วัฎจักรแห่งบาป

"บาปไม่ได้จบลงเพียงเพราะผู้ก่อมันตายไป…"

เสียงระฆังดังก้องกลางความมืด เงาดำสูงตระหง่านยืนอยู่บนซากปรักหักพังของวิหารโบราณ มันเป็นร่างของบางสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์… ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่ควรมีอยู่บนโลกนี้ ดวงตาสีแดงเรืองรองจับจ้องไปยังวัตถุในมือ— ลูกแก้วเจ็ดดวงที่เรืองแสงในสีสันที่แตกต่างกัน

เหลือง… แดง… ส้ม… น้ำเงิน… เขียว… คราม… ม่วง

เจ็ดดวงวิญญาณของคนบาป ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นมนุษย์ บัดนี้พวกมันถูกจองจำในเงื้อมมือของ "นักเก็บเกี่ยว"

"โลภ, โกรธ, ตะกละ, ราคะ, อิจฉา, เกียจคร้าน, หยิ่งผยอง…"

เสียงของมันแหบพร่า ราวกับเสียงกระซิบของความตาย

"เจ้าทั้งเจ็ด… บาปของเจ้าหนักหนาเกินกว่าการไถ่ถอน"

วิญญาณแต่ละดวงดิ้นรน สั่นไหวราวกับพยายามหลบหนี แต่ไม่มีทางออก… ไม่มีที่ให้ไป

เพราะนี่คือ จุดจบของบาป

…หรืออาจเป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งที่น่ากลัวกว่า

นักเก็บเกี่ยวกระชับมือแน่น และในชั่วพริบตา วิญญาณทั้งเจ็ดก็รวมกัน กลายเป็นบางสิ่งที่ไม่เคยมีอยู่มาก่อน

เสียงกรีดร้องของพวกมันดังก้องไปทั่วความเวิ้งว้างของมิติแห่งความมืด ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลง…

และสิ่งนั้น ลืมตาขึ้น

"วงจรของบาป… จะดำเนินต่อไป"