คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ฝึกซ้อม (รีไรท์รอบที่ 2)
อนที่ 6 – ฝึ้อม
อาเอร์วิ่มายัโบสถ์ลาหมู่บ้าน เาหายใหอบนิหน่อย ่อนะเาะประูห้ออบาทหลวเมสัน พอไ้ยินบาทหลวบอว่าให้เ้ามาไ้ เา็เปิประูเ้าไป
บาทหลวเมสันเยหน้าึ้นมามอเา ่อนะ้มหน้าลอ่านหนัสือ่อไปอย่าไม่สนใ แ่อาเอร์ไม่สนใแล้ว เาถามบาทหลวเมสันออมา
“ท่านพ่อพอะรู้ัมัรีแ่ไหนรับ?”
บาทหลวเมสันไม่อบ อาเอร์เลยถามอีที “้าว่าท่านพ่อ้อรู้ัมัรีแน่ๆ ไม่ั้นไม่เือน้าหรอ ้าอยาะให้ท่านพ่อสั่สอนเพื่อนอ้า ให้เาบินไ้และพ่นไฟให้เป็นเสียหน่อย”
บาทหลวเมสันเยหน้าึ้นมา่อนะพู “หนุ่มเอ๋ย เ้าทำอะไรลไป รู้ัวหรือไม่?”
“รู้รับ” เาบอามร “แ่้าไม่เห็นว่าะมีปัหาอะไรเลยนี่ ทำไมท่านพ่อ้อเือน้า้วย?”
“ที่้าเือน็เพราะหวัีนะ” บาทหลวบอ “แ่เอาเถอะ เ้ามาถูทาละ ้า่อน้ารู้ัมัรี และรู้วิธีสอนารพ่นไฟและสอนารบินให้มันไ้้วย”
อาเอร์ีใที่ไ้ยินแบบนั้น็ีใ เาไม่รู้หรอว่าบาทหลวเมสันไปรู้เรื่อนี้มาาไหน? เาไม่ล้าถาม แ่เ้ามาุมืออบาทหลวเมสันทันที ่อนะประอออไปนอโบถส์ และไปยัลานใ้หุบเา ที่ไรเอร์อาศัยอยู่ เาพาบาทหลวรามาถึ ็ส่เสียร้อเรียเพื่อน
“ไรเอร์!” เาะโน้อ แล้วมัรัวสีฟ้า็ออมาาป่าทันที พอมันเห็นอาเอร์ับบาทหลว มัน็พอรู้ว่านั่นือบาทหลว มันเลย้มศีรษะำนับอย่าเารพ ฝ่ายบาทหลว พอเห็นมัรัวสีฟ้า ท่าน็ยืนและทำัวนิ่ๆ ไม่แสท่าทีปิิริยาอะไรออมาเลย
“บาทหลวเมสันใ่ไหมรับ?” ไรเอร์เอ่ยอย่าสุภาพ อาเอร์็พยัหน้า และบอับไรเอร์
“ท่านรู้วิธีที่ะทำให้เ้าพ่นไฟเป็นและบินไ้” อาเอร์บอับไรเอร์ออมา ทำเอาไรเอร์ยินี ที่ะมีนมาสอนมันให้บินและพ่นไฟไ้ริๆ
“ริหรือรับ?” ไรเอร์ถามบาทหลว บาทหลวถอนหายใแล้ว็พยัหน้า
“เล็ลับมีไม่มาหรอ” บาทหลวเอ่ย “ไป ึ้นไปบนหน้าผา เราะ้อมารบินัน”
แล้วมัร บาทหลวและอาเอร์็เินึ้นหุบเาไป นมาถึหน้าผา อาเอร์รู้สึหวาเสียวเพราะหน้าผามันสูมา ถ้าลไปมีหวัายแน่ๆ บาทหลวรามายืนรริมหน้าผา
“ท่านพ่อระวัลไปนะรับ” อาเอร์เือน
“ไม่หรอ” บาทหลวเมสันบอ ่อนะหันมาหาไรเอร์ “เ้าเยยับปีไหม?”
ไรเอร์ส่ายหน้า มันไม่เยใ้ปีอมันเลย มันเลยไม่รู้ว่าะ้อยับอย่าไร? บาทหลวถอนหายใ่อนะพูึ้น “มายืนที่หน้าผา ระโไป้าหน้า แล้วสยายปีอนเอ านั้นให้ระพือปีอัวเออย่าแรและเ้าะบินไ้”
“ริหรือรับ?” ไรเอร์ถามออมา บาทหลว็พยัหน้า เพราะะนั้น ไรเอร์ึอยาลอู้วยัวเอ มันไปยืนริมหน้าผา รู้สึเสียวเหมือนันเพราะมันสูมา บาทหลวำับอีที
“ระโไปแล้วสยายปีทันที” บาทหลวราย้ำ “ถ้าเ้าทำไม่ไ้ เ้าเหวแน่”
ไรเอร์รวบรวมวามล้า พยายามะไม่มอไปที่พื้น้านล่า ่อนะระโนัวออไปแล้วสยายปี ทว่า มันลับร่วลไปาหน้าผาเสียอย่านั้น
“เฮ้ย!” อาเอร์ร้อออมาทันทีพลาวิ่ลาหุบเา ็เห็นสภาพเพื่อนอนนอนอับพื้น ไรเอร์ส่เสียร้อ้วยวามเ็บออมา
“โอ๊ย!!” มันร้อ “ระูหัหรือเปล่าเนี่ย?”
อาเอร์เลยพาไรเอร์ที่ยัปิีอยู่ึ้นไปบนหน้าผาเหมือนเิม ราวนี้บาทหลวำับอีรั้ว่าให้สยายปีแล้วระพือปี เพื่อให้ัวเอบินไ้ เาบอให้ไรเอร์ลออีที
“อย่าลืมนะ ไม่ั้นเ้าไ้ร่วไปอีแน่” บาทหลวย้ำ ไรเอร์็พยัหน้า รั้นี้มันั้ใทำแล้ว มันนับหนึ่ถึสามในใ ่อนะระโออไปาหน้าผาพร้อมับสยายปีและระพือมัน อนแรมันเือบะลไปอีรั้ แ่แล้ว มัน็สามารถพยุราัวเอให้ลอยในอาาศไ้
“้าทำไ้แล้ว!!” ไรเอร์เอ่ยออมาอย่าีใะบินไปรอบๆ หุบเา “เล็ลับมีแ่นี้เอ ทำไม้าถึทำไม่ไ้ั้นานนะ?”
แล้วไรเอร์็มาหยุยืนรหน้าผาอีรั้ มัน้มศีรษะอบุบาทหลวที่่วยสอนมันให้บินเป็น
“เอาล่ะ ่อไป็เป็นารพ่นไฟ” บาทหลวราบอ พร้อมับพาอาเอร์และไรเอร์ลมายัลานใ้หุบเา ่อนะพู “มัรสามารถพ่นไฟไ้หรือยิลูไฟออมา็ไ้ทั้สออย่า”
“ท่านบาทหลวไปรู้วิธีแบบนี้มาาไหนัน?” ไรเอร์ระิบับอาเอร์ อาเอร์เอ็ผายมือออ เา็ไม่รู้เหมือนัน
เมื่อมาถึลานใ้หุบเา บาทหลว็ัารสอนมัรถึวิธีารพ่นไฟเสีย่อน “รวบรวมพลัในท้อ พอรู้สึว่าร้อนแล้ว็ัารพ่นไฟออมาทามูอัวเอ เอ้า ไหนลอทำูสิ”
“รวบรวมพลัในท้อหรือรับ?” ไรเอร์ลอพยายามทำู มันเริ่มรู้สึว่าท้ออัวเอร้อนึ้นมาแล้ว แล้วมัน็ลอบัับให้สิ่ที่อยู่ในท้อออไปทามู แ่มีเพียเม่าวันสีำเท่านั้นที่ถูปล่อยออมา ไรเอร์ถึับามเมื่อพ่นแ่วันไฟสีำออมา
“ไม่ใ่อย่านั้นสิ” บาทหลวบออีรอบ “รวบรวมพลัให้แน่ใ่อน แล้วปล่อยออมาทารูมู เ้าใไหม?”
“รับ” ไรเอร์ผศีรษะ มันลอทำูอีรั้ รวบรวมพลัานในท้อ พอรู้สึว่าเริ่มร้อนแล้ว มัน็ย้ายพลัานในท้ออมันไปร้านหลัมูทันที แล้วมัน็พ่นไฟออมาไ้สำเร็ พ่นไฟยาวไปไลหลายเมรเลยทีเียว
“้าทำไ้แล้ว!!” ไรเอร์ท่าทาีใมา มันบอออมา “ในที่สุ ้า็เป็นเหมือนมัรัวอื่นๆ เสียที”
แล้วบาทหลว็สอนวิธีพ่นลูไฟออไปใส่เป้าหมาย ไรเอร์็ทำาม แล้ว็สามารถพ่นลูไฟออมาไ้ ลูไฟไประทบับอห้านเิระเบิึ้นมา ไรเอร์เห็นแบบนั้น็ีใเป็นอย่ามา มันหันมาทำวามเารพบาทหลว
“อบุท่านบาทหลวมารับ” ไรเอร์ล่าวอบุ่อบาทหลว “เป็นเพราะท่านแท้ๆ อาเอร์ถึมีวามรู้ แล้ว้ายับินและพ่นไฟเป็น้วย”
บาทหลวไม่ไ้อบโ้อะไรออมา แ่ทำท่าะเินลับหมู่บ้าน อาเอร์เลยรีบเ้าไปประอท่าน ่อนะบอไรเอร์ว่าให้หลบในป่าไป่อน เาเ้าไปพยุบาทหลว แ่บาทหลวลับปิเสธ
“ไม่้อห่ว้ามานัหรอ” บาทหลวเมสันบอออมา ทำเอาอาเอร์ุนว่าบาทหลวโรธอะไรเาหรือเปล่า? ทำไมไม่ยอมให้เาประอร่า?
“ท่านพ่อโรธอะไร้าหรือ?” อาเอร์ถามออมาอย่าสสัยริๆ “โรธเพราะ้าผูมิรับมัรเหรอรับ?”
“ไม่ไ้โรธแ่เสียใที่เ้าทำแบบนั้นลไป” บาทหลวอบออมา ยิ่ทำเอาอาเอร์ุนเ้าไปให่ เรื่อที่ว่ามัร พอผูมิรับใร มันะไม่ยอมให้นนนั้นไปสนิทับใรที่ไหนเลย มัน็แ่นั้นเอ อย่าไรไรเอร์็บัับเาไม่ไ้อยู่แล้ว ถ้าเาะสนิทับนอื่นะอย่า
“้าไม่เห็นว่ามันะเสียหายรไหนเลยนี่รับ? หาว่า้าสนิทับมัร” อาเอร์บอออมา บาทหลวไ้แ่ถอนหายใ่อนะบอ
“เ้าลับไปหามัรอเ้าีว่า” บาทหลวว่า “ป่านนี้มันิิถึเ้าและไม่พอใ้าอยู่แน่นอน”
“โธ่ ไรเอร์ไม่ใ่มัรแบบนั้นหรอรับ” อาเอร์บอับบาทหลว “เาเป็นมัรใี นาาวบ้านะมาโมี เายัไม่ล้าทำอะไรพวาวบ้านเลย เาไม่มีวันไม่พอใท่านพ่อหรอรับ”
บาทหลวเมสันส่ายหน้า ่อนะเินออไปเลย ทิ้ให้อาเอร์ยืนอยู่รนั้นนเียว้วยวามุน เาไม่เ้าใว่าเาทำผิอะไร?
“เออ ่าเถอะ” อาเอร์ว่าับัวเอ ่อนะเินไปยัลานใ้หุบเาอีรั้ พอไ้ยินเสียฝีเท้าออาเอร์ ไรเอร์็้าวออมาาป่าทันที้วยวามยินี
“อบุเ้ามานะที่วนให้บาทหลวมาสอน้าบินับพ่นไฟเป็น” ไรเอร์ว่าพลาียิ้มนเห็นฟันแหลมม “ในที่สุ ้า็เหมือนมัรัวอื่นเสียที”
อาเอร์ทำหน้าาไม่สบายใ ไรเอร์เห็นันั้น มัน็ถามว่าอาเอร์เป็นอะไร?
“บาทหลวเมสันไม่พอใ้า” เาอบออมา “เาบอว่าเป็นเพราะเ้า”
“อ้าว?” ไรเอร์ไม่เ้าใวามหมายที่อาเอร์บอออมา “แล้ว้าไปเี่ยวอะไร้วยล่ะ?”
“ริเหรอที่ว่าพวมัรพอไ้ผูมิรับใรแล้ว ห้ามให้นนนั้นเป็นเพื่อนับนอื่นเ็า?” อาเอร์ถามไรเอร์ึ้นมา “เป็นนิสัยอมัรริๆ หรือ?”
“เอ่อ” ไรเอร์ยมือเาศีรษะอัวเอ ใ่ นิสัยมันเป็นแบบนั้นริๆ แ่รั้นะบอวามริไป ็ลัวว่าอาเอร์ะไม่อบใ มันเลยบอออมา “บ้าน่า ะเป็นไปไ้ยัไ ้าไม่มีวันิแบบนั้นแน่”
“เห็นไหม? ท่านพ่อิไปเอ” อาเอร์ส่ายหน้าพลานั่ลที่พื้นห้า ่อนะมๆ ลิ่นัวอัวเอ แล้วเา็ทำหน้าเบ้
“หือ ัวเหม็นเป็นบ้าเลย” เาบอออมา “เราไปอาบน้ำันที่น้ำเถอะ”
“หา? อาบน้ำ?” ไรเอร์ร้อออมา ทำเอาอาเอร์ุน แ่ไปอาบน้ำ มันะมีอะไรล่ะ?
“อาบน้ำ ็้อถอเสื้อหมเลยสิ?” ไรเอร์ถามออมา อาเอร์็พยัหน้าบอว่าใ่ แล้วเา็ถามว่ามันมีปัหาอะไรหรือ?
“เ้าะแ้ผ้าเหรอ?” ไรเอร์ถามออมาอี อาเอร์็พยัหน้า
“แน่นอนอยู่แล้ว ไม่ั้นะอาบไ้ยัไัน?” อาเอร์บอ “ไปันเถอะ ไปเ็บสมุนไพรััว่อน ให้ัวหอมๆ แล้วไปที่น้ำัน น้ำสวยมานะ เ้าเห็นเ้า้ออบแน่”
แล้วอาเอร์็นำทาไรเอร์ไปยัน้ำอหมู่บ้าน แ่่อนหน้านั้น เาไปามหาสมุนไพรที่ใ้สำหรับััว่อน พอไ้มาแล้ว เา็ลับไปที่น้ำ พลาถอเสื้อผ้าออนเปลือยล่อน้อน ไรเอร์ถึับเอามือปิาอัวเอ เมื่ออาเอร์ทำแบบนั้น
“เ้าเป็นอะไร?” อาเอร์ลแ่ัวในน้ำเย็น พร้อมับเอาสมุนไพรััว้วย “ทำท่าเหมือนไม่เยเห็นมนุษย์อาบน้ำอย่านั้นแหละ”
“็มันรินี่” ไรเอร์ยัไม่ล้ามออาเอร์ อาเอร์เลยถอนหายใออมา่อนะบอ
“ามใเ้าละัน” เาบอ “เ้า็ไปยืนให้น้ำราัวสิ ะไ้สื่นึ้นหน่อยไ”
“พวเราเหล่ามัรไม่่อยไ้อาบน้ำันมานัหรอ” ไรเอร์พูออมา “แ่ถ้าเ้าอยาให้้าอาบ ้าะ็ทำแบบนั้น็ไ้”
แล้วไรเอร์็ไปยืนบริเวน้ำ และปล่อยให้น้ำำระล้าร่าายอมันนสะอา อนนั้นเอ อาเอร์็อาบน้ำเสร็พอี เาปีนึ้นาน้ำ่อนะไปหยิบเสื้อัวเิมมาสวม
“ฮ้า! ่อยสื่นึ้นหน่อย” อาเอร์บอเมื่ออาบน้ำเสร็แล้ว ่อนะหันไปหาไรเอร์ มันัวเปียทั้ัว ทำเอาเล็สีฟ้าที่ิอยู่ามัวอมันระทบแสแและส่อประายเาามออมา อาเอร์ถึับมไรเอร์
“เล็ามัวเ้าสวยีนะ” เาบอ “เหมือนสีฟ้าน้ำทะเลเลย”
ไรเอร์ไ้ยินอย่านั้น มัน็เินอาย ่อนะบอ “เิมา็เพิ่ะเยมีนม” มันพู “อบใมานะ”
“เออ ไม่เป็นไรหรอ” อาเอร์พูึ้นมา “เราไปุยเล่นัน่อีว่า”
ทา้านพระราาปาสาลที่อาศัยอยู่ในปราสาท เา็ออะหุหิที่ไม่สามารถสั่พวมัรไ้ เาอยายึรออาาัรเมอร์เรร่าให้ไ้เร็วที่สุ ท่านเลยัสินใเินลบันไไป้านล่า ไปยัลานว้าที่พวมัรอาศัยันอยู่ เาทำใล้าเินเ้าไปถาม
“แล้วเมื่อไหร่ พวท่านะไปันเสียที?” พระราาถามอย่าไม่สบอารม์เท่าไหร่ “อาหาร้า็หามาให้ินแล้ว ทำไมไม่รัษาสัาล่ะ?”
“รอ่อน แล้วพว้าะทำแน่ๆ” มัรัวเล็สีม่วหรืออีื่อือริาร์ว่าออมา “อนนี้เราอพัผ่อนัน่อน”
พระราาปาสาลออะไม่พอใ แ่็ไม่มีสิทธิ์ไปสั่ฝ่ายมัรไ้ ถ้าืนทำแบบนั้นลไปและพวมัรไม่พอใ มีหวัปราสาทโนถล่มแน่ ท่านเลยเินลับเ้าไปในปราสาท ่อนะเ้าไปเาะประูห้ออเ้าายเลนนี่ ผู้เป็นลูายนเียวอเานั่นเอ
“เลนนี่ นี่พ่อเอ มาเปิประู้วย” พระราาปาสาลสั่ เ้าายเลนนี่เลยเินมาเปิประู ่อนะถามพ่ออัวเอ
“มีอะไรหรือรับ เส็พ่อ?”
“้าอยาให้เ้าไปทำวามรู้ัับมัรทั้เ้านที่พ่อสั่ให้หัวหน้าทหารพามาเสียหน่อย” พระราาปาสาลบอ “่อานี้ เราับพวมัน้อร่วมมือัน”
“โห ไม่เอาหรอรับ” เ้าายเลนนี่ว่าึ้นมา “้าไม่อยาถูพวมันทำร้ายเอา เพราะั้น...”
“เ้า้อไปทำวามรู้ัับพวมัน นี่ือำสั่!” พระราารัสเสียเ้มออมา “อย่าลืมสิ ว่าเรา้อพึ่พาพวมัน และถ้าเิทำอะไรให้มันไม่พอใึ้นมา มีหวัอาาัรเราล่มสลายแน่”
“แล้วเส็พ่อะไปเอามันมาทำไมล่ะ พะย่ะ่ะ?” เ้าายเลนนี่ถามอย่าไม่เ้าใ พระราาปาสาลเอ็เบื่อที่ะอบแล้ว เาสั่ให้เ้าายเลนนี่ไปุยับมัรทั้เ้านเี๋ยวนี้ เ้าายเลนนี่เลยำใ้อเินลไป้านล่า ไปยัลานว้าที่พวมัรอาศัยันอยู่ พอีน่อน มัรอมะละเห็นเ้าาย มัน็เลียปาอมัน
“มีเหยื่อมาให้ินอีแล้ว ั้น้าอิน่อนละนะ” ีน่อนว่าออมา เ้าายเลนนี่ถึับถอยหลัรูไปทันทีเพราะลัวโนทำร้าย แล้ว็แปลใที่มันสามารถพูภาษามนุษย์ไ้
“เ้าไปหาพวมัน” พระราาปาสาลที่ลมาสมทบทีหลัว่าึ้น “ทำใล้าๆ หน่อย อย่าทำให้พ่อผิหวัในัวเ้า ไปผูมิรับพวมัระ”
“แ่ท่านพ่อ นี่มัน...” เ้าายเลนนี่ะบออะไรบาอย่าออมา แ่โนปราม้วยสายาอพระราาปาสาล เาเลยถอนหายใอย่าเหนื่อยหน่าย แล้ว็ทำใีสู้เสือ เินเ้าไปหาเหล่าพวมัร
“้าินไม่ไ้เหรอ? ายหนุ่มนนี้?” ีน่อน มัรอมะละะลามเอ่ยึ้นมา พระราาปาสาลที่ยืนอยู่็บอออมา
“นี่ือเลนนี่ ลูายนเียวอ้าเอ” พระราาปาสาลบอพลายิ้มแย้ม “้าอยาให้ลูายอ้ารู้ัับพวท่านเอาไว้”
“สวัสี” ริาร์ มัรัวสีม่วเอ่ยึ้น “ยินีที่ไ้รู้ั เ้าาย ้ามีื่อว่าริาร์นะ”
“ส่วน้าื่ออัมเมอร์สัน” มัรัวที่มีเล็สีเียว ท่าทาเ้าเล่ห์แนะนำัวเอึ้นมา “ส่วนนี่ือพี่ร็อโ่” มันี้ไปที่มัรัวให่สีำที่ำลันั่พัอยู่
“พวท่านไปเรียนรู้ภาษามนุษย์มาไ้อย่าไร?” เ้าายเลนนี่ออะสสัยริๆ เาถามออมา ฝ่ายอัมเมอร์สันเลยอบออมา
“พ่อับแม่อพวเราสอนพวเราให้พูภาษามนุษย์เป็น แ่แหม ว่าะพูไ้็ยาเหมือนัน” อัมเมอร์สันหรือมัรัวสีเียวบอออมา “สวัสี เ้าาย ยินีที่ไ้รู้ั”
พระราาปาสาลออะพึพอใที่เ้าายเลนนี่มีวามล้าที่ะุยับพวมัร หลัาุยอะไรันเล็น้อยเสร็แล้ว เ้าายเลนนี่็เส็ลับเ้าไปในปราสาท ไปยัห้ออัวเอ พระราาปาสาล็เินมา้วย
“เ้าทำไ้ีมา” พระราาื่นมลูายอัวเอ “ลูพ่อมัน้อแบบนี้”
ฝ่ายเ้าายปิประูห้อทันทีแล้ว็ล็อลอน พระราาเห็นันั้น็ไม่พอในิหน่อย แ่็ไม่ไ้ว่าอะไร ท่านเินเลี่ยออไป ส่นฝ่ายเ้าายเลนนี่ เาถึับยมือุมหัวใที่เ้นึั
“เือบถูไอ้มัรัวสีเหลือนั่นินแล้วไหมล่ะ” เาถอนหายใออมา “เส็พ่อิอย่าไรถึเอามัรมาเป็นพรรพว?”
เ้าายเลนนี่ยัไม่รู้แผนารยึรออาาัรอื่นาพระราาปาสาล เาล้มัวลนอนบนเีย ในอนนั้นเอ ็มี้ารับใ้มาเาะประูแล้วบอึ้นมา
“เ้าายเพะ ไ้เวลาเรียนหนัสือแล้วเพะ”
“โอ๊ย! เอาอีแล้ว” เ้าายเลนนี่ลุึ้นมาาเีย้วยท่าทาหัวเสีย ่อนะบอ “ไปบออาารย์ว่า้าไม่เรียนวันนี้! แล้วบอให้สำเร็้วยล่ะ ไม่ั้นเ้าถูัหัวแน่”
้ารับใ้้านนอห้อไ้ยินอย่านั้น ึ้อรีบลับไปบออาารย์ทันที พระราาปาสาลที่ไ้ยินเสียเ้าายเลนนี่ที่ไม่ยอมไปเรียนหนัสือ เา็เินมาเาะประูห้ออเ้าายเลนนี่
“เลนนี่ เ้าะโเรียนไม่ไ้นะ” พระราาล่าวออมา แ่เ้าายเลนนี่เอาหมอนปาใส่ประูห้ออัวเอ ่อนะประาศร้าว
“้าะไม่เรียน มัน็เรื่ออ้า!” เ้าายโพล่ออมา “วันนี้้าี้เียเรียน เอาไว้วันหลัละัน”
“็พูแบบนี้เสมอ แ่็ไม่เห็นเรียนริๆ เสียที เป็นเ้าาย้อหมั่นฝึหาวามรู้ไว้นะ” พระราาบอออมา “อย่าลืม เ้า้อสืบบัลลั์่อาพ่อนะ”
“เส็พ่ออย่าเพิ่พูเรื่อน่าเบื่ออนนี้เลย” เ้าายเลนนี่ส่เสียัมาาในห้อ “้าะนอนหลับแล้ว อย่ามารบวนเวลานอนอ้า”
พระราาปาสาลถอนหายใออมาอย่าเหนื่อยหน่ายับนิสัยลูายนนี้ เ้าายเลนนี่่าเียร้านริๆ แล้วแบบนี้ะปรออาาัรนี้่อาพระราาปาสาลไ้อย่าไร? พระราาส่ายหน้า ่อนะเินออไปาห้ออเ้าายเลนนี่
ฝ่ายไรเอร์ับอาเอร์็ำลัพูุยันอย่าสนุสนานที่ลานใ้หุบเา ไรเอร์เล่าีวิอนที่ัวเอเป็นเ็ให้ฟั “้าเิมา็ถูแล้แล้ว พวพี่ๆ ทั้เ้านรุมแล้้านเียว”
“เออ ีวิ้า็ไม่แ่าาเ้ามานัหรอ” อาเอร์พูแล้วหัวเราะออมา ในอนนั้นเอ ไอาน่า็เินเ้ามาพอี เธอรู้สึไม่พอใที่เห็นอาเอร์อยู่ับไรเอร์ เธอไม่ไว้ใมัน เธอเินเ้ามาหาอาเอร์
“อ้าว? ไอาน่า” อาเอร์ลุึ้นยืนทันที “ะมาทำอะไรเหรอ?”
“็ะมาเอาเ้าไปาสัว์ประหลานนี้น่ะสิ” ไอาน่าบอออมา ทำเอาไรเอร์ัสีหน้า แ่มันลาพอที่ะไม่แสท่าทีว่าโรธออมา
“เาไม่ใ่สัว์ประหลา เาเป็นมัร” อาเอร์บอ “ะ้อให้บออีี่รั้?”
“ะใ่หรือไม่ใ่ มัน็เหุผลเียวันนั่นแหละ” ไอาน่าบอออมา พลาเ้ามาุแนอาเอร์อย่าแร ให้เาลุามเธอไป ไรเอร์เือบะทำร้ายไอาน่าอยู่แล้ว ถ้ามันห้ามใไว้ไม่ทัน
ไอาน่าพาอาเอร์มายัหมู่บ้าน ่อนะถามอาเอร์ “เ้าไปเป็นเพื่อนับมันไ้อย่าไร? ไม่ลัวมันะทำร้ายเอาหรืออย่าไร?”
“็ถ้าเาะทำ เาทำไปนานแล้ว” อาเอร์อบไอาน่า “เ้ามอเาในแ่ลบมาเินไปนะ”
“มันไม่อบ้า ูสายา็รู้แล้ว” ไอาน่าพูเสียั “เวลาที่มันมอ้า มันทำาวาใส่เลย ้าไม่มีวันาิีับมันหรอ!”
“โธ่ ไอาน่า ลอเปิใหน่อยสิ” อาเอร์พูออมา แ่ไอาน่าสะบัหน้าเินหนีไปทันที ทิ้ให้อาเอร์ยืนอยู่นเียวอย่าุน
“เฮ้อ นึว่าไอาน่าะพอใเสียอี ที่เรามีเพื่อนเป็นถึมัร” อาเอร์บ่นออมา “ผลลับาลปัรเสียนี่”
ความคิดเห็น