูแลเธออย่างดี
มันคงเป็นเพราะความเบื่อหน่ายใช่ไหม
เพราะยังไงนิสัยผู้ชายก็เป็นแบบนี้
รักง่ายลืมง่ายสิ้นดี
แต่ผู้หญิงก็มักจะเป็นแบบนี้
เป็นคนรักที่ดีที่ต้องเสียใจ

ไม่ได้เหงาไรจิงๆ  ไม่คิดให้เธอต้องแคร์
คนที่เจ็บที่แพ้  ปล่อยไว้เถอะอย่ากลับมา

“ ฉันว่าเราหยุดพูดเรื่องนี้กันเถอะ ”
“ ต้นนายกลับไปได้แล้วนะ ”
“ แพร เธอยังคิดกับฉันเหมือนเดิมมั้ย ”
\" เเพรฉันรู้นะว่าในใจเธอก็ยังคิดถึงฉันเหมือนกัน\"
“แล้วเรายังเปนเพื่อนกันเหมือนเดิมได้หรือป่าว ”

ที่ยังร้องไห้ไปวันๆ  ก็ฉันแค่บีบน้ำตา

“ แล้วนายคิดว่างัยหล่ะ ”
“ฉันจะบอกอะไรให้นะ  ตั้งแต่วันนั้น  ตั้งแต่นาทีนั้น  ฉันจำมันได้ตลอด   ”
\" ฉันสัญญานะเเพร เราจะไม่ให้เกิดเรื่องเเบบนี้อีก \"
\" งั้นหรอ ฉันจะเชื่อนายได้เเค่ไหนต้น ฉันต้องรออีกกี่ชั่วโมง  รออีกกี่วัน ถึงนายจะเปนเเบบที่นายพูดได้หล่ะ\"
\" เเล้วฉันต้องเปนเเบบที่ฉันเปนอีกมั้ย ก็ดูอย่างเฟินสิ ไม่เท่าไรนายก็เลิกกับเค้า นายเหนผู้หญิงเปนอะไร \"
“ นายอย่าคิดว่าตัวเองสำคัญขนาดนั้นสิ  คนอย่างฉัน เข็ดเเล้วรู้จักจำ \"
\" ถ้าฉันไม่มีนายสักคน ฉันก็ไม่ถึงกับตาย ฉันสามารถที่จะอยู่ด้วยตัวเองได้ ฉันสามารถมีความสุขได้ถ้าไม่มีนาย.... ต้น \"

กลับไปนะ  ฉันไม่เคยคิดถึงเธอ